Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kontynuacja "Tańca Złodziei" po której spodziewałam się dużo i nie ukrywam, ale się rozczarowałam... mam wrażenie, że w poprzednim tomie akcja była jakoś bardziej dynamiczna i więcej się działo, a tutaj odczułam brak pomysłu na to co ma być dalej były momenty dobrze zaplanowane, ale były też takie które były nudne i do przewidzenia. Brakowało mi tu szokujących zwrotów akcji, a niektóre momenty mam wrażenie, że były strasznie chaotycznie napisane. Z plusów tej książki : związek Kazi i Jase był naprawdę całkiem słodki i troszeczkę ratował tą książkę, ale mimo wszystko ta część wypada dużo słabiej niż jej poprzedniczka.

Kontynuacja "Tańca Złodziei" po której spodziewałam się dużo i nie ukrywam, ale się rozczarowałam... mam wrażenie, że w poprzednim tomie akcja była jakoś bardziej dynamiczna i więcej się działo, a tutaj odczułam brak pomysłu na to co ma być dalej były momenty dobrze zaplanowane, ...

Rozwiń Zwiń

Po książki Ani Chaber sięgam już w ciemno! Wszystko co wychodzi spod pióra tej autorki jest za każdym razem niezwykle piękne, ale również uczące, każda książka niesie za sobą piękne przesłanie, tak było i tym razem. Weronika szara myszka, która chowa się za nijakimi ubraniami i ma z zaplanowane życie przez swojego ojca tyrana trafia na staż do firmy w której poznaje Adama, faceta którego trudno rozgryźć, ponieważ w jednej chwili z miłego faceta jest w stanie stać się okropnym gburem, który obraża wszystkich dookoła, a jednak gdy ta dwójka zaczyna ze sobą rozmawiać nawiązuje się między nimi nić porozumienia i zakochują się w sobie....niby tutaj powinno pojawić się ich szczęśliwe zakończenie, on pomaga jej uwierzyć w siebie i dzięki temu Weronika faktycznie zaczyna oddychać pełną piersią, pragnie spełniać swoje marzenia i nareszcie być wolną kobietą, która może sama o sobie decydować, a jednak Adam chowa się za swoją chorobą, która fakt na pewno utrudnia życie i jest straszna, ale mam wrażenie, że przez większość książki stała się dla niego wygodną wymówką dzięki której mógł wyjaśniać swoje niemiłe zachowanie i niemądre reakcje, nie ukrywam iż chwilami Adam po prostu wkurzał i trochę podcinał skrzydła Werce, która planowała naprawdę wiele niesamowitych rzeczy. Koniec końców ta historia była naprawdę ciekawa ukazanie związku z jego wszystkimi zaletami, ale również wadami jest rzadko spotykanym zabiegiem w książkach, ale kurczę przecież takie jest życie i nie zawsze jest słodko, kolorowo i sielankowo! Uważam, że za takie przedstawienie związku autorce należą się wielkie brawa!!
Oprócz tego lato w tej książce! Każdy z nas latem żyje w troszeczkę innym świecie i dlatego nie zakochać się właśnie latem?

Po książki Ani Chaber sięgam już w ciemno! Wszystko co wychodzi spod pióra tej autorki jest za każdym razem niezwykle piękne, ale również uczące, każda książka niesie za sobą piękne przesłanie, tak było i tym razem. Weronika szara myszka, która chowa się za nijakimi ubraniami i ma z zaplan...

