O miękkiej kanapie, wielkich czarach i słoikach z dżemem

Tak się złożyło, że to moje pierwsze spotkanie z Tappim. I jakże udane! Ten rudobrody Wiking okazał się bohaterem nie z toporem w dłoni, a z sercem na dłoni. A jego przygody to nie barbarzyńskie wyprawy, a magiczne, ciepłe i zabawne perypetie. I jeśli jest mowa o jakiejkolwiek walce, to tylko dobra ze złem i wiadomo, że dobro zawsze wygrywa. Oto najnowsza część opowieści z Szepczącego Lasu, czyli „Tappi. O miękkiej kanapie, wielkich czarach i słoikach z dżemem”.

Przed nami magiczny las, w którym przyjaciele Tappi i Chichotek (mały renifer) mają ręce pełne roboty. Otóż w Leśnym Przedszkolu ktoś pomalował wszystkie małe drzewa na przedziwne kolory. Świerczek jest fioletowy, mały dąb - błękitny, a jarzębina ma żółte ciapki. Kto to zrobił? Czy zostawił jakieś ślady? Tappi i Chichotek muszą rozszyfrować tę zagadkę i namierzyć tajemniczego czarodzieja (a może czarodziejkę). Tak właśnie rozpoczyna się przygoda pełna zaklęć (czasem niepoprawnych),nowych przyjaciół (zazwyczaj fantastycznych) i bujania w obłokach (na latającej kanapie).

Z przyjemnością towarzyszyłam Tappiemu i jego ekipie w odkrywaniu kolejnych tropów, bo w tej historii oprócz zabawnych zmagań są też błyskotliwie przemycone ważne myśli. O pokonywaniu strachu, przyjaźni i życzliwości. O chęci niesienia pomocy, o wierze w to, że ludzie są dobrzy, tylko czasem chcą uchodzić za strasznych, a także o tym, jak język może wpływać na rzeczywistość (zwłaszcza na jej magiczny aspekt).

Podoba mi się, że te wszystkie wartości nie biją po oczach, one po prostu wypływają z akcji i dialogów. A ponieważ całość jest dynamiczna, a tempo nie zwalnia, to mogłam się w pełni zanurzyć w tym magicznym świecie i czerpać ogromną przyjemność.

Jeszcze kilka słów o oprawie, bo Tappi powrócił w zmienionej szacie graficznej. Tym razem tekstowi Marcina Mortki towarzyszą ilustracje Piotra Sokołowskiego, które przywodzą na myśl grafiki sprzed lat i mają jakby komiksowe zacięcie. Do tego gruby, matowy, żółtawy papier, który ciagle chce się dotykać. Całość ma wyjątkowy charakter.

Czytajcie Tappiego, bo gwarantuję, że to doskonała rozrywka!

Tak się złożyło, że to moje pierwsze spotkanie z Tappim. I jakże udane! Ten rudobrody Wiking okazał się bohaterem nie z toporem w dłoni, a z sercem na dłoni. A jego przygody to nie barbarzyńskie wyprawy, a magiczne, ciepłe i zabawne perypetie. I jeśli jest mowa o jakiejkolwiek walce, to tylko dobra ze złem i wiadomo, że dobro zawsze wygrywa. Oto najnowsza część opowieści z...

Rewelacyjna historia dla dzieci (sugerowany wiek 6-8 lat),która sprawi frajdę nie jednemu dorosłemu czytelnikowi. Nie mogę się doczekać, aż moje skrzaty będą trochę starsze i będę mogła im wcisnąć w łapki Tappiego! 🥹

Przepięknie wydana, ze świetną, zabawną, magiczną i przyjazną treścią. Zapewniająca rozrywkę, ale i też przekazująca w tym wszystkim dużo ważnych treści dla młodszych.

Czarownica-Jajecznica, latająca kanapa (też tak chce!!),i dużo magii. Bohaterowie zdobyli moją sympatię już na starcie - są tak totalnie słodcy, że podbijają serducha w mig.

Przepadałam w Szumiącym Lesie i powrót do rzeczywistości był bolesny. Uwielbiam!

Trochę przesłuchałam w audio przy gotowaniu i pokochałam jeszcze bardziej. Nooo genialne nagranie 🥹!

