Marek Pastuszczak

Tytułowy Feniks jest najemnikiem i trudni się zabijaniem demonów. Jest uznawany za pechowca i nie cieszy się uznaniem u swoich pobratymców. Wszystko się zmienia gdy na jego drodze staje nieznajoma dziewczyna.. Bardzo spodobał mi się pomysł na historię, że zastosowana w niej magia była rozsądnie dawkowana. Mam też wrażenie, że kilka aspektów tej historii działa trochę na zasadzie miecza obusiecznego. Z jednej strony bardzo podobał mi się polowania na demony, ale mimo że miały one różne klasy, to miałam odczucie pewnej monotonii i powtarzalności. Bardzo przypadła mi do gustu relacja między Feniksem, a Łowczynią. Dwoje "ludzi" pchniętych do niemalże wypaczonego świata, w którym odnaleźli siebie i u swojego boku walczą o coś lepszego. Jednak mam wrażenie, że są bardzo zagubieni i nie do końca wiedzą czym jest to "coś lepszego". Jednak po dłużej chwili z nimi spędzonej miałam wrażenie, że trochę mi ich za dużo. Po pewnym czasie stali się jak papużki nierozłączki. Zastanawiam się jakbym odebrała relację między nimi gdyby była ona dawkowana. Końcówka absolutnie mnie zaskoczyła, niestety jestem nią przygnębiona. Mam nadzieję, że taki a nie inny rozwój wydarzeń ma swoje mocne podstawy. Mam również nadzieję, że autor pobawi się w dobrego boga i coś niecoś podziała. 😂 Historia naprawę mi się podobała, relacja między głównymi bohaterami była cudowna, jednak miałam wrażenie, że Łowczyni jest psychicznie zbyt krucha i delikatna w porównaniu ze swoimi umiejętnościami. Jestem ciekawa jak zmieni się w kolejnym tobie, jaką przejdzie transformację.