Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dziś parę słów o najnowszej jednotomówce od Waneko, wydanej końcem zeszłego miesiąca. „Potrzask”- autorstwa Nangoku Banana - z opisu okładkowego zapowiadał nam dawkę motywu klątwy w ujęciu wschodniej kultury z osadzeniem całości we współczesnych realiach. W zasadzie nic szczególnie nowego, czy odkrywczego. Mogłoby paść tu teraz jakieś przysłowiowe „ale”… ale nie padnie, bo dokładnie na tym prostym i wałkowanym setki razy schemacie cała manga została oparta. Tajemnica i pewien suspens są, jednak nie trzymają się nas tak, jak z założenia powinny. Co dobrego zatem i czy w ogóle coś dobrego jest? Ano jest i warto to zaznaczyć – w „Potrzasku” świetnie wykorzystany został motyw, w którym, mówiąc najogólniej, bohater nie może czegoś robić, ponieważ gdziekolwiek i kiedykolwiek by to coś zrobił, zawsze przywoła potwora. Niezłe, tym bardziej, że zazwyczaj wszelkie byty spoza tego świata są dosyć nieśmiałe i ujawniają się jedynie, gdy jesteśmy gdzieś sami, a od pojawienia się na zdjęciach stronią już całkowicie. Tu jednak jest inaczej. Tak więc (UWAGA SPOJLER!),kiedy tylko Rin próbuje coś skądś wyciągnąć, wyciąga zamiast tego za włosy pewien analog Samary Morgan. Dokładnie tak. Wyciągasz telefon z kieszeni – ta nagle się powiększa, czarne kudły oplatają ci rękę, a koszmarnie wyglądająca dziewczynka próbuje przedostać się do naszego świata. Tak samo, kiedy wyciąga się słuchawkę z ucha, otwiera szufladę, szuka portfela w plecaku… Brzmi absurdalnie i raczej śmiesznie niż strasznie, jednak jedynie do momentu, kiedy się to osobiście zobaczy. A kreska w „Potrzasku” jest jak najbardziej adekwatna do ukazanych nią scen. Zakończenie z kolei określiłbym jako i dobre, i niedobre. Dobre, bo daje pewien nowy pogląd na genezę całości historii oraz dodaje motyw walki z własnymi wspomnieniami i ich nieświadomym wyparciem, przez co ostatecznie nie możemy być pewni praktycznie niczego, bo podstawowe filary, na jakich opieraliśmy codzienne życie, okazują się wielką iluzją, stworzoną przez nas samych. Niedobre z kolei, bo mocno urwane, a pewne elementy dla spójności całości historii po prostu paść powinny. A tak, ostatecznie, pozostajemy z niepewnością, czy cokolwiek, czego doświadczyliśmy na przeciągu ostatnich około dwustu stron, w ogóle miało miejsce i faktycznie się wydarzyło. Tendencja dobra, jednak tu zdecydowanie przesadzona. https://skoliotyk.pl/recenzje/73-potrzask-nangoku-banana.html