Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pierwowzór dla książki Orwella, więc...

Pierwowzór dla książki Orwella, więc...

Zawiodłem się. Oglądając tę pozycję w wypożyczalni, przeczytawszy pierwszą stronę zabawnego intro z anegdotką "no to polej!" - pomyślałem sobie "oho, nie dość, że będzie konstruktywnie to jeszcze wesoło :)"
Absurdy i błędy logiczne średnio na co trzeciej stronie, nie mogłem się przez to skupić na czytaniu, gdyż momentami zażenowanie naprawdę przeszkadzało lekturze. Przykłady: "poważny związek bez małżeństwa to taka miłość na pół etatu", "dla ludzi wykształconych nie ma rzeczy oczywistych", negowanie na siłę powiedzeń, które Z REGUŁY się sprawdzają (np. negowanie "co nie zabije to wzmocni" - autor podaje jakiś pojedynczy przypadek, który temu przeczy i oto wielkie obalenie powiedzenia...) i mega inspirująca, pouczająca opowieść o tym, jak to jemu synowi przydała się kiedyś umiejętność obsługi "paleciaka", a reszta jeleni tego nie potrafiła (NB: obsługę paleciaka można przyswoić w maks 2 min, a jako taką płynność w stosowaniu uzyskać po kilku użyciach, wiem z autopsji). Do tego większość cytatów-wklejek bezsensowna, na siłę patetyczne i często bez związku z treścią danych stron. Dziwny dyzonans - obalać powiedzonka i dowodzić ich bezsensowności a samemu wklejać takie cytaty...
Z pozytywów: kilka zabawnych momentów, niektóre fragmenty mogą komuś dać do myślenia, jeśli wcześniej nie za bardzo się w życiu i nad życiem głowił.
Co do meritum to raczej nic odkrywczego nie ma, powtórka z innych tego typu "poradników". Autor sam przyznaje, że większość czytelników wspomina o tym w nadsyłanych listach, po prostu jego książka i popularne nagranie na YT poprawiają im humor i "motywują".
Wydaje mi się, że wiele ludzi zawyża ocenę tej pozycji ze względu na łatwą do przełknięcia formę okraszoną żartem, co wzbudza sympatię, rozbawia i wprowadza w pozytywny stan usypiający rozum i trzeźwą, logiczną ocenę. Ale to tylko moje skromne przypuszczenie.

Zawiodłem się. Oglądając tę pozycję w wypożyczalni, przeczytawszy pierwszą stronę zabawnego intro z anegdotką "no to polej!" - pomyślałem sobie "oho, nie dość, że będzie konstruktywnie to jeszcze wesoło :)"
Absurdy i błędy logiczne średnio na co trzeciej stronie, nie mogłem się przez to skupić na czytaniu, gdyż momentami zażenowanie naprawdę przeszkadzało lekturze....

Nie wiem, jak ta książka mogła się znaleźć w czyimś zestawieniu "najlepszych książek do rozwoju osobistego", nie wiem, jak tak żenująca opowiastka mogła stać się tak sławna. Nie wiem, jak ktoś może dać temu więcej niż 3-4 gwiazdki mając więcej niż 10 lat.
Ta książka jest NIEPOWAŻNA. Dziecinna, banalna opowiastka o myszkach i serze tłumacząca banały. Jestem ZAŻENOWANY jej poziomem. Stanowczo odradzam, to jest jakaś kpina. Jeszcze pewnie autor się dorobił na tym nieźle... Dokąd ten świat zmierza, że takie dziecinne wypierdy stają się tak popularne?
PO-RAŻ-KA

Te pozytywne oceny (typu osiem gwiazdek - sic!) i komentarze to albo sponsorowane albo od ludzi, którym przemysł tzw. "rozwoju osobistego" (czyli z uśmiechem wciskanie banalnego kitu ludziom bez własnego mózgu) zrobił sieczke w szarych komórkach, bo nie wierzę, że można na poważnie traktować taką bajeczkę.

Nie wiem, jak ta książka mogła się znaleźć w czyimś zestawieniu "najlepszych książek do rozwoju osobistego", nie wiem, jak tak żenująca opowiastka mogła stać się tak sławna. Nie wiem, jak ktoś może dać temu więcej niż 3-4 gwiazdki mając więcej niż 10 lat.
Ta książka jest NIEPOWAŻNA. Dziecinna, banalna opowiastka o myszkach i serze tłumacząca banały. Jestem ZAŻENOWANY jej...