Rozwiń Zwiń

Gdy czytałam "Dziewiąty Dom" chwilami miałam wątpliwości czy to książka dla mnie, ale po skończeniu jej byłam bardzo ciekawa jak dalej potoczy się ta historia i dlatego z niecierpliwością czekałam na premierę "Wrót Piekieł" i gdyby nie Tik Tok w którym ta książka była wspomniana to chyba nadal bym czekała, ponieważ ta książka w żaden sposób nie była promowana, ale jest i miała szczęście ją przeczytać! Ciąg dalszy historii Alex Stern i tego w jakie tarapaty się wpakowała. W tym tomie problemy się tylko mnożą, niby uda się wyprostować jedną sytuację, a już następne problemy narastają, samo wyciągnięcie Darlingtona z piekła wydaje się niemożliwe do wykonania chociażby dlatego, że żadna z ksiąg nie zawiera przydatnych informacji. Przeszłość Alex znowu ją dopada i mam wrażenie, że ta biedna dziewczyna tylko przyciąga do siebie problemy. W tej części Alex dowiaduje się kogo może uważać za przyjaciela i od kogo lepiej trzymać się z daleka, cała fabuła trzyma człowieka w ciągłym napięciu i wyczekiwaniu. Ta książka po prostu wciąga, ciężko mi było się od niej oderwać i normalnie funkcjonować, ponieważ koniecznie chciałam wiedzieć co będzie dalej i jak rozwiążą się te wszystkie zagadki, a jednak nie wszystko się rozwiązało, kilka spraw jeszcze bardziej się skomplikowało i z niecierpliwością czekam na kolejny tom (jestem całkowicie pewna, że będzie kolejny tom bo tak NIE WOLNO kończyć książki!).

Gdy czytałam "Dziewiąty Dom" chwilami miałam wątpliwości czy to książka dla mnie, ale po skończeniu jej byłam bardzo ciekawa jak dalej potoczy się ta historia i dlatego z niecierpliwością czekałam na premierę "Wrót Piekieł" i gdyby nie Tik Tok w którym ta książka była w...

Rozwiń Zwiń

Z książkami pani Katarzyny Bester miałam już wielką przyjemność się spotkać, a to za sprawą świątecznych książek i za każdym razem byłam nimi zauroczona, więc gdy na jedynym z nadmorskich stoisk z książkami zobaczyłam kolejną książę autorki nie zastawiałam się zbyt długo i kupiłam tę książkę. Ogromy plus tej książki to dwie perspektywy zarówno Daria jak i Alek swoimi uwagami wprowadzają naprawdę wiele do całej treści, przeszłość tej dwójki nie daje im o sobie zapomnieć i ciągle przeplata się z teraźniejszością utrudniając podejmowanie decyzji. Alek, który jest samotnym ojcem nie ma łatwo w życiu, a to co zrobiła mu jego żona sprawia, że boi się zaufać kolejnej kobiecie. Daria jest kobietą sukcesu, a przynajmniej tak się wydaje, ponieważ w środku jest bardzo skrzywdzona przez życie. Ta dwójka może od początku nie do końca pała do siebie ciepłymi uczuciami, ale gdy poznają się lepiej zauważają iż zdecydowanie więcej ich łączy niż dzieli. Cała książka jest naprawdę intrygująca i ciekawię się ją czyta z jednym malutkim "ale" a mianowicie kłótnia na koniec książki była jak dla mnie troszeczkę za bardzo naciągana i taka na siłę byle tylko główni bohaterowie mieli się o co pokłócić i żebyśmy mogli poznać ostatnią część przeszłości Darii, ale poza tym książka była naprawdę fajna.

Z książkami pani Katarzyny Bester miałam już wielką przyjemność się spotkać, a to za sprawą świątecznych książek i za każdym razem byłam nimi zauroczona, więc gdy na jedynym z nadmorskich stoisk z książkami zobaczyłam kolejną książę autorki nie zastawiałam się zbyt długo i kupiłam tę książ...

Rozwiń Zwiń

Z książkami Emily Henry miałam już kilka spotkań i było one w miarę udane, więc widząc zapowiedź "Happy Place" byłam dość mocno zaintrygowana czym tym razem autorka nas zaskoczy, a nie ukrywam, że mnie zaskoczyła. Świetnie przedstawiony wątek wieloletniej przyjaźni, to jak ta przyjaźń ewoluuje poprzez dorastanie głównych bohaterów jest cudownie przedstawiona, ale mamy również zagmatwany wątek miłości, która niby się skończyła, ale no nie do końca i przez to mamy motyw udawanego związku, akurat to było dla mnie troszeczkę na wyrost tym bardziej, że właściwie obie strony są sobie winne. Książkę czytało się dobrze, ale błędy w pisowni były dość częste, a tutaj zabrakło kropki nad "z" a to zabrakło literki w środku słowa są to niby drobnostki, ale szczerze mówiąc strasznie mnie irytowały i mam nadzieję, że w przyszłości pojawi się korekta tekstu, która sprawi, że cały tekst będzie czysty i klarowny, ponieważ uważam, że jest to jedna z najlepszych książek tej autorki!

