Ten obcy

Jedna z nielicznych lektur szkolnych, które pozytywnie zapadły mi w pamięć. Pamiętam, że to była taka ,,przygodówka" dziecięco-młodzieżowa, trochę w stylu Tomka Sawyera. W zasadzie to tylko takie książki mi się wówczas podobały.

Jedna z nielicznych lektur szkolnych, które pozytywnie zapadły mi w pamięć. Pamiętam, że to była taka ,,przygodówka" dziecięco-młodzieżowa, trochę w stylu Tomka Sawyera. W zasadzie to tylko takie książki mi się wówczas podobały.

Czworo przyjaciół – Ulka, Pestka, Marian i Julek – spędza wakacje we wsi Olszyny. Po ostatniej powodzi na rzece utworzyła się wyspa, która stanowi centrum ich wakacyjnych aktywności. Pewnego dnia na wyspie zastają śpiącego chłopaka. Okazuje się, że ma zranioną stopę. Chłopak jest dziwny i niewiele o sobie mówi. Stopniowo zawiązuje się między nimi trudna z początku relacja.

Autorka fajnie przedstawia charakter każdego z bohaterów i ich różny sposób widzenia tej samej rzeczy. Zachęca też do zastanowienia się DLACZEGO ktoś jest taki a nie inny. Bohaterowie co i rusz stają przed nowym dylematem moralnym i muszą dokonywać wyboru – jak postąpić.

Zajrzyj do środka tutaj:
https://czytamiogladam.home.blog/2024/08/27/ten-obcy/

Czworo przyjaciół – Ulka, Pestka, Marian i Julek – spędza wakacje we wsi Olszyny. Po ostatniej powodzi na rzece utworzyła się wyspa, która stanowi centrum ich wakacyjnych aktywności. Pewnego dnia na wyspie zastają śpiącego chłopaka. Okazuje się, że ma zranioną stopę. Chłopak jest dziwny i niewiele o sobie mówi. Stopniowo zawiązuje się między nimi trudna z początku...

Czytałem jeszcze w podstawówce i jako jedyna lektura zapadła mi pozytywnie w pamięci.

Czytałem jeszcze w podstawówce i jako jedyna lektura zapadła mi pozytywnie w pamięci.

Pamiętam jak czytałam tę książkę (a raczej jej streszczenie) w podstawówce. I czy uważam, że dla dzieci w wieku szkolnym może ona być nudna i przestarzała? Oczywiście, że tak. Doceniam nauczycieli, którzy wybierają nowszą literaturę, zwłaszcza w tych młodszych klasach. Z perspektywy dorosłej osoby całkiem dobrze mi się czytało tę pozycję i mimo, że bohaterowie są dużo młodsi niż ja obecnie, to udało mi się bardzo wkręcić się w ich świat i historię.

Pamiętam jak czytałam tę książkę (a raczej jej streszczenie) w podstawówce. I czy uważam, że dla dzieci w wieku szkolnym może ona być nudna i przestarzała? Oczywiście, że tak. Doceniam nauczycieli, którzy wybierają nowszą literaturę, zwłaszcza w tych młodszych klasach. Z perspektywy dorosłej osoby całkiem dobrze mi się czytało tę pozycję i mimo, że bohaterowie są dużo...

Robię sobie ostatnio sentymentalny rajd po lekturach szkolnych i kolejną książką na mojej liście był "Ten obcy" no i co... Zupełnie inaczej czytało mi się tę książkę teraz, a inaczej te 10 lat temu. W ogóle, kiedy czyta się coś z własnej woli i nie jest się do tego po części zmuszonym odbiór testu jest zupełnie inny. Teraz tak było. Kiedyś nie doceniłam tej książki, myślałam że jest nudna, długa i że Ula jest nudziarą. Teraz jestem w stanie docenić język, sentyment do dawnych czasów, który wzbudzany jest przez tę książkę, doskonałe opisy ludzkich emocji i to, że obecnie Ula jest dla mnie najbardziej interesującą postacią. Zenek z kolei jest moim zdaniem najlepszą reprezentacją "Bad Boya" z trudną przeszłością i jego osoba nie umywa się do jakiejkolwiek postaci ze współczesnej literatury. No po prostu... W głowie mam wiele przemyśleń o tem tekście, a jednocześnie czuję, że nie jestem w stanie ubrać je w ładne słowa. Mogę sklecić jedynie tyle, że jest to od dzisiaj jedna z moich ulubionych książek.

