Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przeczytałam wszystkie części trylogii i dochodzę do wniosku, że najlepsze w tych książkach są okładki. Pierwsza i druga część nie są wielkimi dziełami, ale jako tako wciągają. Trzecia część niemiłosiernie się dłuży, zakończenie jest pełne niedociągnięć (główny przeciwnik, wcześniej przedstawiany jako zło wcielone, którego nie da się pokonać bez ofiar ludzkich, nagle okazuje się łatwy do ujarzmienia i w sumie to nawet całkiem poczciwy), denerwujący wątek romansowy. To, co nieźle udało się autorce, to pokazanie procesu dojrzewania bohaterki, dorastania do przypisanej jej roli i wchodzenia w nią. Poza tym nic specjalnego.

Przeczytałam wszystkie części trylogii i dochodzę do wniosku, że najlepsze w tych książkach są okładki. Pierwsza i druga część nie są wielkimi dziełami, ale jako tako wciągają. Trzecia część niemiłosiernie się dłuży, zakończenie jest pełne niedociągnięć (główny przeciwnik, wcześniej przedstawiany jako zło wcielone, którego nie da się pokonać bez ofiar ludzkich, nagle...

Dla mnie ta antologia to przede wszystkim opowiadanie Agnieszki Hałas - Jest nad zatoką dąb zielony. Natłok emocji w tym tekście jest nieprawdopodobny, pomysł, konstrukcja - no wszystko genialne. Zresztą dzięki tej antologii odkryłam panią Hałas. Reszta opowiadań według mnie dobra (Kisiel, Zielińska, Raduchowska), poprawna (Janusz, Kańtoch, Kubasiewicz), słaba (Białołęcka) lub "nie pamiętam o czym były, więc chyba nijaka" (pozostałe).

Dla mnie ta antologia to przede wszystkim opowiadanie Agnieszki Hałas - Jest nad zatoką dąb zielony. Natłok emocji w tym tekście jest nieprawdopodobny, pomysł, konstrukcja - no wszystko genialne. Zresztą dzięki tej antologii odkryłam panią Hałas. Reszta opowiadań według mnie dobra (Kisiel, Zielińska, Raduchowska), poprawna (Janusz, Kańtoch, Kubasiewicz), słaba (Białołęcka)...

Jak to ze zbiorem opowiadań, jedne lepsze, drugie gorsze i nie wiadomo, jak to ocenić jako całość. Orbitowski i Małecki w formie, szanuję pisanie obu panów, więc to nie zaskoczenie. Bardzo dobrze wypadła też Jadowska - podobno opowiadanie z tego zbioru ma być częścią tryptyku, ale jakoś do tej pory nie wpadły mi w oko, ni ucho dalsze części. Na przeciwległym biegunie natomiast znajduje się opowiadanie Chutnik - według mnie koszmarek, który z niewyjaśnionych przyczyn ukazał się drukiem. Przez Dukaja nie przebrnęłam niestety. I to by było na tyle, przez resztę tekstów prześlizgnęłam się i wyparowaly z mojej świadomości.

Jak to ze zbiorem opowiadań, jedne lepsze, drugie gorsze i nie wiadomo, jak to ocenić jako całość. Orbitowski i Małecki w formie, szanuję pisanie obu panów, więc to nie zaskoczenie. Bardzo dobrze wypadła też Jadowska - podobno opowiadanie z tego zbioru ma być częścią tryptyku, ale jakoś do tej pory nie wpadły mi w oko, ni ucho dalsze części. Na przeciwległym biegunie...