Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lekka, przyjemna lektura do poczytania w zatłoczonym tramwaju.

Lekka, przyjemna lektura do poczytania w zatłoczonym tramwaju.

Tak mi szkoda zmarnowanego potencjału tej książki.. Szkoda mi hrabiego Rostowa, że autor powieści nie dał mu więcej życia, kości i krwi, że potraktował go zwyczajną opowieścią człowieka stojącego z boku...
Powieść zapowiadała się świetnie, sam pomysł na historię - super! To zwrócenie się w stronę, zanikających dziś w dobie "pustostanu", wartości: przyzwoitości i czystości sumienia - kojące.
Ale zmaścił autor. Nie chodzi nawet o to, że fabuła jest nudna, bo wszystko się dzieje w jednym miejscu, wśród tych samych bohaterów, bo cóż wyskokowego można robić, będąc więźniem w czasach bolszewizmu, ale o jakąś taką trywialność przeżyć, myśli i opisów. Więc albo Towles nie uniósł własnego pomysłu, albo hrabia Rostow nie był tak wyjątkowym i szlachetnym człowiekiem, jakim się zapowiadał z początku. Z sympatii dla wyższych wartości, wolę przyjąć to pierwsze.
Nie doczytałam do końca, odłożyłam po mniej więcej połowie.

Tak mi szkoda zmarnowanego potencjału tej książki.. Szkoda mi hrabiego Rostowa, że autor powieści nie dał mu więcej życia, kości i krwi, że potraktował go zwyczajną opowieścią człowieka stojącego z boku...
Powieść zapowiadała się świetnie, sam pomysł na historię - super! To zwrócenie się w stronę, zanikających dziś w dobie "pustostanu", wartości: przyzwoitości i czystości...

Oceniam książkę na 7, bo choć nie skradła mi serce, trudno odmówić mistrzowi geniuszu. Dlaczego ta powieść nie porwała mnie? Była dla mnie zbyt podobna do "Imienia róży" Umberto Eco, a ta jest jedną z najcenniejszych pozycji, jakie czytałam. Morderstwo na tle ideologicznej walki o utrzymanie starego porządku, ortodoksyjne postrzeganie wiary, prowadzące chore umysły do bratobójstwa, wszystko w otoczeniu cennych ksiąg i manuskryptów. Nawet starzec z bielmem na oczach u Pamuka ma swoje alter ego.
Czy taki był zamiar autora, czy Eco dał mu na to błogosławieństwo, nie wiem, nie dotarłam to tych informacji.
Jakkolwiek by było, cieszę się, że przeczytałam tę powieść, zawsze z przyjemnością przyjmuję lekturę, która ujawnia ogromne zaplecze wiedzy autora, tu z historii sztuki, islamu i historii ogólnie.

Oceniam książkę na 7, bo choć nie skradła mi serce, trudno odmówić mistrzowi geniuszu. Dlaczego ta powieść nie porwała mnie? Była dla mnie zbyt podobna do "Imienia róży" Umberto Eco, a ta jest jedną z najcenniejszych pozycji, jakie czytałam. Morderstwo na tle ideologicznej walki o utrzymanie starego porządku, ortodoksyjne postrzeganie wiary, prowadzące chore umysły do...