-
Artykuły
Hłasko, powrót Malcolma, produkcja dla miłośników „Bridgertonów” i nie tylko
1 -
Artykuły
Akcja recenzencka! Wygraj książkę „Cud w Dolinie Poskoków“ Ante Tomicia
1 -
Artykuły
„Paradoks łosia”: Steve Carell i matematyczny chaos Anttiego Tuomainena
1 -
Artykuły
Brak kolorowych autorów na liście. Prestiżowy festiwal w ogniu krytyki
13
-
Patronat LC
-
Patronat LC
-
Patronat LC
-
Patronat LC
-
Patronat LC
Ekranizacje Andrzeja Wajdy
9 października zmarł Andrzej Wajda, polski reżyser filmowy i teatralny, któremu popularność przyniosły filmy inicjujące tzw. polską szkołę filmową. Współtworzył kino moralnego niepokoju i dokonał ekranizacji wielu dzieł literackich. Przedstawiamy wybór dziesięciu wyreżyserowanych przez niego adaptacji.
Popiół i diament (1958)
Polski dramat filmowy, zrealizowany na podstawie powieści Jerzego Andrzejewskiego pod tym samym tytułem.
Akcja filmu toczy się w 1945 roku, tuż po zakończeniu II wojny światowej. Jego głównym bohaterem jest były żołnierz Armii Krajowej, Maciej Chełmicki, który działając w podziemiu antykomunistycznym otrzymuje rozkaz likwidacji Szczuki, lokalnego sekretarza Polskiej Partii Robotniczej. Z biegiem czasu u Chełmickiego pojawia się coraz więcej wątpliwości.
Piłat i inni (1972)
Film fabularny inspirowany jednym z wątków powieści Michaiła Bułhakowa Mistrz i Małgorzata.
Wesele (1972)
Ekranizacja dramatu Stanisława Wyspiańskiego. Film został uznany przez amerykańskiego reżysera Martina Scorsese za jedno z arcydzieł polskiej kinematografii i w 2014 roku został wytypowany przez niego do prezentacji w Stanach Zjednoczonych oraz Kanadzie w ramach festiwalu polskich filmów Martin Scorsese Presents: Masterpieces od Polish Cinema.
Ziemia obiecana (1974)
Film na podstawie powieści Władysława Reymonta pod tym samym tytułem.
Smuga cienia (1976)
Polsko-brytyjski film psychologiczny na podstawie powieści Josepha Conrada o tym samym tytule. Akcja filmu osnuta jest na epizodzie z 1888 roku – epidemii febry na pokładzie barki Otago, którego kapitanem był autor. Film opowiada o przejściach młodego oficera brytyjskiej marynarki handlowej skierowanego przez konsula brytyjskiego do Bangkoku w celu przeprowadzenia stamtąd do Singapuru pewnego trójmasztowego barku, którego poprzedni kapitan zmarł w morzu
Panny z Wilka (1979)
Film polsko-francuskiej produkcji. Ekranizacja opowiadania Jarosława Iwaszkiewicza z 1932 roku. To refleksyjna opowieść o powrocie do czasów młodości, straconych nadziejach i przemijaniu. Liryzm opowieści podkreślają piękne plenery oraz muzyka Karola Szymanowskiego.
Kronika wypadków miłosnych (1985)
Ekranizacja powieści Tadeusza Konwickiego pod tym samym tytułem. Konwicki jest również autorem scenariusza filmu.
Panna Nikt (1996)
Ekranizacja powieści Tomka Tryzny, w której 15-letnia Marysia przeprowadza się z rodziną do dużego miasta i trafia do nowej szkoły. Nie potrafi się przystosować. Poznaje wtedy Kasię, a później Ewę. Te znajomości mocno wpłyną na jej psychikę.
Pan Tadeusz (1999)
Pełnometrażowy film fabularny na motywach epopei Adama Mickiewicza „Pan Tadeusz”.
Tatarak (2009)
Film jest ekranizacją opowiadania Jarosława Iwaszkiewicza Tatarak z 1958 roku, został jednak uzupełniony wątkami z innego utworu – opowiadania Sándora Máraiego „Nagłe wezwanie”. Zaczyna się od autobiograficznego monologu Krystyny Jandy zaczerpniętego z jej pamiętnika „Zapiski ostatnie”. Inspiracją dla Andrzeja Wajdy było również malarstwo Edwarda Hoppera; dekoracja w pierwszej scenie filmu, monologu Marty w hotelu, jest wiernym odwzorowaniem jego obrazu A Woman in the Sun.
komentarze [6]
Nie wymieniono wszystkich - Wajda robił niemal tylko adaptacje. Ciekawe na ile jego filmy będą kształtować przyszłe pokolenia. Znam prawie wszystkie jego obrazy. Bardzo ważne w swoim czasie, bo pokazujące rzeczywistość, która wykraczała poza socjalistyczny standard, były z pewnością "Popiół i diament" (pomimo całego prosocjalistycznego zakończenia; ciekawe też trochę...
Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej
"Panny z Wilka", "Brzezinę", "Ziemię obiecaną", "Człowieka z marmuru" oglądam zawsze, gdy pojawiają się na jakimś telewizyjnym kanale. Zawsze z niezmiennym podziwem dla wspaniałych umiejętności reżyserskich Andrzeja Wajdy. Inne jego filmy też lubię i cenię.
Piękne, niezapomniane sceny (płonący spirytus w kieliszkach z "Popiołu i diamentu", śniadanie z "Panien z Wilka"),...
Dowiedziałam się o tym z samego rana i przez cały dzień tłukło mi się po głowie to, że oto kończy się pewna epoka... Wielka szkoda... Nie miałam jeszcze przyjemności obejrzeć najbardziej cenionych z jego filmów, ale za te, które widziałam: dziękuję, Panie Wajdo
Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post
Muszę przyznać, że jest mi przykro i przez tą wiadomość mam dziś gorszy dzień. Może dlatego, ponieważ lubiłam Pana Wajdę i mam też dziadka w jego wieku. Do tej pory pamiętam rozdanie Oscarów w 2000 roku i jego nagrodę za całokształt twórczości, którą odbierał od Jane Fondy i powiedział, że będzie mówił po polsku, bo myśli po polsku. Szkoda, że taki sympatyczny, mądry...
Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej