Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Udało mi się przedryfować przez tę lekturę, ale ostatecznie przeprawiłem się na jej drugi brzeg. Autorzy zdają się podchodzić do spraw społeczno-ekonomicznych z dużym optymizmem, ale w moim odczuciu, jest to optymizm utopijny. Oczywiście wdrożony jest już społeczny eksperyment przeprogramowywania umysłów ludzi, podmiany społeczeństwa na nowe, ale jakim kosztem ? Świat jest w tej chwili w ogniu. Zaczynamy dzielić się na dwa bardzo radykalne obozy, wielu ludzi żyje w strachu, niepewności, pogarsza się zdrowie psychiczne, zaciera się tożsamość narodowa, wmawia się nam nowe płcie, niektórzy pragną niekontrolowanego przepływu imigrantów, spowolnienie gospodarcze oraz rosnąca inflacja to nie medialny straszak a wizja wielkiego globalnego konfliktu wisi gdzieś na Pacyfiku. Ideolodzy tymczasem prześcigają się pomysłami, aby świat jeszcze bardziej udziwnić. Czy panaceum na to wszystko jest zawarte w ekonomii ? Być może trochę tak. Autorzy proponują spowolnienie gospodarcze, wyhamowanie handlu międzynarodowego, otwarcie się na imigrantów (ma to ożywić wzrost gospodarczy),a na bolączki systemu jest takie magiczne słowo, które nazywa się SOCJAL. Wizja świata w oparciu o dobre intencje brzmi nieco naiwnie, ale na pewno autorom tekstów należy pogratulować empatii i nieszablonowej próby zrozumienia problemów dzisiejszego świata. Jednak mam wrażenie, że w naszej historii pojawiły się próby zbudowania egalitarnego, opartego na równości systemu społecznego. Komunizm nie przyniósł oczywiście efektów w oparciu o dobre intencje. Z kolei socjalizm na dłuższą metę generuje coraz większe pokłady pieniężne przeznaczane na świadczenia. W jakiś sposób wywołuje to inflację ? Pomysły i teorie nie zawsze idą w parze z praktyką i rzeczywistymi interakcjami ludzkimi. I tak na koniec jeszcze… może warto się kiedyś zastanowić nad rozwiązaniem spraw typu raje podatkowe, spółki fasadowe, firmy krzaki itp. itd !