Kapłan archidiecezji warszawskiej. Wybitny polski teolog, patrolog, historyk i biblista. Święcenia kapłańskie przyjął z rąk ks. kard. Stefana Wyszyńskiego 26.06.1960 roku. Profesor Uniwersytetu Warszawskiego (Instytut Filologii Klasycznej) oraz KUL w Lublinie (patrolog). Znawca chrześcijaństwa antycznego, literatury Wczesnochrześcijańskiej i nauki Ojców Kościoła. Redaktor serii "Źródła monastyczne" oraz "Warszawskie Studia Teologiczne." Niekwestionowany autorytet w dziedzinie historii (pierwszych czterech wieków). Autor wielu publikacji z tego zakresu.
Wyczerpujący wstęp z którego dowiemy się odpowiedzi na różne pytania. Potem przed każdym zamieszczonym utworem jest on - jak zaznacza we stępie główny redaktor ks Starowieyski - w miarę możliwości szczegółowo omówiony. Brak niestety bibliografii na końcu tomu, ale jest ona w tekście (trzeba jej szukać w przypisach). Właściwa bibliografia jest dopiero w 2 tome ewangelii i jest tam szczegółowo opisana.
Jest to ciekawe, krytyczne i przystępnie napisane opracowanie dotyczące soborów powszechnych Kościoła Katolickiego - prawdziwie ekumenicznego, a więc sprzed Wielkiej Schizmy. Składa się z dwóch zasadniczych części: historycznej, zawierającej szkic procesów, które doprowadziły do zwołania poszczególnych soborów oraz ich przebieg i najważniejsze ustalenia, oraz części źródłowej, składającej się z tłumaczeń wybranych tekstów źródłowych. Niewątpliwą zaletą tej książki jest szerokie i krytyczne spojrzenie na kwestię czym były sobory powszechne w Starożytności i wczesnym Średniowieczu, w tym omówienie "soboru Jerozolimskiego", synodu in Trullo czy soboru/synodu Konstantynopolitańskiego IV, żeby wspomnieć najważniejsze z tych niekiedy zapomnianych w tym kontekście. Czasami temat wydaje się być jedynie zarysowany, omówiony zbyt pobieżnie, ale z drugiej strony książka ta jest raczej wstępem dla zainteresowanych tym okresem historii Kościoła niż wyyczerpującą monografią i jako takowy wstęp z pewnością jest warta polecenia wszystkim zainteresowanym religioznawstwem.