Felix, Net i Nika oraz Zero Szans 2 Inne Jutro

Całkiem niezła, trzyma poziom poprzedniczki chociaż zostałem z dużą ilością nieodpowiedzianych pytań i braku rozwiązanej intrygi

Całkiem niezła, trzyma poziom poprzedniczki chociaż zostałem z dużą ilością nieodpowiedzianych pytań i braku rozwiązanej intrygi

Bardzo piękna książka, jak na razie chyba będzie moją ulubioną.

Bardzo piękna książka, jak na razie chyba będzie moją ulubioną.

Kolejna całkiem przyjemna i wciągająca powieść autorstwa mojego imiennika. Jej największą zaletą jest niezwykle barwne ukazanie różnych krajów azjatyckich i widać, że autor podszedł do tego elementu bardzo starannie. Jak zwykle też umiejętnie połączył elementy przygodowe z humorystycznymi, dzięki czemu książka ta przypadnie do gustu zarówno miłośnikom akcji, jak i osobom lubiącym śmiech. Jeśli chodzi o wady, to zakończenie moim zdaniem zostało napisane nieco ,,po łebkach'' i pozostawiło lekki niedosyt, a w samej książce kilkukrotnie pojawiają się szczęśliwe zbiegi okoliczności mające za zadanie ułatwić życie głównym bohaterom. Ogólnie jednak tom ten dobrze wpasowuje się w klimat całej serii i nie zaniża znacząco jej poziomu.

Kolejna całkiem przyjemna i wciągająca powieść autorstwa mojego imiennika. Jej największą zaletą jest niezwykle barwne ukazanie różnych krajów azjatyckich i widać, że autor podszedł do tego elementu bardzo starannie. Jak zwykle też umiejętnie połączył elementy przygodowe z humorystycznymi, dzięki czemu książka ta przypadnie do gustu zarówno miłośnikom akcji, jak i osobom...

Jak zawsze w przypadku Kosika było ciekawie choć dziwnie, bardzo informatywnie i wesoło. Polecam, jedyny minus jest taki, że książka wyszła w dwóch częściach i trzeba było na nią czekać.

Jak zawsze w przypadku Kosika było ciekawie choć dziwnie, bardzo informatywnie i wesoło. Polecam, jedyny minus jest taki, że książka wyszła w dwóch częściach i trzeba było na nią czekać.

I kolejny tom Felixa dołącza do kolekcji.
Powieść jest bezpośrednią kontynuacją poprzedniego tomu (i nie jest specjalnie długa, więc nie wiem, dlaczego Kosik zdecydował się rozbić ją na dwa lata wydawnicze). I jako zakończenie sprawdza się dobrze. Jako samodzielna powieść nie ma sensu, bo za bardzo nawiązuje do poprzedniego tomu. I jakbym mógł coś zalecić, to polecam czytać je razem. Ja poprzedni tom czytałem z rok temu, więc niektóre rzeczy uciekły mi już z pamięci, a tu okazują się dość istotne.
Sam pomysł akcji jest ciekawy, o ile nie ma żadnego wpływu na świat (chyba spoiler, ale nie wielki). Moja siostra widziała tu walkę z przeznaczeniem, fatum rodem z Króla Edypa. Ja dostrzegam tylko zakrojoną na szeroką skalę akcję wywiadowczą, która okazuje się wielką stratą pieniędzy. Może jestem zbyt stary na takie powieści.
Akcja płynie wartko, jak to u Kosika. Są żarty, choć wyraźnie mniej niż w poprzednich tomach. Głównie dlatego, że bohaterowie muszą unieść całkiem spory ciężar na plecach i wyraźnie nie mają głowy do żartowania. Co uważam za zabieg dobry, bo śmieszki nie pasowałby w żaden sposób do poważnego tonu powieści.
O bohaterach głównych nie ma co pisać. 17 tomów na karku, więc ciężko o rozwój i większe zmiany. Felixowi udaje się odzyskać swoją "felixowość" (o jej braku z wielkim szacunkiem pisałem w poprzedniej recenzji). Net jest Netem, wiecznie zagubionym i potykającym się na płaskiej podłodze. Nika ciągnie mocno w górę i szczerze jest najsilniejszą częścią powieści. Manfred jest jak zwykle zgryźliwy i pomocny.
Dodatkowo wielki szacunek za postać majora Hiacynta. Te pojedyncze strony na początku każdego rozdziału były naprawdę świetne i z chęcią przeczytałby całą powieść poświęconą tylko jemu. I Andżelice Osmozie oczywiście. Jiao również wypada dobrze, choć momentami staje się dosyć generyczna. Pozostali bohaterowie są bezimienni, albo pojawiają się na zaledwie mgnienie oka. Choć mam nadzieję, że niektórzy wrócą w następnych tomach.
Jako powieść (mówię o obu tomach),nie jest to najlepsza pozycja w serii. Brakuje tu jakiejś konsekwencji działań bohaterów. Dużo rzeczy wciąż jest niewyjaśnione. Może kolejne powieści to rozjaśnią, a może Kosik pozostawi nam otwarte zakończenie i pożegna się z serią. Nie wiem. Z radością przyjmę kolejne tomy, ale uważam, że przedstawiona tu historia może być spokojnie zakończeniem całej sagi. Ode mnie siedem punktów, ale naciągane.

