Książka zawiera dokładnie dwadzieścia tekstów — każdy innego autorstwa. Wiele z zamieszczonych tu historii opowiada o kobietach powszechnie znanych — tych, które wymieniłam powyżej, a także, na przykład, o Kleopatrze, Marii Antoninie, królowej Wiktorii. Własne rozdziały mają tu jednak również monarchinie, o których w literaturze czy filmach wspomina się znacznie rzadziej — Draga Obrenović, Eugenia de Montijo, królowa Astryda. Niewątpliwie warto poznać ich dzieje — w tej publikacji opisane w lekki, interesujący sposób, dzięki czemu spodoba się ona również czytelnikom, którzy krzywią się na samo wspomnienie szkolnych lekcji historii.

Wbrew informacji zawartej w tytule, nie jest to wyłącznie opowieść o królewskim umieraniu — o ciężkich chorobach, egzekucjach i morderstwach, choć oczywiście te elementy są szczególnie wyeksponowane i bez wątpienia przykuwają uwagę. Autorzy dość obszernie opisują jednak również życie głównych bohaterek — to, kim były, jak uzyskały swoją pozycję, czego dokonały i jakie popełniły błędy, komu się naraziły, a kto mógł liczyć na ich opiekę. Bez znajomości tych szczegółów pewnie trudno byłoby w pełni zrozumieć okoliczności śmierci wielu z zaprezentowanych w książce monarchiń.

„Ostatnie dni królowych” to ciekawa i łatwa w odbiorze pozycja przygotowana przez specjalistów, powstała na bazie solidnych źródeł, ale wciągająca niczym dobra powieść. Powinien po nią sięgnąć każdy, kto chciałby poznać, często tragiczne, losy koronowanych kobiet, które zeszły z tego świata, ale na trwałe zapisały się w jego historii.

Małgorzata Pawlak