Droga Meduzo

[+] nietypowa narracja (wierszem białym)
[+] poruszająca (emocjonalnie i estetycznie)
[-]pierwsza połowa książki jest lepsza *
[-] kreacja postaci **
[-] przeciągnięta historia ***

* w pierwszej połowie powieści mamy wprowadzenie do świata Alici, która jest samotna, "niewidzialna", zamknięta w swoich myślach, które przekształca w emocjolnalne wiersze. Potem, w drugiej połowie powieści, wszystkie osoby dookoła nagle się "budzą" i dostrzegają, że jest coś u niej nie tak. Wnet każdy zdaje się wyciągać do niej ręce z pomocą, są wyrozumiali i taktowni... To jest fajna wizja, oczywiście, ale w stosunku do pierwszej części powieści dosyć nierealistyczna i taka w moim odczuciu przesadnie idylliczna, przez co odebrała głębię powieści.

** Postaci dookoła Alicii istnieją głównie po to, żeby być wizerunkiem jakichś idei.
- Deja, nowa przyjaciółka Alicii, musi za każdym razem podkreślać nierówności ze względu na rasizm, a potem okazuje się jeszcze, że jest aseksualna...
- Geneva, obiekt zainteresowania romantycznego Alicii, ma po prostu dziwne kwestie dialogowe. Jakby wyrwano ją z jakiegoś snu, albo była ucieleśnieniem bóstwa na ziemi, które za bardzo nie wie jak to jest żyć w normalnym świecie, a jednocześnie wydaje się wiedzieć wszystko.
- Pułkownik jest antagonistą, reprezentacją demonów Alicii i jest wciąż przywoływany jak zły duch, tak często że aż to zaczynało być nużące i... płytkie. Bo tak naprawdę wszystkie osoby dookoła skrzywdziły Alicię - rodzice, brat, dawna przyjaciółka, nauczyciele. Ale nie, to Pułkownik jest tym najgorszym złem.

*** osobiście uważam że dążenie do pozytywnego zakończenia odebrało głębię powieści. Chodzi mi o proces, a nie o to, co stało sie na ostatnich stronach. Struktura w której Alicia nagle odkrywa, że dookoła są osoby, które ją wspierają i z dnia na dzień dziewczyna odnajduje w sobie siłę, jest... naiwna. Chodzi mi o to, że leczenie problemów psychicznych to długi proces, a nie taka nagła rewolucja. Nie uważacie, że lepiej by to wyglądało, gdybyśmy mieli przygnębiający obraz psychicznego zniszczenia u Alicii, a potem osoba po której byśmy się tego nie spodziewali, nagle okazuje się posiadać ten sam problem, ale postanawia wydać Pułkownika i daje nadzieję Alicii...?
Ja wiem dlaczego historia wygląda tak jak wygląda - autorka oprócz zaburzenia Alicii, chciała zasygnalizować wiele innych problemów, co jest oczywiście dobre dla umysłu młodego czytelnika do którego książka jest adresowana, ale w moim odczuciu ten zabieg zadziałał na niekorzyść powieści. Odebrał jej głębię i niepotrzebnie ją wydłużył.

[+] nietypowa narracja (wierszem białym)
[+] poruszająca (emocjonalnie i estetycznie)
[-]pierwsza połowa książki jest lepsza *
[-] kreacja postaci **
[-] przeciągnięta historia ***

* w pierwszej połowie powieści mamy wprowadzenie do świata Alici, która jest samotna, "niewidzialna", zamknięta w swoich myślach, które przekształca w emocjolnalne wiersze. Potem, w drugiej...

Przejmująca pozycja.
Sposób napisania, przypominający wiersz biały, sprawił, że wszystko, co zostało powiedziane odczuwałam mocniej.
Każdy z nas może być meduzą.
To chwyta za serce.

Przejmująca pozycja.
Sposób napisania, przypominający wiersz biały, sprawił, że wszystko, co zostało powiedziane odczuwałam mocniej.
Każdy z nas może być meduzą.
To chwyta za serce.

