Anna Zielińska

"na przekór" niszczeje świat ten od gwiazd od nocnych rozmów przy bladożółtej lampce w pokoju z szufladami nieodkrytych tajemnic teraz wszystko jest półnagie zimne mimo bliskości ta bliskość wydarza się za późno jakby ktoś pomylił czas przestrzeń drzwi ta bliskość przylega za ciasno i nie otwiera snów ni marzeń bezsenniejemy krwawiąc pustką i sobą poplątani w pragnienia osobne i różne jeśli będzie trzeba pójdę spotykać cię tylko w rewirach naszego dzieciństwa świat dorosłych jest przecież zanadto skomplikowany