Rewelacyjna historia dla dzieci (sugerowany wiek 6-8 lat),która sprawi frajdę nie jednemu dorosłemu czytelnikowi. Nie mogę się doczekać, aż moje skrzaty będą trochę starsze i będę mogła im wcisnąć w łapki Tappiego! 🥹

Przepięknie wydana, ze świetną, zabawną, magiczną i przyjazną treścią. Zapewniająca rozrywkę, ale i też przekazująca w tym wszystkim dużo ważnych treści dla...

Wraz ze zmianą wydawcy zmienił się też ilustrator - Martę Kurczewską zastąpił Piotr Sokołowski. Dla wiernych czytelników to zmiana znacząca, bo stylistyka kreacji bohatera również nieco się zmieniła. Ale inne nie znaczy gorsze - zarówno Tappi, jak i Chichotek wciąż budzą sporo sympatii, a wizualnie całość prezentuje się naprawdę dobrze. Mam wrażenie, że nowa książka łączy w sobie obie wcześniejsze serie - kolorowe ilustracje będące wyróżnikiem książek skierowanych do najmłodszych, z obszerniejszą fabułą serii skierowanej do tych ciut starszych odbiorców.

Książka bardzo sprytnie lawiruje pomiędzy formą opowiadań a dłuższą fabułą. Każdy z rozdziałów sam w sobie mógłby być oddzielnym, czytanym na dobranoc opowiadaniem, ale ich ciąg układa się w dłuższą, spójną historię, którą trzeba poznać w całości. Tom może być czytany niezależnie od poprzednich, jednak żeby lepiej poznać bohaterów, warto cofnąć się do starszych wydań. Nawet niechronologicznie - gdy tylko poczujecie, że pokochaliście Tappiego.

Wiking Tappi jest postacią tak pozytywną i świetnie wykreowaną, że trudno go nie kochać. Ten łagodny olbrzym troszczy się o wszystkich mieszkańców Szepcącego Lasu, a przy tym działa z uśmiechem na ustach i dociekliwością. Towarzyszący mu renifer Chichotek to uosobienie ciekawskiego, wesołego dziecka i jego też z pewnością pokochają czytelnicy. A na kartach książki czekają jeszcze inne barwne postacie, do których wraca się z przyjemnością.

Lektura Tappiego była dla mnie sentymentalną podróżą do czasów, kiedy on i Chichotek umilali nam każdy wieczór. I widzę, że nowa opowieść wciąż ma w sobie to samo ciepło i świeżość, które tak mnie urzekły. Sympatyczny bohater, ciekawe przygody i barwny magiczny świat, a do tego mnóstwo uroku i delikatności - tak właśnie wygląda przepis Marcina Mortki na udaną opowieść dla najmłodszych. Co ważne, te historie oczarują i rozbawią też dorosłych, dzięki czemu czytanie dzieciom będzie jeszcze większą przyjemnością. Nam te książki towarzyszyły latami (leżą bezpiecznie spakowane "dla potomności"),więc może czas, by Tappiego pokochało kolejne pokolenie czytelników?

Wraz ze zmianą wydawcy zmienił się też ilustrator - Martę Kurczewską zastąpił Piotr Sokołowski. Dla wiernych czytelników to zmiana znacząca, bo stylistyka kreacji bohatera również nieco się zmieniła. Ale inne nie znaczy gorsze - zarówno Tappi, jak i Chichotek wciąż budzą sporo sympatii, a wizualnie całość prezentuje się naprawdę dobrze. Mam wrażenie, że nowa książka łączy w...

Jeśli za 20 lat zapytacie moich synów, z jakimi książkowymi bohaterami kojarzy im się dzieciństwo, jestem przekonana, że wymienią Tappiego. Ten dobroduszny wiking i jego przyjaciele z Szepczącego Lasu, towarzyszą nam od lat, ucząc szacunku do przyrody, życzliwości, przyjaźni, pomocy innym i podstawowych zasad dobrego wychowania. Kochamy jego przygody i dam sobie głowę uciąć, że w wielu Waszych domach jest podobnie!

Dlatego, na pewno ucieszy Was informacja, że dzięki Wydawnictwu SQN, znowu spotkamy starych przyjaciół! Nie tylko Tappiego i jego najlepszego przyjaciela renifera Chichotka, ale też niedźwiedzia Brzuchacza, bobra Chrobotka i kruka Paplaka. Pojawią się oczywiście nowe postacie, w tym jedna, która zagości w Szepczącym Lesie na dobre, a przynajmniej taką mam nadzieję, bo to temperamentna, ciekawa osóbka. To właśnie jej dobre intencje, w połączeniu z niedoszlifowanymi umiejętnościami, stały się kanwą najnowszej książki.

