Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Marianna Marchocka w zakonie Teresa od Jezusa, urodziła się 25 czerwca 1603 roku we wsi Stróże koło Zakliczyna. Jej starsza siostra Elżbieta wstąpiła do klasztoru klarysek w Starym Sączu, a młodszy brat studiował w akademii Krakowskiej. Rodzice należeli do średniej szlachty, byli pobożni, szczególnie mama. 26 kwietnia 1620 roku, wymusiła zgodę na rodzicach i wstąpiła do klasztoru karmelitanek bosych w Krakowie. Dlaczego pisała autobiografię ? Swoje przemyślenia, problemy duchowe spisywała w listach do spowiedników i kierowników duchowych, którzy odpowiadali na nie ustnie lub pisemnie. Jednym ze spowiedników św. Teresy od Jezusa był ojciec Ignacy od świętego Jana Ewangelisty. To on zażądał od nie spisania całego życia , ponieważ chciał, aby zapiski te stały się przewodnikiem po drogach życia duchowego dla innych sióstr, dla tych którzy praktykują głębokie życie wewnętrzne. Tak powstała autobiografia mistyczna, wspomnienia św. Teresy związane szczególnie z rozwojem jej życia modlitwy, poprzez ekstazy i doświadczenia mistyczne. Teresa pisała, ale cały czas miała nadzieję, ze jej zapiski nigdy nie przeczyta nikt inny jak tylko spowiednik. Uważała, że nie jest godna, aby ktoś czytał jej wewnętrzne przeżycia. Cały czas się oskarżała, że jest grzeszna i nie warta nawet przyjmowania Komunii Świętej. Książka napisana bardzo trudnym językiem. Jest to język archaiczny, w dodatku zdania są jakby wyrwane z kontekstu, nie stanowią spójności, są trudne do zrozumienia, ale w końcu jest to autobiografia mistyczna prostej, niewykształconej kobiety, która pisze pod natchnieniem, nie dla publiki, pisze to co słyszy, lub czuje w swej duszy. Z racji przesłania i trudności w odbiorze książkę raczej polecam osobom, które są bardziej zaangażowane w życie duchowe.