Brytyjski wykładowca akademicki, syn filologa i pisarza J.R.R. Tolkiena, redaktor wydanych pośmiertnie dzieł swego ojca. Ojciec pisarza Simona Tolkiena.
Trzeci syn J.R.R. Tolkiena i jego żony Edith Mary. Uczęszczał do Dragon School i The Oratory School w Oksfordzie. W wieku 21 lat zaczął brać udział w spotkaniach grupy Inklingów. W czasie II wojny światowej w latach 1943–1945 służył w Royal Air Force. Uczył się latania w Południowej Afryce, potem krótko służył jako pilot myśliwca, pod koniec wojny został przeniesiony do Royal Navy Volunteer Reserve w stopniu „flying officer”. Po wojnie studiował literaturę i język angielski na Trinity College na Uniwersytecie w Oxfordzie, gdzie zdobył stopień bakałarza w 1949 roku, zaś kilka lat później stopień „Bachelor of Letters”. Podobnie jak ojciec został wykładowcą języka angielskiego na uniwersytecie w Oxfordzie, w pracy naukowej zajmując się głównie staronordyckimi sagami. W 2016 r. został wyróżniony Medalem Bodlajańskim za wybitny wkład w dziedzinie literatury, kultury, nauki i komunikacji.
Po śmierci ojca podjął się zadania edycji i publikacji jego notatek opisujących legendy Śródziemia. Przy pomocy Guya Gavriela Kaya dokończył i wydał w 1977 r. rozpoczęty przez ojca zbiór mitologicznych opowieści nazwanych Silmarillion. Następnie przeredagował pozostające w luźnych zapiskach Niedokończone opowieści oraz skompilował wielotomową Historię Śródziemia, w skład której wchodzi wydana w Polsce Księga zaginionych opowieści. W 2007 r. została wydana kolejna powieść stworzona ze skompletowanych przez niego zapisków ojca, Dzieci Húrina. W sierpniu 2017 zrezygnował ze stanowiska dyrektora Tolkien Estate i Tolkien Trust.
Zmarł 15 stycznia 2020 r. w Draguignan.http://www.tolkienestate.com/en/home.html
Książka bardziej przypomina studium na temat Upadku Gondolinu. Zawiera komentarze Pana Christophera Tolkiena związane z procesem tworzenia historii Ukrytego Krolestwa jak również wszystkie możliwe jej wersje, które niejednokrotnie zaskakują. Jest tu też o wiele więcej szczegółów w historii Tuora niż w Silmarillionie. Fani Tolkiena zdecydowanie powinni przeczytać.
To niesamowite, że czeka nas jeszcze dziewięć tomów tej wspaniale wydanej sagi!
Trzeci tom zawiera dwa obszerne poematy pt. ‘Ballada o dzieciach Hurina’ oraz ‘Balladę o Leithian’. Oba utwory okraszone są licznymi przypisami, komentarzami i metodologią pracy Christophera Tolkiena – syna sławnego pisarza, który podjął się trudu zinwentaryzowania dzieł ojca i wydania ich w formie kompendium pt. „Historia Śródziemia”.
Pierwsza ballada opowiada o ogromnej tragedii i o klątwie ciążącej na rodzinie Turina Turambara, synu Hurina. Druga z kolei to poemat opisujący wyprawę po Silmaril i spotkanie z Morgothem.
Duże wrażenie robi to, że Christopher tak dokładnie przestudiował dorobek twórczy ojca. Jego liczne analizy utworów i ich kompletacja nieraz polecająca na analizie korespondencji ojca z przyjaciółmi. A propos przyjaciół, komentarz i wskazówki do utworów poczynił m.in. sam C. S. Lewis czyli twórca „Opowieści z Narnii” i wielki przyjaciel Tolkiena.
Ta książka nie jest dla każdego. Fanom Tolkiena jednak znacznie poszerzy wiedzę na temat Śródziemia i żyjących tu bohaterów. Poematy pisane wierszem mają archaiczny język, ale w tym tkwi ich piękno. Są mimo wszystko uniwersalne. Podziwiam monumentalność tego uniwersum.
Paweł