Co może się zdarzyć, gdy nagle jedenaścioro w większości dorosłych już dzieci zjedzie do rodzinnego domu? Jakie konflikty się odnowią, a które krzywdy zostaną zapomniane? I pod jakim pretekstem ogromna familia zjeżdża się w tym samym czasie? Czy powrót Annie na zimne rubieże Finlandii wywoła lawinę, która zmieni rodzinę o sto osiemdziesiąt stopni? I czy tak różne osobowości, będą chciały z tej lawiny cokolwiek uratować? A może będą gotowe poświęcić niektórych członków w imię większego dobra? W imię oczyszczenia, na które czekali latami?

Nina Wähä po kolei, niczym skazańców przedstawia kolejne ofiary dramatu i pochyla się nad nimi z pewną, można powiedzieć, matczyną czułością. By potem bezlitośnie na nowo otworzyć i obnażyć stare rany. To historia krzyków o pomoc, których nikt nie usłyszał, o poszarpanej rodzinie, która już dawno porzuciła nadzieję na zszycie i wybaczenie. To opowieść o niezwykle skomplikowanej miłości nie tylko między rodzicami, którzy po latach dokonują sekcji zwłok swojej miłości, ale też dzieci, które musiały przypatrywać się temu teatrzykowi, który przed innymi nazywali „rodziną”.

W tej powieści sporo jest ironii, ale też pewnej melancholii i smutku. W „Serii Dzieł Pisarzy Skandynawskich” z lupą można szukać książek na poprawę humoru, ale ci, co na literaturze lubią się smucić i nieustannie kontemplować nie będą zawiedzeni. „Testament” to dramat połączony z intrygą, który zmusza czytelnika do skupienia i to czytelnikowi pozostawia osądzenie rodziny Toimich.

Kinga Kolenda

______

*cytat z książki „Testament”