I kolejny tom Felixa dołącza do kolekcji.
Powieść jest bezpośrednią kontynuacją poprzedniego tomu (i nie jest specjalnie długa, więc nie wiem, dlaczego Kosik zdecydował się rozbić ją na dwa lata wydawnicze). I jako zakończenie sprawdza się dobrze. Jako samodzielna powieść nie ma sensu, bo za bardzo nawiązuje do poprzedniego tomu. I jakbym mógł coś zalecić, to polecam czytać...

Kontynuacja poprzedniej części, autor zgrabnie zamknął wszystkie rozpoczęte wątki. Samo rozwiązanie głównej zagadki troszkę naciągane ale logiczne. Ostatecznie jednak z względu na mała objętość pozostawia pewien niedosyt.

Kontynuacja poprzedniej części, autor zgrabnie zamknął wszystkie rozpoczęte wątki. Samo rozwiązanie głównej zagadki troszkę naciągane ale logiczne. Ostatecznie jednak z względu na mała objętość pozostawia pewien niedosyt.

Co tu dużo mówić, rozczarowałam się tą częścią serii. Możliwe, że po prostu z niej wyrosłam lub mam na koncie więcej przeczytanych książek i bardziej krytycznie oceniam moje lektury, ale w porównaniu z innymi „Felixami” ta wypada bardzo słabo, jeżeli nie najgorzej. Osobiście nie podeszły mi azjatyckie klimaty, bohaterowie pędzą przez kolejne kraje w zabójczym tempie, przez co czasem nie byłam nawet w stanie powiedzieć, gdzie są tym razem. Brakowało mi humoru i ironii Neta, do której jesteśmy tak przyzwyczajeni, a i książka na tym ucierpiała ponieważ czytało mi się ją ciężej niż resztę serii. Nigdy też tak bardzo nie irytowała mnie literacka postać- mowa tu o Jiao. Według mnie jej obecność w Hongkongu była zwyczajnie niepotrzebna, nic nie wniosła do całej operacji ratunkowej. Najbardziej rozczarowało mnie zakończenie- jedna szybka akcja i magiczne rozwiązanie problemu poprzez Giuseppe, który pojawił się znikąd. Zaskoczeniem była także postać Laury, poszukiwanej przez jakby nie było dwa tomy, a w ostatecznym rozrachunku wypowiedziała zaledwie kilka kwestii. Z pozytywnych stron książki: sama w sobie nadal potrafi zainteresować, jest „na czasie” z obecnymi tematami. Humoru mniej niż w poprzednich częściach, jednak sama uśmiechnęłam się w paru momentach. Podsumowując: gdybym nie była z tą serią od prawie 8 lat książka na bank by mnie wciągnęła, ale poprzednie tomy ustanowiły wymagania tak wysoko, że na tle całej serii ta książka wypadła najgorzej.

Co tu dużo mówić, rozczarowałam się tą częścią serii. Możliwe, że po prostu z niej wyrosłam lub mam na koncie więcej przeczytanych książek i bardziej krytycznie oceniam moje lektury, ale w porównaniu z innymi „Felixami” ta wypada bardzo słabo, jeżeli nie najgorzej. Osobiście nie podeszły mi azjatyckie klimaty, bohaterowie pędzą przez kolejne kraje w zabójczym tempie, przez...

Felix, Net i Nika” jak zwykle nie zawodzi. Może to kwestia nostalgii i przywiązania do bohaterów i ich nieprawdopodobnych przygód z dzieciństwa, ale chyba nie umiem się wypowiedzieć nadto negatywnie o tej serii. Ta część trzymała mnie w napięciu aż do kulminacji opowieści, która może mnie ciut… zawiodła? Zakończenie zostaje raczej dość otwarte i kilka wątków pozostaje niewyjaśnione - no, chyba że po prostu coś przeoczyłam. Zgaduję, że jest to celowe i rozwiązanie poznamy w następnym tomie (na który znowu trochę poczekamy, ale, cóż, warto).