Hej, hej ! Dzisiaj przychodzę do was z recenzją książki „Droga Meduzo” 🪼🐍 Pewnie zapytacie dlaczego przy ocenie książki dałam - ? Już wam wszystko mówię ❤️‍🩹. Ta książka jest tak bardzo boleśnie prawdziwa i realistyczna, że aż mam ciary jak o niej myślę. W dodatku jest napisana wierszem w bardzo poetycki sposób. Co więcej porusza masę ważnych tematów, które autorka tak dobrze opisała, że momentami czułam jakby rozrywało mi się serce od realizmu tej książki. Więc naprawdę nie umiem ocenić jej w skali gwiazdkowej i nie przyjmuje na nią też absolutnie żadnej krytyki 💔.
Naprawdę każdy powinien zapoznać się z tą niezwykle bolesną pozycją, która składa człowieka do ogromnych przemyśleń i refleksji.
Podczas czytania nie raz na dłuższą chwilę zatrzymywałam się przy jednym wierszu, analizowałam go i dochodziłam do naprawdę różnych wniosków.
Muszę przyznać, że to była moja pierwsza styczność z książkami napisanymi w tak poetycki sposób i już teraz wiem, że nie była to moja pierwsza taka książka ! 🫂
O zakończeniu nawet nie wspomnę - trafił w punkt. Cała książka myślę, że zmiecie z planszy nie jednego czytelnika, a ja już teraz wiem, że nigdy nie zapomnę o tej książce ❤️‍🩹.
Co do wierszy które najbardziej mnie poruszyły/zapadły w pamięć to mogłabym powiedzieć, że nie wiersz a cała książka. Ale tak na poważnie to chyba najbardziej ze wszystkich zapadły mi w pamięć listy do meduzy i bogów greckich 🪼🐍🫂. Było w nich coś takiego, że do tej pory o nich myślę.
Jednym zdaniem uważam, że naprawdę każdy powinien się zapoznać z historią Alicji. Choć to dość egoistyczna opinia i jeśli nie czujecie się na siłach to nie czytajcie. Jeśli jednak jesteście jej ciekawi tak samo jak ja przed przeczytaniem tej historii - to koniecznie zapoznajcie się z TW książki ! ❤️‍🩹
Take care, Zosia 🫂❤️‍🩹

•współpraca barterowa z wydawnictwem Young•

Hej, hej ! Dzisiaj przychodzę do was z recenzją książki „Droga Meduzo” 🪼🐍 Pewnie zapytacie dlaczego przy ocenie książki dałam - ? Już wam wszystko mówię ❤️‍🩹. Ta książka jest tak bardzo boleśnie prawdziwa i realistyczna, że aż mam ciary jak o niej myślę. W dodatku jest napisana wierszem w bardzo poetycki sposób. Co więcej porusza masę ważnych tematów, które autorka tak...

Ta książka wywołała we mnie dużo różnych i sprzecznych emocji. Warto też wspomnieć, że książka jest pisana wierszem. Historia daje dużo do myślenia. Bardzo często było mi szkoda głównej bohaterki, że przez to wszystko, co doprowadziło ją do takiego stanu, tak się poddaje i nie walczy. Byłam zła na tych, którzy spowodowali w niej taki stan. Na wilki, które czaiły się za każdym rogiem i dawały o sobie znać. W książce występuje wątek mitologii greckiej - historii Meduzy. Alicia też odnosi się do bohaterów, którzy wyrządzili krzywdę tej postaci. Jest to poruszająca powieść posiadająca w sobie tematy takie jak: slut-shaming, grooming, gw@łt oraz m0lestowanie. Przed jej zaczęciem radzę zapoznać się z TW. Mnie osobiście ta historia chwyciła za serce i nie zapomnę jej przez długi czas. Moja ocena to 4/5⭐️.

Ta książka wywołała we mnie dużo różnych i sprzecznych emocji. Warto też wspomnieć, że książka jest pisana wierszem. Historia daje dużo do myślenia. Bardzo często było mi szkoda głównej bohaterki, że przez to wszystko, co doprowadziło ją do takiego stanu, tak się poddaje i nie walczy. Byłam zła na tych, którzy spowodowali w niej taki stan. Na wilki, które czaiły się za...

⚕️ Nie mam pojęcia od czego zacząć w tej recenzji. Jestem świeżo po przeczytaniu jej i mój umysł nie może się oderwać od tematów tam zawartych.

