Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Długo męczyłem tą lekturę, nie ma co do tego wątpliwości. Pierwsza połowa jest zwyczajnie nudna. Momentami dzieje się coś ciekawszego. Powieść nabiera rozmachu dopiero od połowy. I rewelacji nie ma. "Radzieckie głowice atomowe zniknęły. Ktoś gdzieś je musiał zabrać. Dowiedzmy się kto i gdzie." Tak w skrócie wygląda schemat powieści. Mnóstwo bohaterów. Jedni bardziej ciekawi, inni mniej. Akcja przenosi się od Stanów Zjednoczonych, poprzez Związek Radziecki aż na Bliski Wschód. Jedno rzuca się bardzo wyraźnie w oczy. Mianowicie czytając kolejne strony można by pomyśleć, że autor żywi jakąś wewnętrzną awersję do Rosjan i wszystkiego co rosyjskie. Brud, ubóstwo, tandeta. Zwroty typu słowiańskie bagno czy porównywanie Rosjan do małp które otrzymały komputer. A także tworzenie na potrzeby powieści motywów, bez których powieść by mogła zaistnieć, a które w jawny sposób ośmieszają Rosję i jej władze. Chodzi mi o opis walk w parlamencie czy też opis zamieszek. Ludzie (czytaj Rosjanie) tłuką i zabijają kogo popadnie, rosyjska policja i wojsko nie dają sobie rady i wycofują się, natomiast malutki oddział Piechoty Morskiej na terenie ambasady broni się i utrzymuje na pozycjach wyśmienicie. Można odnieść wrażenie, że autor tworzy pewne porównanie - wszystko co "Made in USA" jest super, w ogóle genialne, natomiast wszystko co rosyjskie to zwykły syf i dziadostwo. Raczej nie polecam. Motywy znane w wielu innych powieściach. Fabuła przynudza. A stosunek autora aż nazbyt antyrosyjski.