W Szepczącym Lesie ewidentnie dzieje się coś dziwnego. Nie dość, że w Leśnym Przedszkolu wszystkie drzewka obudziły się pokolorowane w najróżniejsze barwy, to jeszcze pszczoły zaczęły bać się Brzuchacza, a na Chrobotka spadł wielki pstrąg! Tappi podejrzewa, że ktoś rzuca czary, a trop prowadzi do małej wróżki Błyskotki. Okazuje się, że była ona uczennicą złej Czarownicy-Jajecznicy, ale uciekła, gdy ta zaczęła ją źle traktować i gdy w jej zamku pojawił się smok Łapucap. Teraz, chcąc uciszyć wyrzuty sumienia, próbuje dokonywać dobrych uczynków, ale wszystko miesza, powodując wielki bałagan.

Właśnie na skutek jednego z jej magicznych błędów, Tappi wraz z Chrobotkiem pakują się w sam środek wielkiej przygody! Dość powiedzieć, że będą latać na kanapie, walczyć z niemiłymi obłarankami i przekupywać smoka dżemami babci Tappiego. Gwarantuję, że nie zabraknie emocji i wszystko dobrze się skończy.

Przeczytajcie koniecznie, bo to Tappi w najwyższej formie!

Jeśli za 20 lat zapytacie moich synów, z jakimi książkowymi bohaterami kojarzy im się dzieciństwo, jestem przekonana, że wymienią Tappiego. Ten dobroduszny wiking i jego przyjaciele z Szepczącego Lasu, towarzyszą nam od lat, ucząc szacunku do przyrody, życzliwości, przyjaźni, pomocy innym i podstawowych zasad dobrego wychowania. Kochamy jego przygody i dam sobie głowę...

Chciałem sprawdzić jak bardzo Marcin mortka umie w bajki dla dzieci i okazało się że bardzo umie. Super zabawne i świetny audiobook polecam

Chciałem sprawdzić jak bardzo Marcin mortka umie w bajki dla dzieci i okazało się że bardzo umie. Super zabawne i świetny audiobook polecam

Jeśli chcecie się pośmiać razem z dzieckiem to polecam tę bajkę. Może lepiej słuchać audiobooka, bo ja bym nie utrzymała powagi czytając. Z drugiej strony wersja papierowa ma piękne ilustracje.

W Szepczącym Lesie ktoś rzuca czary, pechowo myląc zaklęcia. To uczennica Czarownicy Jajecznicy. W efekcie pszczoły boją się niedźwiedzia zamiast on ich a drzewa w lesie zmieniają kolory na tęczowe. Leśne Przedszkole jest cudownym miejscem, gdzie młode drzewka odbierają pierwsze życiowe lekcje.

Dzielny Tappi chce ruszyć na wielką przygodę, lecz renifer Chichotek wolałby zostać na miękkiej kanapie. Wypracowują kompromis i wyruszają w świat na meblu.

Chichotek boi się smoków, w końcu byłby dla nich łakomym kąskiem. Na szczęście gad, którego spotykają, woli dżem. Napotykają też marudzącego łosia, którego uwagi tak autentycznie mi przypominały zachowanie niektórych osób, że nie mogłam przestać się śmiać. To taki ktoś, kto narzeka, że nic się nie dzieje, ale jeśli zostaną zorganizowane jakieś zajęcia we wszystkim znajdzie jakieś wady i wymówki, żeby nie skorzystać, tylko dalej narzekać.

Z książeczki dzieci mogą dowiedzieć się, że warto czesać włosy a złą wiedźmę można rozbroić śmiechem.

Jeśli chcecie się pośmiać razem z dzieckiem to polecam tę bajkę. Może lepiej słuchać audiobooka, bo ja bym nie utrzymała powagi czytając. Z drugiej strony wersja papierowa ma piękne ilustracje.

W Szepczącym Lesie ktoś rzuca czary, pechowo myląc zaklęcia. To uczennica Czarownicy Jajecznicy. W efekcie pszczoły boją się niedźwiedzia zamiast on ich a drzewa w lesie zmieniają...