Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Miłość – najbardziej zdradliwa choroba na świecie: zabija cię zarówno wtedy, gdy cię spotka, jak i wtedy, kiedy cię omija. Ale to niedokładnie tak. To skazujący i skazany. To kat i ostrze. I ułaskawienie w ostatnich chwilach. Głęboki oddech, spojrzenie w niebo i westchnienie: dzięki ci, Boże. Miłość – zabije cię i jednocześnie cię ocali.

Miłość – najbardziej zdradliwa choroba na świecie: zabija cię zarówno wtedy, gdy cię spotka, jak i wtedy, kiedy cię omija. Ale to niedokładnie tak. To skazujący i skazany. To kat i ostrze. I ułaskawienie w ostatnich chwilach. Głęboki oddech, spojrzenie w niebo i westchnienie: dzięki ci, Boże. Miłość – zabije cię i jednocześnie cię ocali.

Złam mi serce. Złam je tysiąc razy, jeśli zechcesz. Możesz z nim zrobić, co chcesz, bo należy do ciebie. [...] Będę cię kochał do ostatniego tchnienia. Każde uderzenie mojego serca jest twoje.[...].

Złam mi serce. Złam je tysiąc razy, jeśli zechcesz. Możesz z nim zrobić, co chcesz, bo należy do ciebie. [...] Będę cię kochał do ostatniego tchnienia. Każde uderzenie mojego serca jest twoje.[...].

Nie jesteś światem, ale jesteś tym, co sprawia, że ten świat jest dobry. Bez ciebie wciąż żyję, ale to wszystko co jestem w stanie robić.

Nie jesteś światem, ale jesteś tym, co sprawia, że ten świat jest dobry. Bez ciebie wciąż żyję, ale to wszystko co jestem w stanie robić.

To nie będzie "Żyli długo i szczęśliwie". To będzie o wiele więcej.

To nie będzie "Żyli długo i szczęśliwie". To będzie o wiele więcej.

- Powiem wprost: nikt się z tobą nie zgadza. - Powiem wprost: nie obchodzi mnie to.

- Powiem wprost: nikt się z tobą nie zgadza. - Powiem wprost: nie obchodzi mnie to.

- Kocham cię - powiedział po prostu. - Powinienem był ci to powiedzieć już dawno temu. Może gdybym to zrobił, udałoby nam się uniknąć wielu głupich błędów. Z drugiej strony - dodał, zaczynając się uśmiechać - czasem myślę, że to przez te wszystkie przeszkody pokochałem cię tak bezgranicznie.

- Kocham cię - powiedział po prostu. - Powinienem był ci to powiedzieć już dawno temu. Może gdybym to zrobił, udałoby nam się uniknąć wielu głupich błędów. Z drugiej strony - dodał, zaczynając się uśmiechać - czasem myślę, że to przez te wszystkie przeszkody pokochałem cię tak bezgranicznie.

- Pada deszcz. (...) - To jest prześliczne - wyszeptałam. Maxon stanął za mną i objął mnie ramionami w talii. - To do ciebie podobne, żeby znaleźć piękno w czymś, co inni uznaliby za popsuty dzień.

- Pada deszcz. (...) - To jest prześliczne - wyszeptałam. Maxon stanął za mną i objął mnie ramionami w talii. - To do ciebie podobne, żeby znaleźć piękno w czymś, co inni uznaliby za popsuty dzień.

Mogłaś poprosić o wszystko na świecie,a wybrałaś mnie.

Mogłaś poprosić o wszystko na świecie,a wybrałaś mnie.

- Będę cię kochał do ostatniego tchnienia. Każde uderzenie mojego serca jest twoje. Nie chcę umrzeć, zanim się tego nie dowiesz.

- Będę cię kochał do ostatniego tchnienia. Każde uderzenie mojego serca jest twoje. Nie chcę umrzeć, zanim się tego nie dowiesz.

- Nic nie jest już takie samo. Wszystko, co dawniej miało sens, zmienia się.

- Nic nie jest już takie samo. Wszystko, co dawniej miało sens, zmienia się.

