Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Słyszałem liczne pochwały pod adresem autora i po lekturze podzielam je niemal w pełni. Autor uprawia prawdziwe krajoznawstwo i jako patriota pejzażu nie mogę go za to nie chwalić. Szczególnie doceniam tę miłość do Mazowsza, krainy generalnie nudnej i mało ciekawej. Gdzie tam Mazowszu do Dolnego Śląska lub Małopolski! Tymczasem autor znajduje powody do zachwytu, niczym mistrz malarstwa odmalowujący dziurawy garnek na płocie. Dostrzega przebieg dawnych traktów i jest wrażliwy na piękno przyrody. Ja to kupuję, nie przeszkadza mi, że zbywa milczeniem szpetotę wielu mazowieckich miejscowości, że przemilcza całe połacie monotonnej pustki (gdzie ani zabytków, ani ciekawych tworów natury nie sposób wypatrzeć). On sprytnie wyławia te nieliczne rybki w mętnej wodzie, wyolbrzymia rzekomą niegdysiejszą wielkość wielu mazowieckich miejscowości i to właśnie stanowi o jego kunszcie.