Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książkę Autorki poznałam dzięki BT Czytam dla przyjemności. To było moje pierwsze spotkanie z twórczością Pauli Uzarek. Gdyby miała scharakteryzować moje wrażenia jednym zdaniem, to klimat tej powieści ma wiele wspólnego z atmosferą piosenki Macieja Zembatego "W prosektorium najweselej jest nad ranem" w niezapomnianym wykonaniu Elżbiety Jodłowskiej. Z twórczością mistrza Zembatego, dzięki niezapomnianym audycjom w Trójce, jest mi znana od dawna, i lubię ten absurdalny klimat, więc...polubiłam książkę pani Uzarek.
Z przyjemnością śledziłam losy Ptarycji i kibicowałam jej wysiłkom , by duch nadzwyczaj wścibskiej i rezolutnej Kazi odszedł na zawsze w zaświaty. Ciekawy jest również wątek romantyczny, w którym niebagatelną rolę odgrywa...kapusta. Wszystko okraszone nutą humoru i suspensu, napisane lekko, z wdziękiem i dobrą polszczyzną. Polecam:)

Książkę Autorki poznałam dzięki BT Czytam dla przyjemności. To było moje pierwsze spotkanie z twórczością Pauli Uzarek. Gdyby miała scharakteryzować moje wrażenia jednym zdaniem, to klimat tej powieści ma wiele wspólnego z atmosferą piosenki Macieja Zembatego "W prosektorium najweselej jest nad ranem" w niezapomnianym wykonaniu Elżbiety Jodłowskiej. Z twórczością mistrza...

Przeczytałam książkę dzięki BT Czytam dla przyjemności.
To już moje drugie spotkanie z twórczością pani Banach i drugie udane. Zgadzam się z Agnieszką, że tego typu literatura - komedia kryminalna - jest dość specyficzna i albo się ją lubi, albo nie. Myślę, że wiele zależy od pisarza - Iwona Banach tak opowiada wymyślone przez siebie historie, że ja osobiście czytam je z przyjemnością. Jest trup, są śledczy - często niezbyt profesjonalni, ale pełni dobrych chęci - i jest rozwiązanie zagadki. Autorka ma skłonność do umieszczania akcji swoich książek gdzieś w zapadłych dziurach o dość oryginalnych nazwach, co dodaje całej historii smaczku. Wiadomo - morderstwo w Warszawie nie wzbudza takiego zainteresowania, co w Otchłańcu, w którym mieszkańcy nie stanowią wielkiej społeczności, chociaż - trzeba przyznać - dość oryginalną.
Czytałam bez wiedzy o istnieniu poprzednich tomów, i zapewniam - nie przeszkadza to w lekturze.
Kto lubi galimatias, zabawne sytuacje i niespodziewane gagi - niech śmiało sięga po książkę Iwony Banach.

Przeczytałam książkę dzięki BT Czytam dla przyjemności.
To już moje drugie spotkanie z twórczością pani Banach i drugie udane. Zgadzam się z Agnieszką, że tego typu literatura - komedia kryminalna - jest dość specyficzna i albo się ją lubi, albo nie. Myślę, że wiele zależy od pisarza - Iwona Banach tak opowiada wymyślone przez siebie historie, że ja osobiście czytam je z...

Książkę przeczytałam dzięki BT Czytam dla przyjemności:) Jan Brzechwa mówił, że książki dla dzieci powinno się pisać tak, żeby mamy, które czytają je dzieciom nie nudziły się. Małgorzata Urszula Laska napisała książkę, przy lekturze której na pewno nie nudzą się ani dzieci, ani rodzice, ani dorośli czytelnicy.
Wydaje się, że oto mamy dość zgrany chwyt, piesek - pupilek, rasowy i wypieszczony - w wyniku zbiegu różnych okoliczności zostaje sam w dzikim świecie przyrody. No, umówmy się ...nie sam, bo z szopem, a później ze żbikiem, a później......nie będę spojlerować:)
Zachęcam by czytać. To książka o wielkich walorach edukacyjnych i dydaktycznych, ale podanych lekkostrawnie dla czytelnika. Zaczyna on rozumieć, jak postępować z dzikimi zwierzętami, dlaczego ważne jest chipowanie naszych domowych stworzeń.
Poza tym to uniwersalna przypowieść o potrzebie wolności i niezależności. Notros zrozumiał w końcu, że życie "na własną łapę", niesie więcej możliwości i poczucia spełnienia, niż życie w klatce, choćby złotej.
"Notros" historia przyjaźni, o której marzymy. I te przemyślenia stworzeń, chociażby o konieczności zastosowania prowokacji;)

Książkę przeczytałam dzięki BT Czytam dla przyjemności:) Jan Brzechwa mówił, że książki dla dzieci powinno się pisać tak, żeby mamy, które czytają je dzieciom nie nudziły się. Małgorzata Urszula Laska napisała książkę, przy lekturze której na pewno nie nudzą się ani dzieci, ani rodzice, ani dorośli czytelnicy.
Wydaje się, że oto mamy dość zgrany chwyt, piesek - pupilek,...