Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wojna zbliża się ku końcowi, lecz to nie koniec niepokoju dla polaków. Teraz będzie jeszcze trudniej i niebezpieczniej. Zaczyna toczyć się niebezpieczna walka o władze. Armia Czerwona bardzo rygorystycznie pilnuje porządku przy tym wspiera polskich komunistów. W tym okrutnym czasie ludzie potrafili odnaleźć miłość życia. Lonia Bielak jest tego doskonałym przykładem. Spakowana wyrusza do Warszawy, gdzie stacjonuje jej przyszły mąż Jakub. Lonia zauroczona mężczyzną podejmuje pochopne decyzje. Nie ma pojęcia, że Jakub jest funkcjonariuszem Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego i jego praca wiąże się z wielkim zagrożeniem. Szczególnie, wtedy gdy w wielkim mieście pozna człowieka, który już na zawsze pozostanie bliski jej sercu. Lonia wpłata się w ogromne kłopoty, a jej serce zabłądzi. Czy odnajdzie drogę do szczęścia? Autorka zabrała mnie w okres, który nie jest mi znany, jedynie z opowieści moich bliski i z lekcji historii sprzed lat. „O nic nie pytaj” jest pierwszą lekturą przeczytaną przez ze mnie, gdzie tłem jest komuna. Mimo iż Dagmara Leszkowicz-Zaluska liznęła tylko fabułę historią wojny bratobójczej to sprawia, że czytelnik ma ochotę się zgłębić w te tematy. Z początku miałam problem, żeby wdrążyć się w lekturę. Myślę, że problem polegał na tym, że autorka skupiła się na mocnym przedstawieniu trójkąta miłosnego, od którego może nam zakręcić się w głowie. Lecz im głębiej w historie, tym bardziej ona staje się klarowna. Bardzo podobało mi się wykreowanie postaci. Chociaż Lonia wzbudzała we mnie irytacje, potem gdy poznałam ją bliżej zrozumiałam, że zbyt pochopnie ją oceniałam. A przecież znałam ją lepiej, niż sądziłam — była mną, a ja nią. Ogromny plus za wykreowanie miłości i pokazania, czym różni się ona od zauroczenia. „– Kochać, to znaczy szanować, a nie posiadać.”.