Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Schwytalem Eichmanna to jedna z najlepszych książek, jakie kiedykolwiek przeczytałam. Akcja tej powieści to samo życie. Tematyka holokaustu wywołuje we mnie nieodmiennie dławienie w gardle, ale tutaj jest on przedstawiony z innej perspektywy, nie z poziomu upodlonych, złamanych i zrezygnowanych ludzi idących na śmierć, ale z poziomu ludzi, którzy wciąż okaleczeni duchowo i z wielką traumą, ale starają się nie tylko żyć dalej, ale i dojść choć do częściowej sprawiedliwości i zadośćuczynienia. Peter Malkin był niesamowitym człowiekiem, o niebywałym harcie ducha, błyskotliwym, inteligentym, przebojowym, ale też o sporej mądrości życiowej. Akcja uprowadzenia Eichmanna z Argentyny była dla niego dużą lekcją życia i człowieczeństwa. Jeszcze nigdy nie zaznaczyłam sobie w książce tylu fragmentów, które uważam za ważne i aktualne również w naszym współczesnym życiu lub za istotne w dyskusji historycznej, którą, niestety, często się dziś wykrzywia. A powieść ta jest żywym świadectwem zdarzeń, ale także postaw ludzi. Czymś, czego dzisiaj nikt nie pamięta i nie widzi. Temat bardzo trudny dla Polaków czyli przedwojenny (później wojenny) antysemityzm. Dwa zdania z początku powieści: "Dla Żydów strach przed Polakami był chlebem codziennym. Wszyscy wiedzieli, że jesteśmy zdani na ich łaskę i niełaskę". Trzeba mówić o tym co było, nawet jeśli nie jest to chwalebne i boli, by nigdy więcej się to nie wydarzyło. Nienawiść i pogarda nigdy nie są usprawiedliwione. Malkin pisał tą książkę jako człowiek dojrzały, nie jest to więc zaskakujące, że miał dużą mądrość życiową, choć przyznam, że spotykam niewielu ludzi, którzy mają głębsze przemyślenia i refleksję nad życiem, wydarzeniami i ich sensem tak jak Malkin. Pomimo, że znałam zakończenie (trudno nie znać) czytałam z zapartym tchem. Rewelacyjna pozycja. POLECAM