Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Cześć, Motyle Moja pierwsza w tym roku odsłona, życie nie zwalnia i nie zawsze mam możliwość, by przelać słowa na papier (klikać w klawisze),potrzebowałam też chwilki na złapanie oddechu, poskładanie się oraz odpoczynku po świętach, które upłynęły na siedzeniu w fotelu i pachnięciu. Za sprawą książki #razemanawetosobno odnowiłam znajomość z @basiakwinta poparzenia powieść bardzo mi się odpowiadała, dlatego z przyjemnością przystałam na kolejne spotkanie. Akcja dzieje się w dwóch ścieżkach czasu; opowiada o Litwie (Marysia) w okresie nastoletnim i małżeńskim lub matczynym – nazewnictwo celowe. Młodość, szkoła, pierwsze miłości, przyjaźnie, aż po grób, czy inne kataklizmy i przypadek, połączony z nutką szczęścia i brawury. Tak powstaje „Honolulu” coś, co właściwie nie ma prawa się udać, a jednak się dzieje, prosperuje i wśród życzliwej pomocy trwa. Są też Menehune i świat widziany ich oczyma, zamknięte w szufladzie i oglądające świat w czterech ścianach. Ale, ale… jest też miłość, uczucie do kolegi i wspólnika oraz do męża i ojca dzieciom. Poznajemy życie dziewczyny i chłopaka, którzy zostają postawieni przed pewnymi faktami i zmuszeni do podjęcia decyzji. Nie chcą odkładać przyszłości na później, uciekać. Odpowiedzialni, rodzinni, zakochani. Los ma co do nich własne plany, zamieszał i zakpił z celów, jakie mieli, rozdał karty i czeka. Powieść ze szczyptą humoru i nutką nostalgii, napisana lekkim, przyjemnym językiem, łagodnie wtapia się w czytającego. Autorka wplata zabawne zwroty, z dystansem opowiada o wydarzeniach, daje przestrzeń na polubienie lub odrzucenie treści. Obyczajowo, ze wszystkimi kolorami codzienności, upadkami i wzlotami życia w połączeniu minionego z teraźniejszością. Ogrom emocji, dobrych wzorców i atrakcyjne pióro – przepis na sukces.