Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Męcząca lektura ze względu na przyjęty, bardzo ograniczony (anglosaski) punkt widzenia. Odniosę się do kilku rzeczy szczególnie irytujących: 1) Niemcy jedynym źródłem zła - rozumiem, że to książka o III Rzeszy, ale po jej przeczytaniu człowiek nie ma zielonego pojęcia o roli pozostałych państw/instytucji w rozpętaniu wojny (ZSRR, globalna finansjera pompująca pieniądze w Hitlera i Sowietów),bo autor banalizuje cały proces do obsesji jednego opętanego człowieka. Rosja (nie używa nawet nazwy ZSRR) jawi się tutaj jako mniej więcej taka sama niewinna ofiara Hitlera jak Polska. Autor z oburzeniem (słusznym) opisuje plany wygłodzenia przez Niemców Ukraińców, ale nie dodaje ani słowem, że to przecież plany powtarzające niejako to co zrobili Sowieci w latach 30-tych zagładzając umyślnie kilka milionów ludzi. 2) Banalizacja - to właśnie jedna z głównych cech tej książki. Kierownictwo III Rzeszy według autora to po prostu zbiór idiotów, durniów i degeneratów. Autor nieustannie dopatruje się "punktów zwrotnych" i działań, które "pogrążyły" Hitlera. Można czytając tę książkę odnieść wrażenie, że wszystko było przesądzone już w marcu 1939 i Hitler popełnił samobójstwo wchodząc do Czechosłowacji. Nie przeszkadza to jednak autorowi w doszukiwaniu się później sytuacji gdzie tylko przez szaleństwo Hitlera szanse na zwycięstwo zostały zaprzepaszczone. 3) Dziwne kryteria priorytetyzowania zdarzeń - autor ledwie co wspomina o kampanii wrześniowej (po prostu miała miejsce i dzielni Polacy przegrali),a jedyne szczegółowo opisane przez niego wydarzenie to prowokacja gliwicka (z punktu widzenia wojny przecież incydent marginalny). Z drugiej strony opisuje ze szczegółami walki o każdy istotny port w Norwegii. Nie wspominam już, że w książce nie pojawia się nawet motyw Powstania Warszawskiego.