Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po opisach na okładce spodziewałam się porywającej lektury, czegoś w stylu Grishama. Początek książki był dość nudny i monotonny; opis parady z okazji Dnia Niepodległości ciągnął się w nieskończoność i sprawiał, że odechciewało mi się czytać dalej. W końcu jednak zaczęła się akcja. Żona zabija swojego męża i pozoruje pożar żeby zatrzeć ślady. W sądzie przyznaje, że mąż ją bił, co ma doprowadzić do złagodzenia wyroku. Z drugiej strony mamy perypetie Kathryn, która jest stroną oskarżającą w tym procesie i przy tym zmaga się z własnymi problemami. Jej partner zdradził ją ze swoją byłą dziewczyną. Miał być z tego tylko przelotny romans, wynikły z niego jednak same problemy. Julia okazuje się go prześladować, chcąc tym zmusić do go małżeństwa. Gdy te sposoby zawodzą posuwa się krok dalej i postanawia zniszczyć David'owi życie i karierę. Zapowiadało się ciekawie i interesująco; dużo zwrotów akcji, przemyślana fabuła, ciekawi bohaterowie. Jednak to nie wystarczyło, by można tą powieść postawić na jednej półce z Grishamem. Końcówka nieco spłaszczona. Jakby autorce zabrakło pomysłu jak wybrnąć z tych wielu wątków. W efekcie żadna ze spraw, które powinny rozegrać się na sali sądowej, nie trafiła tam. O ile można to usprawiedliwić w sprawie Anny Lancaster, o tyle w przypadku Dave'a było to naciągane i można było pokusić się o inne wyjście. Mogę się jeszcze przyczepić o brak szczęśliwego zakończenia, ale to nie wpłynęłoby na wyższą ocenę książki w moich oczach. Czy polecam? Raczej tak. Dla porównania trzeba sięgnąć po inną książkę tej autorki.