Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Miałem zły dzień. Tydzień. Miesiąc. Rok. Życie. Cholera jasna.

Miałem zły dzień. Tydzień. Miesiąc. Rok. Życie. Cholera jasna.

... życie to autostrada. A my prujemy pod prąd, oczy mamy zawiązane, ręce przykute do kierownicy, cegłę na pedale gazu. Jakkolwiek by się człowiek starał, jak nie manewrował, to i tak w coś uderzy.

... życie to autostrada. A my prujemy pod prąd, oczy mamy zawiązane, ręce przykute do kierownicy, cegłę na pedale gazu. Jakkolwiek by się człowiek starał, jak nie manewrował, to i tak w coś uderzy.

- Chciałem powiedzieć - wyjaśnił z goryczą Ipslore - że na tym świecie jest chyba coś, dla czego warto żyć. Śmierć zastanowił się przez chwilę. - KOTY, stwierdził w końcu. KOTY SĄ MIŁE.

- Chciałem powiedzieć - wyjaśnił z goryczą Ipslore - że na tym świecie jest chyba coś, dla czego warto żyć. Śmierć zastanowił się przez chwilę. - KOTY, stwierdził w końcu. KOTY SĄ MIŁE.

To chyba najstraszniejszy rodzaj samotności (…) Nie być obecnym nawet w myślach choćby jednej osoby na świecie.

To chyba najstraszniejszy rodzaj samotności (…) Nie być obecnym nawet w myślach choćby jednej osoby na świecie.

Samotność nie polega na tym, że człowiek jest sam, tylko na tym, że nie ma za kim tęsknić...

Samotność nie polega na tym, że człowiek jest sam, tylko na tym, że nie ma za kim tęsknić...

Ilekroć budził się rano, czuł, że pragnie żyć w sposób prawy, być człowiekiem dobrym i znaczącym, że chce - jakkolwiek prosto to brzmi i jakkolwiek niemożliwe okazywało się w rzeczywistości - być szczęśliwy. Lecz każdego dnia serce zstępowało mu z piersi do żołądka. Zaraz po południu ogarniało go przemożne wrażenie, że wszystko jest nie tak albo że tylko dla niego wszystko jest nie takie jakie być powinno, a wrażeniu temu towarzyszyło pragnienie samotności. Do wieczora osiągał spełnienie: samotny w bezmiarze swojego żalu, samotny w swojej bezcelowej winie, samotny nawet w swoim osamotnieniu. "Nie jestem smutny" - powtarzał w duchu raz po raz. "Nie jestem smutny". Jakby miał szansę pewnego dnia na dobre to sobie wmówić. Albo siebie okłamać. Lub wmówić to innym - bo gorsze niż smutek może być tylko to, że o naszym smutku wiedzą właśnie inni. "Nie jestem smutny. Nie jestem smutny". Jego życie kryło bowiem w sobie bezkresne perspektywy szczęścia, a to z tej przyczyny, że było pustym białym pokojem. Zasypiał z sercem w nogach łóżka, jakby to było udomowione zwierzę, a nie część jego własnego ciała. Co rano budził się i stwierdzał, że wróciło do kredensu klatki piersiowej - troszkę cięższe, troszkę słabsze, wciąż jednak biło. Po południu zaś znów ogarniało go przemożne pragnienie, żeby być gdzie indziej, kim innym, kim innym gdzie indziej.

Ilekroć budził się rano, czuł, że pragnie żyć w sposób prawy, być człowiekiem dobrym i znaczącym, że chce - jakkolwiek prosto to brzmi i jakkolwiek niemożliwe okazywało się w rzeczywistości - być szczęśliwy. Lecz każdego dnia serce zstępowało mu z piersi do żołądka. Zaraz po południu ogarniało go przemożne wrażenie, że wszystko jest nie tak albo że tylko dla niego wszystko jes...

Dobrze jest mieć przyjaciół, którym życie dało w kość i którzy umieją docenić jego wartość. Wtedy człowiek czuje nagle, że nie jest sam.

Dobrze jest mieć przyjaciół, którym życie dało w kość i którzy umieją docenić jego wartość. Wtedy człowiek czuje nagle, że nie jest sam.

Nadmiar wiedzy prowadzi do strachu, a strach do bezruchu. Ci, co mówią, że czegoś nie potrafisz, bo nie masz odpowiedniego wykształcenia, to wyrobnicy, ale talentu to nie powstrzyma.

Nadmiar wiedzy prowadzi do strachu, a strach do bezruchu. Ci, co mówią, że czegoś nie potrafisz, bo nie masz odpowiedniego wykształcenia, to wyrobnicy, ale talentu to nie powstrzyma.