⚕️ Nie powiem, dosyć długo zajęło przeczytanie mi jej, wpłynęła bardzo na moją psychikę i robiłam sobie przerwy, żeby nie czytać na siłę, żeby tylko skończyć, nie zważając na swoje samopoczucie.

⚕️ Książka ta porusza wiele baaardzo ważnych tematów, nigdy nie czytałam pozycji, w której wszystkie zostały zawarte w jednej powieści. Mowa tutaj o: slut- sh@mingu, groomingu, molestowania i gwałtu. Przed sięgnięciem po tą lekturę koniecznie zapoznajcie się z TW.

⚕️ Meduza - Alicia. Wow, czytanie o tym ile przeszła, o jej doświadczeniach, o tym co dzieję się za zamkniętymi drzwiami, w samochodzie momentami mnie przerastało. Jej postać sprawiła ogromną refleksje odnośnie mnie, postrzegania społeczeństwa i świata. Dziewczyna doświadczała obrzydliwości, sama zaczęła się sobą brzydzić, obwiniała się za swój los.

⚕️ Czytając tą historię wielokrotnie chciało mi się po prostu wymiotować. Uświadomiła mnie ile tak naprawdę gwałtów i innych obrzydliwych, przerażających rzeczy dopuszcza się tego dorosły człowiek z pełną świadomością, ile złego dzieje się na świecie, właśnie przez takich ludzi. Przewijało się tu mnóstwo mężczyzn, dopuszczających się okropieństw, jednak żaden z nich nie zadał najważniejszego pytania: ile masz lat?, ani nie reagował na słowo ,,nie". Było to dla mnie nie normalne, niemoralne, obrzydliwe i przyprawiało mnie o gęsią skórkę.

⚕️ Najbardziej przeraziła mnie postać Pułkownika. Szanowany nauczyciel, zarówno przez uczniów i nauczycieli, miły, cudowny, jednak nikt nie wiedział co działo się tak naprawdę. Czytając o doświadczeniach Alicii, chciało mi się płakać, krzyczeć, po prostu zrobić cokolwiek, żeby tak się nie działo. Ile ludzi widzi takie rzeczy i nie zareaguje?Ile ludzi twierdzi, że to nie ich sprawa? Ile mężczyzn robi takie rzeczy świadomie? Czy wiedzą jaką krzywdę wyrządzają swoimi czynami, fundując traumę na całe życie?

⚕️ Perspektywa była tutaj ze strony kobiet narażonych na gwałty itp. Jednak dlaczego nikt nie wypowiada się również o mężczyznach. Gwałt jest powszechny zarówno u kobiet i u mężczyzn. Cieszę się, że została napisana taka książka, jednak czekam z niecierpliwością, na perspektywę że strony mężczyzny, chłopaka, żeby bardziej zagłębić się w temat właśnie z tej perspektywy.

⚕️Od strony 160 do około 270 strony niestety lekko mnie przynudzała, powtarzał się taki sam schemat. Jednak obroniła się przy końcówce.

⚕️ Podoba mi się, że napisane było to wierszem, momentami było to niezrozumiałe, przynajmniej dla mnie, ale jakoś bardziej skłoniło mnie to właśnie do refleksji I bardziej zagłębiłam się w te historię.

⚕️ Ostatnie dwa wiersze musiałam przeczytać kilka razy, nie wiem dlaczego nie mogłam zrozumieć zakończenia hahah. Może to przez zmęczenie czytania wierszem - koniec końców pomogła mi moją cudowna bookbestie @zauroczona_literatura i mogę śmiało stwierdzić, że zakończenie podobało mi się.

⚕️ Poza tym jest pięknie wydana: okładka, wklejka, wiersze, rozpoczynania wierszów.

⚕️Podsumowując, polecam tę książkę dla ludzi o mocnych nerwach, którzy chcą poznać perspektywę osoby, na której dopuszczano się wielokrotnie slut- shamingu, gwałtów itd. Jeżeli nie czujecie się na siłach, to poczekajcie nie czytajcie jej, aby coś udowodnić.

[współpraca reklamowa @wydawnictwoyoung]

XOXO!🪼⚕️⭐️

⚕️ Nie mam pojęcia od czego zacząć w tej recenzji. Jestem świeżo po przeczytaniu jej i mój umysł nie może się oderwać od tematów tam zawartych.

