Jesteśmy społecznością, która kocha książki

pomimo 570 stron, książka bardzo szybko się czyta. Ciekawa, dowiedziałam się wiele nowego o zaburzeniach psychicznych, polecam :)

pomimo 570 stron, książka bardzo szybko się czyta. Ciekawa, dowiedziałam się wiele nowego o zaburzeniach psychicznych, polecam :)

Książka wydawała się interesująca, ale ciężko się ją czyta. Bardzo dużo detali i nazw, i czasami miałam wrażenie, że tłumaczenie było dosyć kiepskie. Byłaby bardziej przystępna gdyby była o połowę krótsza.

Książka wydawała się interesująca, ale ciężko się ją czyta. Bardzo dużo detali i nazw, i czasami miałam wrażenie, że tłumaczenie było dosyć kiepskie. Byłaby bardziej przystępna gdyby była o połowę krótsza.

Książka bardzo szybko się czyta, nie dłuży się i wciąga. Polecam tak jak i inne książki autora. Nawet jeśli nie macie wiedzy o starożytnym Rzymie, autor zadbał żebyście nie poczuli się zagubieni.

Książka bardzo szybko się czyta, nie dłuży się i wciąga. Polecam tak jak i inne książki autora. Nawet jeśli nie macie wiedzy o starożytnym Rzymie, autor zadbał żebyście nie poczuli się zagubieni.

Oceniam na 7, mimo że wiele z tych reczy wiedziałam już przed przeczytaniem tej książki. Dobrze jednak, że taka pozycja pojawiła się na rynku i jest łatwo dostępna, jak i napisana przystępnym językiem. Ja jestem właścicielką kotów już od 6 lat, a to książka raczej dla ludzi nieobeznanych w temacie. Odczuwałam niedosyt w rozdziałach o żywieniu zwierząt w chorobie.

Oceniam na 7, mimo że wiele z tych reczy wiedziałam już przed przeczytaniem tej książki. Dobrze jednak, że taka pozycja pojawiła się na rynku i jest łatwo dostępna, jak i napisana przystępnym językiem. Ja jestem właścicielką kotów już od 6 lat, a to książka raczej dla ludzi nieobeznanych w temacie. Odczuwałam niedosyt w rozdziałach o żywieniu zwierząt w chorobie.

Przeczytałam rówież innne książki autora, tj. Agrypine i Tyberiusza i ta podoba mi się najmniej. Co nie znaczy oczywiście, że jest zła ale w poprzednich dużo więcej się działo, było więcej znaczących bohaterów i akcja szybciej szła do przodu. Tu skupiamy się głównie na Kaliguli i jego wewnętrznych przeżyciach a mnie brakowało perspektywy chociażby sióstr czy żony.

Przeczytałam rówież innne książki autora, tj. Agrypine i Tyberiusza i ta podoba mi się najmniej. Co nie znaczy oczywiście, że jest zła ale w poprzednich dużo więcej się działo, było więcej znaczących bohaterów i akcja szybciej szła do przodu. Tu skupiamy się głównie na Kaliguli i jego wewnętrznych przeżyciach a mnie brakowało perspektywy chociażby sióstr czy żony.

Książka zawiera tyle faktów, że było mi ciężko przez nią przebrnąć.

Książka zawiera tyle faktów, że było mi ciężko przez nią przebrnąć.