Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Michal Sykora ma niewątpliwy talent do łączenia ciężkich, mocnych tematów lekkim, jasnym humorem – przyłoży mocno w głowę i serce, po czym pogłaszcze i uśmiechnie się promiennie. I choć nie ma tu wielu krwawych, brutalnych scen (z ludźmi w roli głównej),to gwarantuję, że czytanie zaboli mocno. I zaskoczy – nie spotkałam się jeszcze z wątkami, które Sykora wziął na tapet! Musicie przyznać, że przy takiej ilości czytanych kryminałów, jest to spore zaskoczenie. No i pozbawienie życia jednego z głównych bohaterów… tak się nie robi! 🥺 Zbiór pozornie banalnych powodów i drobnych przypadków układa się niczym puzzle – początkowo niepozorne sprawy zaczynają się łączyć tworząc logiczny, spójny i intrygujący obraz, zarówno w warstwie kryminalnej, jak i w obyczajowej. A że Sykora umie w barwnych bohaterów wiemy z poprzednich tomów, to nudzić się z nimi nie będziemy – są charakterystyczni i charakterni, a odkrywanie ich kolejnych warstw to czysta przyjemność. Autor zdecydowanie podkręcił też tempo akcji i napięcie. Ale i refleksji nie zabraknie, łącznie z moim ulubionym motywem: dramat się wydarzył, ale nikt jeszcze o tym nie wie i ta chwila niewiedzy jest ostatnim spokojnym momentem w życiu. A to wszystko razem sprawiło, że „Pięć martwych psów” czyta się z największą chęcią i ogromną ciekawością. Zdecydowanie i gorąco polecam!