⚕️ Nie powiem, dosyć długo zajęło przeczytanie mi jej, wpłynęła bardzo na moją psychikę i robiłam sobie przerwy, żeby nie czytać na siłę, żeby tylko skończyć, nie zważając na swoje samopoczucie.

⚕️ Książka ta porusza wiele...

Ig: comfortxbooks
(Współpraca reklamowa z wydawnictwem young)

"Droga Meduzo" jest książką szalenie bolesną, a zarazem okrutnie prawdziwą. Napisaną wierszem, więc dosłownie się przez nią płynie, kartki same się przewracają. Niemal na każdej stronie znajdują się smutne cytaty, bądź złote myśli. Podczas czytania serce ściskało mi się z bezradności. Momentami, gdy myślę o tej powieści, nadal nie mogę być chociaż odrobinę bardziej obojętna wobec opisanych tu rzeczy.

Gdybym miała opisać ją trzema słowami, byłyby to: uświadamiająca, bolesna, piękna. Bo właśnie taka według mnie jest historia Alicii. Mimo otaczającego ją smutku, daje nadzieję. Styl pisania autorki również idealnie wpasował się do opisywanych tematów.

Uważam, że po tą pozycję powinno przeczytać zdecydowanie więcej osób, bo w prawdziwy sposób okazuje te gorsze, lecz niestety prawdziwe realia świata i funkcjonowania w społeczeństwie.

Ode mnie zdecydowanie 5/5⭐, polecam z całego serca❤️

TW: slut-shaming, grooming, molestow@nie, gw@łt, trauma

Ig: comfortxbooks
(Współpraca reklamowa z wydawnictwem young)

"Droga Meduzo" jest książką szalenie bolesną, a zarazem okrutnie prawdziwą. Napisaną wierszem, więc dosłownie się przez nią płynie, kartki same się przewracają. Niemal na każdej stronie znajdują się smutne cytaty, bądź złote myśli. Podczas czytania serce ściskało mi się z bezradności. Momentami, gdy myślę o tej...

Książka zwyczajnie nie dla mnie, nie byłam jej odbiorczynią, na pewno specyficznie napisana

Książka zwyczajnie nie dla mnie, nie byłam jej odbiorczynią, na pewno specyficznie napisana

„Tydzień pierwszy i drugi za mną, a ja nie poszłam na plastykę, dwa tygodnie omijałam korytarz, na którym stało się „to”.”

_____________
• współpraca reklamowa @wydawnictwoyoung •
_____________
na następnych kafelkach opis od wydawcy i kilka cytatów z książki ➡️
_____________
𝐓𝐖: gw4*t, m0l3st0wan!e, $lut-sh4m!ng, gr00m!ng

𝐏𝐨𝐳𝐧𝐚𝐣𝐜𝐢𝐞 𝐀𝐥𝐢𝐜𝐢𝐞̨ 𝐑𝐢𝐯𝐞𝐫𝐬.

„Droga Meduzo” to nie jest zwykła książka. To najbardziej poruszająca i ciężka historia jaką poznałam. Nie przeczytałam jej jednym tchem. Bolała i dosłownie musiałam dawać sobie czas na ochłonięcie.
Moje myśli w trakcie czytania wędrowały od „boże, dziecko, czemu Ci to zrobili” do „błagam, powiedz komuś”. Autorka opowiedziała nam niełatwą historię, poruszyła ogromnie trudne tematy, ale dzięki stylowi, w jakim została napisana, jest lekka w odbiorze, jeśli mogę to tak ująć. Tytułowa Meduza pokazuje nam swój stan i uczucia poprzez pisanie, z nikim nie rozmawia na temat jej traumy, poezja jest jej jedynym ujściem dla emocji. Moja wrażliwa dusza ucierpiała, choć dostała pięknie napisany wiersz, lecz o bestialskiej treści. Czytanie tych słów było trudnym i intymnym doświadczeniem. Masa przemyśleń przelatuje przez mój umysł.
Dziewczyna jest bardzo mądra, świadoma tego, co się wydarza, a zarazem nienawidzi samej siebie i widzi się jako potwora. Ale to przecież nie ona nim jest. Została skrzywdzona, przywłaszczona, odebrano jej znaczącą część siebie. Porzucona przez przyjaciółkę i odtrącona przez rówieśników. Przestała biegać. Zatraciła się w bezsilności.

