Jesteśmy społecznością, która kocha książki

https://www.sajfaj.pl/zelazne-werble/recenzja/ Tomasz Sadowski w 2019 roku zadebiutował powieścią “Żelazne Werble” będącą antyutopijną wizją społeczeństwa. Porusza tematy, wymagające od czytelnika pełnego skupienia i prowokujące do myślenia. Uprzedmiotawia kobiety i pokazuje zezwierzęcenie mężczyzn w świecie, w którym na próżno szukać empatii bądź zwykłych, ludzkich odruchów. Chiny wypuszczają na rynek kobietę-robota, co bardzo szybko staje się przyczyną demograficznej katastrofy. Mężczyźni zaczynają dzielić życie z robotami przez co spada ich zainteresowanie kobietami. Rodzi się mniej dzieci, a w tym mniej dziewcząt. Największy problem braku płci żeńskiej doskwiera Chinom, które z tego powodu dokonują agresji na swoich sąsiadów. Kobiety zostają uprzedmiotowione i spadają na samo dno struktur społecznych. Stają się jedynie towarem. Ze względu na niski przyrost naturalny zakładane są fermy wykorzystujące kobiety tylko w jednym celu – rodzeniu dzieci. Niestety wszyscy mężczyźni pragną mieć chłopców, z prostego powodu – wolą uniknąć prześladowań, gdy staną się właścicielami najbardziej drogocennego towaru – dziecka płci żeńskiej. Z tego względu kobiety zmuszane są do zażywania leków dających niemalże stuprocentową pewność na urodzenie chłopca. Niestety bardzo częstym skutkiem ubocznym jest śmierć. Koło się zamyka. „Chciałem, aby ta powieść zmusiła czytelnika do zastanowienia i chociaż w minimalnym stopniu zainteresowała tym, co dzieje się w dwóch najludniejszych państwach świata. Niestety to co napisałem już przestało być fikcją. Niedawno dostałem informacje o raporcie na temat sytuacji na pograniczu chińsko-birmańskim. Porwania kobiet w celach prokreacji są już rzeczywistością.” – Tomasz Sadowski Śledzimy historię Krisa, byłego żołnierza, który zajmuje się tropieniem i uwalnianiem porwanych kobiet. Jego zmagania pozwalają poznać czytelnikowi świat z bliższej perspektywy i zrozumieć mechanizmy jakie nim kierują. Nowe technologie i wszechobecne kobiety-robotki kontrastują z wizją postapokaliptycznego świata będącym areną, na której toczy się walka o przetrwanie. Kris wyrusza z kolejną misją poprzez, a podczas niej musi stawić czoła wielu niebezpieczeństwom. Obecny jest tu wątek detektywistyczny, gdyż odnalezienie kolejnej dziewczyny okazuje się być czymś więcej i zmusza głównego bohatera do rozwiązania zagadki. Świat przedstawiony przez autora jest ponury, zły, wyprany z emocji i jakiejkolwiek empatii. Nic dziwnego, że rolę tego dobrego odgrywa były żołnierz, bo kto mógłby lepiej odnaleźć się w takiej scenerii jak nie on. Kris jest najjaśniejszym punktem powieści, dzięki czemu odrobinę łatwiej się ją czyta, niestety pozostałe postaci drugoplanowe są troszeczkę zbyt “szkieletowe”. Nie są nijakie, wzbudzają w czytelniku uczucie zgorszenia, sympatii, obrzydzenia czy współczucia, jednak ewidentnie brakuje im czegoś więcej. Są odpowiednim tłem dla powieści, lecz tylko tłem. Fabuła jest tak naprawdę najciekawszym elementem książki i, mimo że autor porusza trudny i kontrowersyjny temat, potrafił przedstawić go w sposób, w który czytelnik jest w stanie uwierzyć. Świat przedstawiony jest zły. Droga jaką obrało społeczeństwo jest obrzydliwa i całkowicie nie do zaakceptowania, jednak w trakcie lektury można złapać się na myślach: “A gdyby faktycznie tak było? Gdyby świat tak wyglądał?”. W tej całej, wydawać by się mogło, nierealnej wizji świata, jest coś przerażająco realnego i właśnie to zmusza nas do refleksji. „W krajach cywilizacji zachodu rozpaczamy z powodu co2, misiów Koala, wycinki drzew, zupełnie nie zawracając uwagi na tykającą bombę demograficzną, która powoli „uzbraja” się w Azji. Co się stanie z milionami młodych mężczyzn, gdy zrozumieją, że nie mają szans na związek z kobietą, ponieważ już dzisiaj brakuje ich 60 mln (dotyczy Indii i Chin)? Ta książka ma zmusić do myślenia i pokazać co się stanie jeżeli świat nadal będzie przyglądał się obojętnie.” – Tomasz Sadowski Niestety “Żelazne Werble” mają też swoje minusy, a największym nich jest narracja. Z jednej strony jest bardzo poprawna i widać w niej duży potencjał. Z drugiej strony jest w niej coś, co sprawia, że książkę czyta się ciężko. Odniosłem wrażenie, że całość jest zbyt mocno przekalkulowana. Zabrakło tu miejsca, aby otaczający nas świat i żyjące w nim postaci… no właśnie, ożyły. Wszystko zostało wpisane w pewne ramy, których autor za wszelką cenę nie chciał opuścić, co spowodowało wrażenie lekkiej klaustrofobii. Pozostałymi istotnymi kwestiami “in minus” są zbyt długie i bezpośrednie opisy oraz bardzo infantylne przedstawienie zachowań seksualnych. Rozumiem, co autor chciał przez to osiągnąć. Rozumiem, że taki prosty i ordynarny sposób wpisuje się po części w klimat powieści, jednak coś tu za mocno zgrzytało. W przypadku debiutów bardzo trudno o dzieła idealne, każdy posiada swoje plusy i minusy. Najważniejsze, aby pozytywne elementy były bardziej widoczne i będzie to dobry prognostyk na przyszłość. “Żelazne Werble” są obiecującym pierwszym krokiem i godną uwagi książką ze względu na pomysł fabuły.