Robię sobie ostatnio sentymentalny rajd po lekturach szkolnych i kolejną książką na mojej liście był "Ten obcy" no i co... Zupełnie inaczej czytało mi się tę książkę teraz, a inaczej te 10 lat temu. W ogóle, kiedy czyta się coś z własnej woli i nie jest się do tego po części zmuszonym odbiór testu jest zupełnie inny. Teraz tak było. Kiedyś nie doceniłam tej książki,...

"Zaczęło się to 11 lipca, we wtorek, w dzień dżdżysty i chłodny". Jest to jedna z lektur, która od razu kojarzy mi się z latem i z wakacyjną przerwą od szkoły. Akcja tej powieści rozgrywa się w lipcu i sierpniu. Ta rewelacyjna powieść przeznaczona jest dla młodzieży. Ale czy tyko dla niej? Moim zdaniem nie tylko, dorosły czytelnik może także być pod jej wrażeniem i może ją docenić.
Przeczytałem tę powieść dwukrotnie. Pierwszy raz, gdy byłem młody, niepełnoletni. Drugi raz jako mężczyzna czterdziestoletni. Odczucia takie same. Uważałem i uważam, że to książka znakomita, że jest to bardzo ciekawa powieść obyczajowa. Składa się z piętnastu rozdziałów i krótkiej, jednostronicowej części wstępnej, z której pochodzi pierwsze zdanie tej opinii. Cenię w niej np. charakterystyczny klimat przełomu lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych dwudziestego wieku, świetne opisy i równie świetne dialogi oraz (może przede wszystkim?) zapadające w pamięć, wspaniale wykreowane postaci. Szczególnie warto zwrócić uwagę na dominujący tu, niezwykle interesująco opracowany przez autorkę literacki motyw dziecka, dzieciństwa. Przygody Zenka i grupy dzieci z nim związanych, ich wewnętrzne problemy i rozterki oraz ich relacje (często bardzo skomplikowane, niełatwe) z osobami dorosłymi są najistotniejszymi elementami powieściowej układanki, jej fabuły, stworzonego przez Irenę Jurgielewiczową książkowego świata.
Moja ocena minimalna - 8/10. Powieść, którą czasu pierwszego jej przeczytania, od bardzo wielu lat polecam. I czynię to także tym razem za pomocą niniejszej opinii oraz wysokiej oceny.

"Zaczęło się to 11 lipca, we wtorek, w dzień dżdżysty i chłodny". Jest to jedna z lektur, która od razu kojarzy mi się z latem i z wakacyjną przerwą od szkoły. Akcja tej powieści rozgrywa się w lipcu i sierpniu. Ta rewelacyjna powieść przeznaczona jest dla młodzieży. Ale czy tyko dla niej? Moim zdaniem nie tylko, dorosły czytelnik może także być pod jej wrażeniem i może ją...

Świetna, czytałam z wielkim zainteresowaniem jako lekturę szkolną :)

Świetna, czytałam z wielkim zainteresowaniem jako lekturę szkolną :)

KOCHAM

KOCHAM

Nie bez powodu ta książka została okrzyknięta jako jedna z najbardziej znanych i cenionych powieści dla młodzieży w polskiej literaturze. Od momentu pierwszego wydania w 1961 roku, nadal cieszy się niesłabnącą popularnością i chociaż wiele się od czasu powstania książki zmieniło, włączając w to ustrój polityczny, zabawki, technologię, to nadal mamy podobne problemy egzystencjalne i wciąż staramy się je rozwiązać w podobny sposób. Wracam do tej lektury po ponad 30 latach, bo pamiętam jakie wrażenie na mnie zrobiła, kiedy byłam jeszcze nastoletnim smykiem...

