Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Takie nic. Egzotyczna ciekawostka, o której się szybko zapomni, bo w gruncie rzeczy niczego do naszego życia nie wniosła. Miejscami niemalże ciekawa, by nagle przemienić się w niesamowicie irytujący twór, w którym autorka udaje, że ma coś interesującego do powiedzenia, gdy tak naprawdę jedynie mami nas obietnicą Przeżycia. Pomysły nawet interesujące, potraktowane po macoszemu. Zamiast dać nam potencjał, który miał w sobie Tainaron, autorka chowa go i używa jedynie w celu opowiedzenia po raz tysięczny tej samej historii.

Takie nic. Egzotyczna ciekawostka, o której się szybko zapomni, bo w gruncie rzeczy niczego do naszego życia nie wniosła. Miejscami niemalże ciekawa, by nagle przemienić się w niesamowicie irytujący twór, w którym autorka udaje, że ma coś interesującego do powiedzenia, gdy tak naprawdę jedynie mami nas obietnicą Przeżycia. Pomysły nawet interesujące, potraktowane po...

"Mistrzowski thriller erudycyjny". Odejmijmy od tej notki "mistrzowski", a "thriller" potraktujmy z przymrużeniem oka i otrzymamy całkiem niezłe podsumowanie książeczki De Santisa. Bohater-narrator jest wszak erudytą do bólu, co może nie byłoby tak nienaturalne, zważywszy na jego zawód, w którym (jeśli wierzyć autorowi) rozważania na temat języka przyjmują wymiar niemal metafizyczny. Jednak, gdy "metafizyką językową" raczy nas komendant policji w zapomnianym przez Boga miasteczku, należy zadać sobie pytanie czy autor nie przedobrzył. Czułabym się mniej rozczarowana, gdyby autor nie próbował uatrakcyjnić swoich rozważań lingwistycznych niezbyt porywającym thrillerem i powiedział wprost - w tej książce nie chodzi o zagadkę, chodzi o przemyślenia (ostrzegam, że ciągną czasem kalendarzowymi mądrościami Coelho). Nie musiałabym się wtedy męczyć z dreszczowcem, który dostarczył mi emocji porównywalnych do malowania paznokci. "Przekład" zapamiętam raczej jako egzotyczną ciekawostkę, nie jako zagraniczny hit.

"Mistrzowski thriller erudycyjny". Odejmijmy od tej notki "mistrzowski", a "thriller" potraktujmy z przymrużeniem oka i otrzymamy całkiem niezłe podsumowanie książeczki De Santisa. Bohater-narrator jest wszak erudytą do bólu, co może nie byłoby tak nienaturalne, zważywszy na jego zawód, w którym (jeśli wierzyć autorowi) rozważania na temat języka przyjmują wymiar niemal...

Watts ma jaja. Przez niemalże połowę książki nie byłam przekonana czy podołam fizycznemu żargonowi i wytrzymam fakt, że raczej domyślam się o czym w danej chwili czytam, niż w 100% rozumiem tekst. Błogosławiłam epizody z Chelsea, retrospekcje z Ziemi jako, te w największym stopniu wolne od specjalistycznego słownictwa. A potem pojawiła się biologia. I zostałam oczarowana rozmachem, z jakim Watts przygotował scenerię do swojego Pierwszego Kontaktu, przy ruchach skadycznych opadła mi szczęka i nie pozbierałam się już do samego końca. Na mojej liście "do kupienia" już pojawiła się "Rozgwiazda" i mam nadzieję, że romans z Wattsem rozkwitnie. Być może nawet przekonam się do sf i będę po nią sięgać częściej niż okazjonalnie. Zobaczymy. Na razie jestem zachwycona tym jak "Ślepowidzenie" szanuje czytelnika - wszystko poparto rzetelnym researchem, brak dziwnych pomysłów (nawet wampiry mają solidne, rozsądne podstawy, mimo iż po erze Meyer może się to wydawać niemożliwe), ale rozwiązania zapierają dech w piersiach. Nie zapominajmy też, że ta książka jest szalenie pouczająca, nie sposób się nie zastanowić nad problemami natury filozoficznej, które stawia przed swoim bohaterem Watts. Skubaniec zmusza do myślenia, zamiast pozwolić spokojnie zagłębić w fotel i siorbać herbatkę. Do towarzystwa daje nam wampira, człowieka bez lewej półkuli mózgowej, kobietę z osobowością mnogą, żołnierza i biologa-cyborga (nawet dwóch), a to naprawdę niezbyt sympatyczna załoga.

Watts ma jaja. Przez niemalże połowę książki nie byłam przekonana czy podołam fizycznemu żargonowi i wytrzymam fakt, że raczej domyślam się o czym w danej chwili czytam, niż w 100% rozumiem tekst. Błogosławiłam epizody z Chelsea, retrospekcje z Ziemi jako, te w największym stopniu wolne od specjalistycznego słownictwa. A potem pojawiła się biologia. I zostałam oczarowana...