Manula Kalicka - pisarka i dziennikarka. Ukończyła studia polonistyczne i dziennikarskie na Uniwersytecie Warszawskim. Autorka bestsellerowej Dziewczyny z kabaretu, a także znakomitych tekstów biograficznych publikowanych na łamach tygodnika „Polityka”. 

Ma duszę wiecznej rewolucjonistki. Opublikowała 9 powieści i liczne opowiadania. Prawa do dwóch tytułów kupili filmowcy. Cztery z nich już wydano w USA, a jedna jest bestsellerem w Wietnamie. Pracowała jako bibliotekarka, prowadziła księgarnię, obecnie prowadzi agencję literacką.

Podejmowała pani wiele różnych zajęć - od bibliotekarki po pisarkę. Które z nich uważa Pani za najciekawsze zajęcie? Czy wróciłaby Pani chociażby do bibliotekarstwa? Czy nie tęskni Pani czasem za cichą i spokojną pracą pomiędzy regałami książek? marlenap1

Tęsknię. I chętnie bym wróciła do biblioteki. Bardzo to lubiłam. Ale pisanie to też aż nazbyt spokojne zajęcie.

Czym dla pani są SŁOWA? Tylko narzędziem? Sposobem komunikacji i opisu zjawisk? A może mają magiczną, wiążącą moc? miś

Są narzędziem, które ma moc. Może i magiczną? Umieją stwarzać nowe światy, przywoływać obrazy, budzić wzruszenia. Zawsze mnie fascynowały i trudno mi się wyrzec słów, tych rzadkich, starych zapomnianych i zagubionych.

Jeśli mogłaby pani na jeden zaledwie dzień cofnąć się w czasie i przenieść w dowolnie wybrane miejsce, który dzień by pani wybrała? anteeekg

Chętnie bym rozwiązała jakąś zagadkę historyczną. Ale którą? A może mogłabym kogoś uratować ? Może Marię Bohuszewiczównę, bohaterkę mojej kolejnej książki. Może generała Zagórskiego? Może bym spróbowała zatrzymać np. Hitlera? Kto wie…

Jakie książki zostałyby przez panią polecone innym czytelnikom? Konik

Ostatnio lubię islandzkiego autora kryminałów Arnaldura Indriðasona. Jego „Jezioro” i „Głos” to mistrzostwo świata, kryminały z podwójnym dnem, prawie moralitety. Lubię też „Wspomnienia i zapiski” profesora Hugo Steinhausa.

Taki wspaniały się z nich ukazuje człowiek, z umiejętnością i pasją życia, że można je czytać jak instrukcje, jak należy żyć.

W książce „Tata, one i ja" ważną rolę odgrywała dobra kuchnia. Czym jest dla pani jedzenie? FannyBrawne

Kuchnia jest ważna. Dobre jedzenie podnosi nastrój, ratuje skutecznie przed depresją i podnosi jakość życia. Nieszkodliwy, w zasadzie, lek na złe.

Jaki jest pani zdanie na temat powstania warszawskiego? Czy było słuszne? wiejskifilozof

Nie było słuszne, ale było niemożliwe do uniknięcia. Tak, a nie inaczej wychowana młodzież po prostu w końcu musiała iść walczyć. Wielka szkoda, bo straciliśmy najlepszych. Być może inaczej by się toczyła nawet i teraz nasza historia, gdyby nie było powstania.

Napisanie której z powieści było dla pani największym wyzwaniem, czy było to trudne pod względem emocjonalnym, czy może ilości informacji jakie musiała Pani zebrać? Gosiunia77777

Obie książki, zarówno „Dziewczyna z kabaretu”, jak i „Koniec i Początek” kosztowały mnie mnóstwo pracy. Nawet w dziesiątej części nie wykorzystałam materiałów, które zebrałam. Ale by czuć się pewnie, w miarę pewnie, musiałam masę przeczytać. Nie był to jednak czas zmarnowany, uwielbiam poznawać cudze życia. A emocjonalnie ? Bardzo trudne. Pamiętam jak chodziłam po mieszkaniu zastanawiając się jak ożenić post z karnawałem, czyli napisać w miarę lekką książkę o podłych czasach. No i czasem historie, które poznawałam były takie, że nie mogłam spać. Stężenie zła.

Proszę wyobrazić sobie, że złapała pani złotą rybkę która spełni trzy życzenia. Jednak postawiła ona pewien warunek: jedno życzenie powinno pozytywnie zmienić życie innej osoby, jedno musi sprawić, że świat stanie się lepszy, natomiast ostatnie będzie spełnieniem pani marzenia. Proszę zdradzić treść każdego z życzeń. Gosiunia77777

Mam przyjaciółkę, która gdzieś tam pogubiła swoje życie, a miała mnóstwo możliwości. Poprosiłabym, by mogła wrócić do pewnego momentu i zacząć wszystko w lepszej konfiguracji.

Dla świata? Zatrzymałabym drugą wojnę światową.

A dla siebie: mały domek na francuskiej prowincji. Może w Prowansji. Najchętniej z zarobionych honorariów.

Czy różni się prowadzenie agencji literackiej od pani poprzednich zajęć i co było w tym zajęciu takiego pociągającego? Pat

Prowadzenie agencji jest zajęciem spokojnym. Mam radość, gdy znajdę jakąś dobrą autorkę czy autora i uda mi się im pomoc. Ale też jest frustrujące, bo nie jestem w stanie czytać wszystkich książek, które do mnie przychodzą, a może tam drzemie cośwspaniałego.

Które czasy podobają się pani bardziej: czasy pani młodości, czy te, które mamy teraz? Pat

Oczywiście te teraz. No, powiedzmy te sprzed dwóch lat. Tyle jest możliwości, które dla mojego pokolenia były absolutnie niedostępne.

Świat stał się otwarty i przyjazny. Tąpnęło. Ale nie z takich opałów żeśmy jako naród wychodzili. Nikt nie sądził po 50 prawie latach, ze skończy się komunizm. Pamiętam stan wojenny. To był horror, ale się udało. Być może każde pokolenie musi przejść swoją drogę. Co jest trochę smutne.

Bohaterki książki „Koniec i początek” mogą na siebie liczyć i są dla siebie jak siostry. Czy pani również ma przyjaciółki/ przyjaciela do którego można zadzwonić w środku nocy, a on pomoże bez chwili zawahania? Lilianna

Myślę, że mam kogoś takiego. Ale bohaterki mojej książki się sprawdziły, powiedzmy, w ogniu, a my się po prostu lubimy. Nigdy nie wiadomo czy zdamy. gdy przyjdzie naprawdę chwila próby. Życie to niełatwe wyzwanie.

Nagrody za najciekawsze pytanie otrzymują: Gosiunia77777, Wiejskifilozof oraz anteeekg.

Laureatom przekażemy książki Koniec i początek przekazane przed Wydawnictwo Prószyński i S-ka.