Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przyjemna książka, autorowi udało się połączyć pisanie o sprawach poważnych i skomplikowanych z humorystyczną, często prześmiewczą formą. "Alfabet" rzeczywiście jest leksykonem, ma formę uporządkowanych alfabetycznie notek, ale jest to raczej zabieg stylistyczny, gdyż duża część haseł jest dość enigmatyczna i zwykłemu śmiertelnikowi zupełnie nic nie powie. Taki układ jest największą wadą i jednocześnie zaletą tej książki, wadą, bo narracja jest rwana, ciężko ją czytać od deski do deski. Jest też zaletą, bo możemy swobodnie przeskakiwać po pokrewnych i interesujących nas hasłach, w czym pomagają odnośniki. Książkę polecam nie tylko zainteresowanym Unią Europejską, ale też polityką międzynarodową, czy samą Belgią. Widać, że autor jest zawodowym dyplomatą i zjadł zęby na unijnych negocjacjach, bez wątpienia jest też sybarytą, bywającym na brukselskich salonach. Jego opowieści o belgijskiej kuchni, muzyce, sztuce i lokalnym kolorycie "stolicy Europy" są chyba nawet ciekawsze, niż wątki stricte polityczne. Szkoda, że autor nie poważył się szerzej sypnąć anegdotami dotyczącymi polskich i unijnych polityków, ale rozumiem, że jako aktywny dyplomata woli zachować dyskrecję. Choć jego humor bywa czasem zbyt dystyngowany, to mogę z czystym sumieniem polecić tą książkę, czyta się ją szybko i przyjemnie, a dzięki ukazaniu UE "od kuchni" można łatwiej zrozumieć pokrętną logikę, jaką rządzi się ta instytucja (polecam hasło "Constructive ambiguity"). Albo przynajmniej dowiedzieć się, skąd w Brukseli wzięły się dzikie papugi, jakie pija się tam piwa i czym upstrzone są miejscowe chodniki.