„Patrzyłam mu w oczy,
zostając po lekcjach, żeby zadać pytania,
bo czułam się przy nim bezpieczna
na tyle, żeby przyznać, że nigdy tak naprawdę nie rozumiałam podstawowych kwestii
takich jak równania równoważne
lub nazewnictwo i wzory.

Przyszłam do niego jako uczennica,
a on do mnie jako nauczyciel,
aż
do
dnia,
w którym przyszedł
jako wilk.”

W trakcie czytania nie płynęły mi łzy, byłam po prostu zbyt zszokowana i przejęta. Nawet teraz, gdy piszę tą recenzję i przypominam sobie sytuacje z życia Alicii, odczuwam niepokój i ucisk. Emocje sięgnęły zenitu w momencie, w którym Alicia podjęła próbę odzyskiwania siebie. Wtedy zalałam się łzami. Byłam przeszczęśliwa, że nasza bohaterka zaczyna walczyć o swój głos, swoje ciało. Że supeł na jej gardle w końcu odpuszcza i powoli się rozwiązuje. Nawiązanie do mitologicznej Meduzy ma doskonałe przełożenie na rzeczywistość naszej tytułowej postaci. W dalszym ciągu targa mną wiele emocji, ale jestem dumna, że poznałam przypadek Alicii.
Podsumowując - bardzo smutna, ale piękna i przede wszystkim potrzebna powieść, która uzmysławia nam skalę tego problemu i pozwala obserwować osobę skrzywdzoną w taki sposób. Zdecydowanie nie jest to historia dla wszystkich. Jeśli czujecie się na siłach czytać o tematach gw4ł*u, m0lest0w4ania, $lut-sh4mingu, gr00m!ngu - zachęcam was do sięgnięcia po tą pozycję.
Pamiętajmy, to nie świat jest zły. Osobne jednostki i poszczególne wydarzenia składają się na jego postrzeganie. Nie bójmy się sięgać po pomoc. Nie walczmy sami.

„Tydzień pierwszy i drugi za mną, a ja nie poszłam na plastykę, dwa tygodnie omijałam korytarz, na którym stało się „to”.”

_____________
• współpraca reklamowa @wydawnictwoyoung •
_____________
na następnych kafelkach opis od wydawcy i kilka cytatów z książki ➡️
_____________
𝐓𝐖: gw4*t, m0l3st0wan!e, $lut-sh4m!ng, gr00m!ng

𝐏𝐨𝐳𝐧𝐚𝐣𝐜𝐢𝐞 𝐀𝐥𝐢𝐜𝐢𝐞̨ 𝐑𝐢𝐯𝐞𝐫𝐬.

„Droga Meduzo” to nie...

Droga Meduzo, która nigdy nie była potworem. Meduzo, która została wykluczona, odrzucona, opuszczona, znienawidzona i zabita, mimo że była ofiarą. Nie byłaś winna. Nie byłaś potworem. Byłaś głodna zemsty. Płonęłaś zemstą. Ogień cię trawił.
I trawi też Alicię. Czerwone włosy. Zła reputacja. Wyzwiska. Brak kontroli. Wilki. Gniew. Ciało. Mur.
Odrzuciła ją przyjaciółka, Alicia odeszła z drużyny biegaczy, jest odizolowana, niewidzialna, traci części siebie, oddaje innym ciało, by mieć kontrolę. Lista ostrzeżeń o treści jest wyszczególniona na początku książki, więc zapoznajcie się z nią przed przeczytaniem, bo mimo że nie porusza tych tematów w taki obrazowy sposób jak np. „Sezon luster”, to kręci się wokół nich w dość jednoznaczny sposób. Na pewno odbieram tę książkę inaczej niż osoby, które w jakimś stopniu mogą się utożsamić z główną bohaterką, ale mimo tego dystansu i różnicy doświadczeń czułxm wyraźnie emocje, które przez jej myśli przekazała autorka. Jak możecie wiedzieć, uwielbiam, wręcz kocham, prostotę. I ta forma, wiersza wolnego, choć może się wydawać oszczędna w formie, na pewno oszczędna w formie. Trafne obrazy i porównania, piękne zdania, często dobitne stwierdzenia, ale też mądre i głębokie przemyślenia. Ta forma nie pasuje do każdej historii, ale tutaj moim zdaniem się broni. Wykorzystanie Meduzy do pokazania historii Alicii strasznie mnie przyciągnęło do tej książki, ale szkoda, że było tych nawiązań tak mało. Subtelnie zaznaczony element miłosny (bo na pewno nie wątek),cielesność, seksualność, trauma – to też zajmuje autorkę. Wszystko splata się gładko i łączy w narrację dziewczyny, która kiedyś latała. I może kiedyś poleci znowu… Najmocniejszym punktem tej książki jest zakończenie, które odkąd ją skończyłxm, przeczytałxm ponownie co najmniej 5 razy. Nie wiem, co w nim jest takiego, ale uderza mnie bardziej niż inne wcześniejsze słowa. Wow. Nie jest to z pewnością powieść mojego życia (nie mogłaby być),ale za to właśnie doceniam literaturę – bo można usłyszeć głos kogoś, komu się go uprzednio zabrało.

