Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Polka na równi z mężczyzną występuje czynnie do walki o niepodległość.Dorównuje mężczyźnie w odwadze, inicjatywie, wytrwałości, gotowości bojowej, a góruje nad nim w wytrzymałości na tortury. Według statystyki Gestapo na dziesięć załamań męskich wypadało jedno kobiece". (str 7) Krótsze i dłuższe historie kobiet walczących o niepodległość. Wywodziły się z różnych środowisk, wykonywały różną pracę z narażeniem życia, lecz cel był ten sam. Historie nie są spisane chronologicznie, często nie są powiązane ze sobą, lecz każda z nich wyzwala emocje większe lub mniejsze. Obraz warszawskiego społeczeństwa zjednoczonego w bólu i niedostatku po agresji niemieckiej, a później okupacji rosyjskiej, godnie stawiające czoło warunkom wojennym i opór najeźdźcom. Znajdujemy opis przygotowywania się do powstania (sprytny sposób przenoszenia biało-czerwonych opasek),organizację służby kuchennej i zaopatrzenia żywnościowego. Autorka odsłania też brutalną prawdę o powstaniu warszawskim. Polski naród jest twardy, potrafi przystosować się do każdych warunków. Kiedy po wojnie budziło się nowe życie, wypełnione było poszukiwaniem tego co stracili, tego co im zabrano, wydarto siłą. Żyli w nadziei, rozpaczy i napięciu. Wojenne wspomnienia głęboko zapadły w ich pamięć i serca i towarzyszyły im do śmierci. Szukali duchowej pociechy, bratniej duszy, by choć trochę zrównoważyć przygniatające ich brzemię. Nic już nie było takie jak dawniej. Przytoczone też są obrazy z warszawskiego getta, opowieści z łagrów obozowych.Autorka sama była bohaterką walki o niepodległość, wielokrotnie nagradzana za swoją działalność. Jej nienawiść do Niemców była tak wielka, że pisząc o nich posługiwała się zawsze małą literą.