Z książkami Emily Henry miałam już kilka spotkań i było one w miarę udane, więc widząc zapowiedź "Happy Place" byłam dość mocno zaintrygowana czym tym razem autorka nas zaskoczy, a nie ukrywam, że mnie zaskoczyła. Świetnie przedstawiony wątek wieloletniej przyjaźni, to jak ta prz...

Rozwiń Zwiń

Miałam już wcześniej okazję czytać dwie pierwsze książki tej autorki i szczerze mówiąc miałam dość mieszane uczucia, ponieważ o ile "The Spanish Love Deception" mnie oczarowało, tak " The American Roommate Experiment" bardzo mnie rozczarowało, ale postanowiłam dać szansę autorce i tak w moje ręce wpadło "The Long Game" opis książki bardzo mi się podobał i w sumie sama fabuła również, ponieważ postać Adalyn jest zbudowana niesamowicie dobrze, nasza główna bohaterka jest skomplikowana ma nie tylko zalety, ale również wady i tak jak większość z nas stara się iść przez życie z wysoko podniesioną głową, a jednak mam małe "ale" co do tej książki po pierwsze mam odczucie, że zgubiło się tutaj kilka wątków, które myślałam się będą bardziej rozwinięte (sprawa z kogutem, tajemnicze tatuaże), a jednak doczytałam ostatnie strony i było takie "halo! A co z tym i tamtym?" Tego zdecydowanie mi tutaj zabrakło i jest to dla mnie minusik, a po drugie postać Cama, a w sumie jego zachowanie na początku był bardzo oschły dla Adalyn i nagle ni z gruszki ni z pietruszki jest w niej zakochany i jest dla niej super miły przez to chwilami gubiłam się w akcji bo jakoś stało się to dla mnie zbyt gwałtownie. Całą książkę jednak oceniam pozytywnie tym bardziej, że było w niej całkiem sporo dość charakternych zwierzaków, które bardzo polubiłam. Samo zakończenie sugeruje, że trzeba czekać na kolejną część tej historii i zapewne po nią sięgnę.

Miałam już wcześniej okazję czytać dwie pierwsze książki tej autorki i szczerze mówiąc miałam dość mieszane uczucia, ponieważ o ile "The Spanish Love Deception" mnie oczarowało, tak " The American Roommate Experiment" bardzo mnie rozczarowało, ale postanowiłam dać szans...

Rozwiń Zwiń

Po tym jak zostałam wciągnięta w niesamowity świat "Krwi i Popiołu" właściwie bez chwili zawahania sięgnęłam po "Cień w żarze", doskonale zdawałam sobie sprawę z tego, że będą tutaj nowi bohaterowie, a cała akcja książki dzieje się jeszcze przed wydarzeniami z serii "Krew i popiół", ale mimo wszystko się zawiodłam. Większa część książki to opisy tego jaka to Sera jest samotna i jak niby nikt jej nie kocha (z czym nie do końca się godzę patrząc chociażby na jej relację z przyrodnią siostrą czy ser Hollandem). Relacja Sery i Nyktosa jest dziwna, ale właściwie obie te postacie również są dziwne same w sobie. Największy plus tej książki (i to pisze totalnie serio) to małe drakeny one były słodkie i uroczę i jako jedyne miały naprawdę dużo sensu, ponieważ Nyktos...cała jego postawa mnie co chwilę irytowała i niektóre sceny z nim można uznać za bardzo przemocowe i fałszywie idealizowane. Po kolejny tom sięgnę by przekonać się czy dalej będzie tak źle czy może sytuacja ulegnie poprawię, a no i oczywiście po to by móc dalej czytać serię "Krew i popiół".