Droga Meduzo, która nigdy nie była potworem. Meduzo, która została wykluczona, odrzucona, opuszczona, znienawidzona i zabita, mimo że była ofiarą. Nie byłaś winna. Nie byłaś potworem. Byłaś głodna zemsty. Płonęłaś zemstą. Ogień cię trawił.
I trawi też Alicię. Czerwone włosy. Zła reputacja. Wyzwiska. Brak kontroli. Wilki. Gniew. Ciało. Mur.
Odrzuciła ją przyjaciółka, Alicia...

[ współpraca reklamowa z Wydawnictwem Young ]

Jest dopiero luty, a ja już wiem, że ta książka będzie jedną z najlepszych książek tego roku.

Zanim przejdę do recenzji, zaznaczam, że nie jest to łatwa lektura. W książce zostało poruszone bardzo, bardzo dużo trudnych i ciężkich dla psychiki tematów; gwałt, grooming, slut-shaming, seksualizacja nieletnich i choroby psychiczne to tylko kilka z nich. Dlatego proszę Was, czytajcie TW, dbajcie o siebie i nie obciążajcie się zbyt trudnymi powieściami.

Książka jest pisana wierszem białym, czego się nie spodziewałam. Bałam się, że przeszkodzi mi to w jej odbiorze, ale taka forma tylko spotęgowała moje odczucia co do czytania.

Alicia jest znana w szkole, ale nie w tym pozytywnym aspekcie. Czułam ból, widząc, jak traktują ją jej rówieśnicy z powodu jej wyborów oraz traum. "Sama się o to prosiła". Czytając te słowa, miałam ochotę krzyczeć. Alicia starała się wypierać z siebie te wyzwiska oraz swoje przejścia, jednak nie udaje jej się to. Rozdzierało mi się serce, kiedy czytałam zmagania Alicii ze światem. Porównanie jej do mitologicznej Meduzy jest tutaj idealne i bardzo pasuje do postaci.

Ta historia jest pełna bólu, rezygnacji, strachu i wołania o pomoc. Opisane w niej zdarzenia powodują u czytelnika poczucie niemocy, gniewu i współczucia. Nie potrafiłam się od niej oderwać. Tak mną wstrząsnęła, jak chyba jeszcze żadna inna książka. Porusza niezwykle ciężkie tematy, na które (w moim odczuciu) nie rozmawia się wystarczająco w stosunku do tego, ile osób rzeczywiście ich doświadcza. Pokazuje, że absolutnie nie wolno bać się prosić o pomoc, kiedy ktoś nas skrzywdził, w jakikolwiek sposób.

To książka z kategorii "każdy powinien przeczytać". I nie przyjmuję żadnej odmowy.

[ współpraca reklamowa z Wydawnictwem Young ]

Jest dopiero luty, a ja już wiem, że ta książka będzie jedną z najlepszych książek tego roku.

Zanim przejdę do recenzji, zaznaczam, że nie jest to łatwa lektura. W książce zostało poruszone bardzo, bardzo dużo trudnych i ciężkich dla psychiki tematów; gwałt, grooming, slut-shaming, seksualizacja nieletnich i choroby psychiczne...