Akcja powieści rozgrywa się w małej, sielankowej wiosce nad rzeką. Główne postacie to grupa przyjaciół: Ula, Pestka, Marian i Julek, którzy spędzają wspólnie wakacje na wsi. Pewnego dnia znajdują na wyspie rannego chłopca, Zenka Wójcika, który staje się centralną postacią opowieści. Zenek, początkowo skryty i podejrzliwy, stopniowo otwiera się przed nowymi przyjaciółmi, którzy ofiarują mu wsparcie i pomagają mu w pokonaniu jego życiowych trudności...

Książka Ireny Jurgielewiczowej jest dziełem wielowarstwowym, poruszającym wiele istotnych tematów i problemów. Przyjaźń, odpowiedzialność, dorastanie, inność i akceptacja są głównymi motywami, które przeplatają się w historii głównych postaci. Relacje między bohaterami ukazują, jak ważna jest wzajemna pomoc i zaangażowanie w relacje interpersonalne a jednocześnie uczą, co to znaczy być odpowiedzialnym za siebie i innych. Książka ukazuje różne aspekty dorastania, w tym trudności emocjonalne i moralne wybory. Postać Zenka, jako "obcego", wzbudza początkową nieufność, ale z czasem zdobywa akceptację i zrozumienie.

Opowieść ponadczasowa, która nie tylko dostarcza rozrywki, ale także inspiruje do refleksji i uczy cennych życiowych lekcji także aktualnie, bo choć wiele się zmieniło od czasów powstania niektórych dzieł literackich, to ich przesłania i wartości nadal są dla nas istotne i wartościowe. To dowód na to, jak uniwersalne są ludzkie doświadczenia i jak wiele można z nich wynieść, czytając książki sprzed lat, jak i te powstające współcześnie.

Dla mnie to była kapitalna podróż do lat dzieciństwa choć mój odbiór tej historii jest oczywiście zupełnie inny, niż lata temu. Jedno, co się nie zmieniło to Pestka - nie lubiłam jej "wtedy" i nie polubiłam jej także "teraz".

Nie bez powodu ta książka została okrzyknięta jako jedna z najbardziej znanych i cenionych powieści dla młodzieży w polskiej literaturze. Od momentu pierwszego wydania w 1961 roku, nadal cieszy się niesłabnącą popularnością i chociaż wiele się od czasu powstania książki zmieniło, włączając w to ustrój polityczny, zabawki, technologię, to nadal mamy podobne problemy...

Przeczytałam ponownie po latach, razem z córką, która czytała lekturę. Bardzo miło mi było wrócić do grupy przyjaciół z Olszyn.
Autorka ciekawie pokazała kwestię solidarności przyjaciół, ważności danego słowa, zaufania.
Pokazała również z całą stanowczością jak ważne jest dla dzieci, aby z każdym problemem zwrócić się do rodziców / opiekunów / dorosłych - i jak niewinne kłamstwo napędza całą spiralę coraz poważniejszych kłamstw.
Uważam, że jest to bardzo wartościowa pozycja, mimo że może troszkę "staroświecka".

Przeczytałam ponownie po latach, razem z córką, która czytała lekturę. Bardzo miło mi było wrócić do grupy przyjaciół z Olszyn.
Autorka ciekawie pokazała kwestię solidarności przyjaciół, ważności danego słowa, zaufania.
Pokazała również z całą stanowczością jak ważne jest dla dzieci, aby z każdym problemem zwrócić się do rodziców / opiekunów / dorosłych - i jak niewinne...