Jesteśmy społecznością, która kocha książki

No to łan kozie śmierć! Książka sympatyczna, napisana z humorem. Styl? Jeden z moich ulubionych, z nutką ironii podkreślonej odpowiednim słownictwem. Bohaterowie? Na pierwszy rzut oka niezbyt wyraziści, ale ich charaktery można rozpoznać po ich drobnych reakcjach w danych sytuacjach. Fabuła? No właśnie... Afera narkotykowa i handel nielegalnymi dziełami sztuki. Brzmi ciekawie. Otwiera się książkę, czyta się pierwsze dwadzieścia stron. Poznaje się ,,czarny charakter" tej historii. I co? I po przeczytaniu tych dwudziestu stron znamy już połowę intrygi. Narkotyki okazują się wątkiem na pięć ,,rozdzialików". Można powiedzieć, że główną wadą tej powieści jest... długość. Gdyby ,,Łan kozie śmierć" liczyło powiedzmy czterysta stron a nie dwieście z hakiem to czułoby się o wiele większą satysfakcję z czytania. Tematyka ciekawa ale słabo rozwinięta, można powiedzieć. Jednak jest pewna bardzo cenna rzecz w tej książce. Pokazanie jak wygląda handel fałszywymi dziełami sztuki od kuchni. O tym jak wygląda sytuacja prawna w tym wypadku (drastycznie!) i co tak naprawdę można zrobić aby zmniejszyć ilość fałszerzy. Pod tym względem jak i pod względem nawiązaniem di kultury powieść wypada świetnie. Ma również wątek dydaktyczny. O solidarności z przyjaciółmi, o tym czym naprawdę jest sprawiedliwość i czy zawsze to sąd powinien ją wymierzać i obowiązkach obywatela wobec społeczeństwa. Mimo wszystko do tego zakończenia muszę się jeszcze przyczepić. Jest trochę stereotypowe. Płytkie w sensie fabuły. Przewidywalne. ,,Łan kozie śmierć" kończy się jak film ze starego ,,Disney Channel". Wręcz dosłownie. Jednak jest to mądra i lekka książka. Bawi niemalże do łez ale i uczy. Polecam :)