Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Na tylnej okładce możemy przeczytać: Twój psychologiczny autoportret to jedna z najwartościowszych i najbardziej pomocniczych książek psychologicznych […]. Nie mam w dziedzinie psychologii zbyt dużej wiedzy, a na swoim koncie pokaźnej liczby przeczytanych publikacji, jednak mimo to zgadzam się z powyższym zdaniem. Dla mnie ta książka to kawał naprawdę dobrej lektury dla wszystkich zainteresowanych psychologią. Język jest naukowy, a mimo to bardzo wciąga, otwiera oczy na wiele spraw. Szokujące jest też, jak z wieloma opisywanymi sytuacjami albo wewnętrznymi emocjami miałam do czynienia, ale po prostu nie rozumiałam ich podłoża. Mówi się, że nie ma na świecie kłopotu, problemu, o którym już ktoś, kiedyś by nie napisał. To stwierdzenie idealnie w tym przypadku pasuje. Niech was jednak nie zwiedzie moja ekscytacja. Twój psychologiczny autoportret to wciąć publikacja naukowa. Nie jest to lektura, którą czyta się z zapartym tchem, kartkując stronę za stroną. Bierzemy książkę w dłoń, sprawdzamy spis treści, czytamy to, co nas zaintryguje. Później okazuje się, że wiele z kwestii się sprawdza, więc pragniemy wiedzieć więcej i więcej. Bardzo ważnym elementem jest zamieszczony w książce test, po którego rozwiązaniu dowiemy się do którego typu osobowości należymy. A później możemy sprawdzić, co możemy w sobie zmienić, nad czym popracować, a co po prostu zaakceptować. Mamy do czynienia z językiem naukowym, ale jednocześnie zwykły śmiertelnik – taki jak ja – nie musi siedzieć ze słownikiem pojęć na kolanach, żeby cokolwiek zrozumieć. To przejrzysta, jasna w odbiorze publikacja. Bardzo rzetelna, a jednocześnie pozbawiona naukowego bełkotu (dokładniej specjalistycznego żargonu, ale pewnie dla 90% niewykwalifikowanego społeczeństwa byłby to po prostu bełkot). Wbrew pozorom jest to ogromnie ważne, ponieważ już nazwa sugeruje nam, że lektura nie jest kierowana ściśle do psychologów, psychiatrów itd. Nie. Powinien ją móc czytać i bez przeszkód zrozumieć każdy – Ty, ja i Pan Kowalski z trzeciego piętra, jeśli tylko jest ciekawy jak wygląda jego psychologiczny autoportret. I to się autorom udało. Nie przekombinowali, stworzyli książkę przyswajalną dla wielu, a nie tylko nielicznych. Dołączyli przykłady różnych osób, ich historie, zobrazowali treść i pokazali schemat postępowania. Dzięki temu pozycja jest bardzo przyjazna w odbiorze. Zdaję sobie sprawę, że po tę pozycję sięgnie tylko określona grupa osób, więc słowa zachęty kieruję do wszystkich, którzy się wahają. W przypadku takich książek nie można mówić czy jakaś się podobała, tylko czy się sprawdziła. A ta dała mi poczucie, że zdobyłam wiedzę, której wcześniej nie posiadałam. Poszerzyła moje horyzonty myślowe i trochę lepiej rozumiem świat. Po ludzku cieszę się, że mam Twój psychologiczny autoportret w swoich zbiorach i że w każdej sytuacji mogę do niego wrócić. Lekka książka do poduszki? Absolutnie nie. Przydatna lektura dla poszukujących odpowiedzi? Tak. Warto. Czytaj więcej: recenzentkaksiazek.blog.pl