Po tym jak zostałam wciągnięta w niesamowity świat "Krwi i Popiołu" właściwie bez chwili zawahania sięgnęłam po "Cień w żarze", doskonale zdawałam sobie sprawę z tego, że będą tutaj nowi bohaterowie, a cała akcja książki dzieje się jeszcze przed wydarzeniami z serii &qu...

Rozwiń Zwiń

Po skończeniu pierwszej części "Perełki" byłam przerażona i tylko czekałam na ten tom, ale nareszcie wpadł w moje ręce i mogłam go w końcu przeczytać! Mam wrażenie, że w tej części jest niezwykle wiele przełomowych momentów i sama Hailie przechodzi naprawdę wiele zmian, ale jej bracia również w pewien sposób ewoluują np. taki Vincent mam wrażenie, że jego postać jest nareszcie dostrzeżona w tej części i dostaje swoje pięć minut dzięki czemu odkrywamy, że nasz kochany ponurak się otwiera przed Hailie i dzieli się z nią naprawdę cennymi dla ich rodziny historiami, ale przede wszystkim pokazuje jej, że ją kocha. W tym tomie nie brakuje słodkich momentów, ale jest też masa tych gorzkich które przykrywają nie raz i nie dwa te urocze, beztroskie momenty rodziny Monet. W tym tomie łatwo o wzruszenie i nagłe zwroty akcji, ale nadal świetnie widać w niej siłę rodzeństwa! Jedyne ale jakie mam to skakanie w czasie, chwilami ewidentnie było widać, że autorka jak najszybciej chce przejść do kolejnych wydarzeń.
Cała ta seria podbiła moje serce i jest odkryciem tego roku, podejrzewam, że nim się spostrzegę po raz kolejny będę po nią sięgać bo po prostu jest to dla mnie jedna z takich naprawdę komfortowych serii jakie mam w swojej biblioteczce.

Po skończeniu pierwszej części "Perełki" byłam przerażona i tylko czekałam na ten tom, ale nareszcie wpadł w moje ręce i mogłam go w końcu przeczytać! Mam wrażenie, że w tej części jest niezwykle wiele przełomowych momentów i sama Hailie przechodzi naprawdę wiele zmian, ale jej b...

Rozwiń Zwiń

Po niezwykłym "Jak podejść rozpruwacza" i mrocznym " Jak upolować drakulę" z niecierpliwością czekałam na "Jak uciec Houdiniemu" nie tylko po to by poznać nowego mordercę i jego motywy, ale również po to by zobaczyć jak rozwinie się wątek Audrey Rose i Thomasa i uważam, że niepotrzebnie został skomplikowany przez pojawienie się Mefistofelesa, który w sumie nie wniósł do tej historii nic aż tak istotnego by niszczyć związek, któremu kibicuję od początku. Tytułowy Houdini miał tutaj troszeczkę inną rolę niż można się spodziewać, ponieważ wszystkie podejrzenia spadają na nie tą osobę na którą powinny. Zagadkowe śmierci w trakcie rejsu przez środek oceanu powodują grozę, a opisy zadanych ran były chwilami naprawdę mroczne, ale dzięki temu ta książka ma naprawdę niepowtarzalny charakter. Tak jak w poprzednich dwóch tomach starałam się rozwiązać sprawę razem z głównymi bohaterami, ale cała magia cyrku wszystko wypaczała i do samego końca nie byłam pewna kto tak naprawdę jest mordercą. Postawy Audrey Rose są chwilami całkowicie dla mnie nielogiczne, ale zakończenie tej książki sprawiło, że z niecierpliwością czekam na kolejny tom i mam nadzieję, że również na ślub!

Po niezwykłym "Jak podejść rozpruwacza" i mrocznym " Jak upolować drakulę" z niecierpliwością czekałam na "Jak uciec Houdiniemu" nie tylko po to by poznać nowego mordercę i jego motywy, ale również po to by zobaczyć jak rozwinie się wątek Audrey Rose i Thomasa...

Rozwiń Zwiń