Dorota Bocian

Doskonałą propozycję dla wszystkich miłośników krótszych form prozatorskich przygotowała Dorota Bocian, zbiorem opowiadań "Sercem i piórem". Doskonale wpasowujący się tytuł w klimat i tematy poruszane przez autorkę. Kiedy czyta się tę każdą odrębną historię, czuje się, jak wpływa ona do do serca, zmuszając do głębokich refleksji. I chociaż każda opowieść dotyka odrębnej kwestii, puenta stanowi nie tylko jej idealne podsumowanie, ale też otwarte ścieżki do szerszych dyskusji, czy przemyśleń. Opowiadania zaskakują formą, subtelnością, zmysłowością, której tutaj jest wiele, ale też doznaniami, o jakich autorka mówi i pisze między wersami. Wczytując się w ich warstwę narracyjno - fabularną można dostrzec pewne zależności emocjonalne, bo o tych właśnie afektach autorka pisze niesamowicie sugestywnie, z odpowiednią dozą delikatności oraz wyrazistym pierwiastkiem kobiecym. Jaka przeważa w nich tematyka? Życie. Tak najprościej i najtrafniej można by określić ich przekrój. Nie da się nie zauważyć narracji polifonicznej, zarówno głosem i perspektywą kobiecą, jak i męską. I autorka kreśli je niezwykle trafnie, bowiem każda z nich spogląda na poruszany problem zupełnie inaczej, co oznacza, że jest blisko nas - czytelników, a każdy odbiorca znajdzie tu coś dla siebie. Jest tutaj dużo o samotności, skomplikowanych relacjach międzyludzkich, miłości, marzeniach. Dorota Bocian niezwykle precyzyjnie kreśli konstelacje między swoimi bohaterami, stoi z boku i wnikliwie im się przygląda. Buduje więzi i zależności, odkrywa nieznane rewiry ludzkiej świadomości, pokazuje chwile zwątpień i wątpliwości oraz ile jesteśmy w stanie zrobić dla drugiego człowieka, nigdy jednak nie ocenia. Emocje, to drugi temat i problem, którego autorka dotyka w swoich opowiadaniach. Emocje często te niewypowiedziane, skryte gdzieś głęboko w sercu, majaczące w skrytości duszy. "W okiennych ramach..." to opowiadanie, które trafiło do mnie najbardziej zarówno treścią, jak i samą formą. Idealne połączenie męskiej wyobraźni oraz kobiety schowanej gdzieś za mgłą wyimaginowanych obrazów. Myślę, że gdyby je rozpisać na więcej scen, dopisać więcej wątków byłaby świetna z tego powieść. Dorota Bocian odważnie kreśli losy swoim bohaterom zachowując przy tym odpowiednią wrażliwość, empatię, estymę, wyczucie chwili i problemu. Każda historia ma swój niepowtarzalny urok i klimat, każda opisuje inny sposób postrzegania świata i otaczającej rzeczywistości, z innej perspektywy przygląda się poszczególnym problemom. Przepiękna liryka autorki przeplata pewne opowieści, a jednocześnie staje się miłym akcentem wprowadzającym nas w wybraną, konkretną historię. A relacje i ich wielowarstwowość, symultaniczność, to wysuwające się na plan pierwszy główne elementy fabuły nakreślonych w książce opowieści. Bohaterom zaś nie brakuje trosk i wątpliwości, nie mają tez oporów, by nam - czytelnikom postawić konkretne pytania, jak by się zachował w danej sytuacji, czy postąpiłby podobnie, jak bohater danego opowiadania. Znakomity debiut Doroty Bocian skłania do refleksji, rozbudza naszą ciekawość, stawia też pytania, ale przy niektórych chciałoby się zapytać autorki, co było dalej? Może pokusi się o dalszy ciąg i powstanie z tego zupełnie inna historia? Tego z całego serca życzę autorce i nam - odbiorcom. Szczerze i bardzo polecam! https://nietypowerecenzje.blogspot.com/2019/12/patronat-medialny-sercem-i-piorem.html?fbclid=IwAR1AiQ9DW1urJQkuVvDDY86aUmEyH5rIM353FVLWa0hikmCE3_wtx5RKQkU