Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo ciepła i kameralna opowieść o miłości takiej prawdziwej,trwającej całe życie i o tragedii,kiedy to obiekt naszej miłości,ze względu na upływający czas musi,niestety, nas opuścić.Bohaterami tej opowieści jest para staruszków,którzy szli razem przez całe swoje życie,wzajemnie się wspierając i kochając.Teraz,na nieszczęście,w finale ich długiego i zazwyczaj szczęśliwego życia spotyka ich tragedia.Mąż staje się ofiarą szybko postępującej i czyniącej ogromne spustoszenie w jego organizmie demencji starczej.Narratorem jest tutaj sama ofiara.To dzięki jej relacjom poznajemy przeszłość i teraźniejszość bohaterów oraz,przede wszystkim,postępy jakie czyni choroba w ich życiu.Akcja tej pięknej opowieści,prócz licznych retrospekcji, toczy się w zimowym,ośnieżonym,małym,nadmorskim miasteczku.To jeszcze bardziej potęguje melancholię snutego opowiadania.Piękna,nastrojowa,warta polecenia,ale niezbyt obszerna opowieść.W sam raz na jeden,dwa,długie deszczowe wieczory.A czy kończy się tragicznie?Bo ja wiem?Przecież każdy z nas kiedyś umrze na to czy na tamto.Ważne przecież jest to,żeby przeżyć życie z kimś kto jest nam bliski,o kogo się martwiliśmy i kto martwił się o nas,kogo kochaliśmy i kto kochał nas.Fajna,nastrojowa,liryczna opowieść o życiu,ale i o umieraniu.