Felix, Net i Nika” jak zwykle nie zawodzi. Może to kwestia nostalgii i przywiązania do bohaterów i ich nieprawdopodobnych przygód z dzieciństwa, ale chyba nie umiem się wypowiedzieć nadto negatywnie o tej serii. Ta część trzymała mnie w napięciu aż do kulminacji opowieści, która może mnie ciut… zawiodła? Zakończenie zostaje raczej dość otwarte i kilka wątków pozostaje...

Jak pewnie pamiętacie, seria Felix, Net i Nika autorstwa Rafała Kosika jest jedną z moich ulubionych z młodzieńczych lat. Podobał mi się poprzedni tom, który był tylko połową całości, więc bez chwili wahania sięgnęłam po "Felix, Net i Nika oraz Zero Szans 2. Inne Jutro".



Akcja książki rozpoczyna się w momencie zakończenia poprzedniego tomu i można powiedzieć, że właściwie mamy tu do czynienia z książką przeciętą na pół. Wątki są dalej płynnie kontynuowane, do tego stopnia, że na początku musiałam sobie przypomnieć, jak dokładnie tom poprzedni się skończył.



Akcja tej części pozwala nam dalej zwiedzić Azję, ale miałam wrażenie, że to zwiedzanie ograniczyło się przede wszystkim do środków transportu. Przez to, że nasi bohaterowie ciągle uciekali przed pościgiem, książka pędzi i przez Azję pędzimy my. Jest to po części plus, bo książkę czyta się szybko, ale liczyłam jednak na odrobinę więcej azjatyckiego klimatu jak w poprzedniej części.



Styl autora i humor nadal stoją na tym samym poziomie, który jest wysoki, więc książka mimo mojego wieku mnie momentami bawiła. Mam jednak wrażenie, że bohaterowie względem wcześniejszych doświadczeń troszkę się cofnęli i czasami nie zachowywali się zgodnie ze swoimi charakterami albo ciągle trwali w tym samym punkcie.



Bardzo przypadł mi do gustu wątek poza główną fabułą, który ukazywał strzępki sytuacji politycznej i wojskowej w Polsce. Miłe oderwanie od ciągłej ucieczki i nawet się w pewnym momencie przyłapałam, że wyczekiwałam kolejnego takiego urywku.



Największe zastrzeżenia mam co do finału. Powiedziałabym, że jest przede wszystkim dziwny i niepasujący. Nie zgrywa mi się z wcześniejszymi wydarzeniami za dobrze, pozostawia całą masę luźnych nitek. Sam pomysł z zwartością transportu nawet mi się podobał, bardziej zawiodło wykonanie.




Czy całościowo książkę polecam? Fani serii zapewne i tak po nią sięgnął. Osobiście uważam, że poprzedni tom był lepszą połową tej historii, a ten pędził za szybko i rozczarował finałem. Mimo wszystko nadal lekko się to czyta i humor bawi. Musicie więc zdecydować sami.

Jak pewnie pamiętacie, seria Felix, Net i Nika autorstwa Rafała Kosika jest jedną z moich ulubionych z młodzieńczych lat. Podobał mi się poprzedni tom, który był tylko połową całości, więc bez chwili wahania sięgnęłam po "Felix, Net i Nika oraz Zero Szans 2. Inne Jutro".



Akcja książki rozpoczyna się w momencie zakończenia poprzedniego tomu i można powiedzieć, że...

Bardzo lubię tę serię i z przykrością muszę stwierdzić, że jest coraz gorsza. Wielotomowe serie dla młodzieży mają to do siebie, że rosną wraz z czytelnikiem, ale w tym przypadku tak się nie dzieje. Mam wrażenie, że Kosik zapomniał, że cechy nadane bohaterom w pierwszym tomie mogą, a nawet powinny podlegać ewolucji, a przede wszystkim dojrzewaniu ze względu na wiek postaci, ale również pod wpływem przygód, które przeżywają, a jest ich niemało. Więc przykro mi, że pomimo wciąż trafiającego do mnie humoru, coraz bardziej widoczne są dla mnie braki w warsztacie autora: brak rozwoju postaci i ich relacji i ewidentny brak talentu do opisywania scen emocjonalnych z głębszym przesłaniem.
Na koniec pytanie: Dlaczego w dwóch miejscach narrator z trzecioosobowego zmienia się na pierwszoosobowego?! To niczemu nie służy! Nie robi się tak w 16 tomie serii!!!

Bardzo lubię tę serię i z przykrością muszę stwierdzić, że jest coraz gorsza. Wielotomowe serie dla młodzieży mają to do siebie, że rosną wraz z czytelnikiem, ale w tym przypadku tak się nie dzieje. Mam wrażenie, że Kosik zapomniał, że cechy nadane bohaterom w pierwszym tomie mogą, a nawet powinny podlegać ewolucji, a przede wszystkim dojrzewaniu ze względu na wiek postaci,...