- Czy wszystkie są tak słodkie i urocze, jak się w tym momencie wydają? - zapytał Gavril. Zanim Maxon zdążył odpowiedzieć, bezwiednie zaczęłam się uśmiechać. Wiedziałam, co powie: że tak... mniej więcej. - Cóż... - Maxon popatrzył w moim kierunku. - Prawie wszytkie. (...) - Prawie wszystkie? - powtórzył zaskoczony Gavril i odwrócił się do nas. - Czy któraś z pań była niegrzeczna? (...) - O, chętnie o tym opowiem. - Maxon założył nogę na nogę i rozparł się wygodnie na krześle. - Jedna z nich miałą czelność okropnie nakrzyczeć na mnie przy naszym pierwszym spotkaniu. Naprawdę się wtedy nasłuchałem. - Nasłuchałeś się, sir? A za cóż takiego? - kontynuował Gavril. - Szczerze mówiąc, nie jestem pewien. To był chyba przypływ tęsknoty za domem, więc oczywiście jej to wybaczyłem. - Czyli ona wciaż jest z nami? - Gavril z szerokim uśmiechem popatrzył na dziewczęta, a potem znowu na księcia. - Ależ tak, jest wciąż z nami. - Maxon nie odrywał spojrzenia od twarzy Gavrila. - I zamierzam zatrzymać ją tu na dłużej.

- Czy wszystkie są tak słodkie i urocze, jak się w tym momencie wydają? - zapytał Gavril. Zanim Maxon zdążył odpowiedzieć, bezwiednie zaczęłam się uśmiechać. Wiedziałam, co powie: że tak... mniej więcej. - Cóż... - Maxon popatrzył w moim kierunku. - Prawie wszytkie. (...) - Prawie wszystkie? - powtórzył zaskoczony Gavril i odwrócił się do nas. - Czy któraś z pań była niegrzeczn...

- Przez ciebie nie mogłam zasnąć - mówię mrużąc oczy. - Że co? - Zerka przez ramię i ściąga brwi. - Przez to pukanie. Patrzy na mnie oczami, z których można wyczytać rozmaite emocje, i nagle zaczyna się śmiać. - Nie pukałem. Ojciec nie wspominał ci, że dom jest nawiedzony? Tu wszędzie są demony. - Zamknij się - mówię i przewracam oczami - Nie mogłeś spać czy co? Odwraca się z butelką wody w ręce i kopnięciem zamyka drzwi lodówki. - Niezupełnie. - Uśmiecha się złośliwie i splata ramiona, dzięki czemu znowu widzę jego tatuaż. - Miałem nadzieję, że się obudzisz i odpukasz. - Przepraszam - bąkam - Nie byłam w nastroju na komunikowanie się z tobą przez ścianę o czwartej nad ranem.

- Przez ciebie nie mogłam zasnąć - mówię mrużąc oczy. - Że co? - Zerka przez ramię i ściąga brwi. - Przez to pukanie. Patrzy na mnie oczami, z których można wyczytać rozmaite emocje, i nagle zaczyna się śmiać. - Nie pukałem. Ojciec nie wspominał ci, że dom jest nawiedzony? Tu wszędzie są demony. - Zamknij się - mówię i przewracam oczami - Nie mogłeś spać czy co? Odwraca się z b...

Milion pięćdziesiąt jeden tysięcy dwieście minut. Mniej więcej przez tyle cię kocham, Przez tyle minut o tobie myślałem, Przez tyle minut się o ciebie martwiłem, Przez tyle minut dziękowałem za ciebie Bogu, Przez tyle minut dziękowałem każdemu bóstwu we Wszechświecie za ciebie . Milion Pięćdziesiąt jeden tysięcy Dwieście Minut... Milion pięćdziesiąt jeden tysięcy dwieście razy. Tyle razy sprawiłaś że się uśmiechałem, Tyle razy sprawiłaś że śniłem, Tyle razy sprawiłaś że uwierzyłem , Tyle razy sprawiłaś że odkryłem , Tyle razy sprawiłaś że uwielbiałem, Tyle razy sprawiłaś że się cieszyłem, Życiem. I dokładnie za milion pięćdziesiąt jeden tysięcy dwieście minut oświadczę ci się i poproszę , żebyś dzieliła wszystkie pozostałe minuty życia ze mną . " .

Milion pięćdziesiąt jeden tysięcy dwieście minut. Mniej więcej przez tyle cię kocham, Przez tyle minut o tobie myślałem, Przez tyle minut się o ciebie martwiłem, Przez tyle minut dziękowałem za ciebie Bogu, Przez tyle minut dziękowałem każdemu bóstwu we Wszechświecie za ciebie . Milion Pięćdziesiąt jeden tysięcy Dwieście Minut... Milion pięćdziesiąt jeden tysięcy dwieście...

Pocieram nadgarstek i patrzę na bliznę. Nie mogę uwierzyć, że to ja byłem tym gościem, który wyciął uśmiech w swoim nadgarstku, nigdzie nie odnajdując szczęścia; gościem, który myślał, że znajdzie je w śmierci. Bez względu na to, co skłoniło mojego tatę do zakończenia swojego życia - surowe wychowanie, które odebrał w domu, dorastając z ośmiorgiem starszych braci, jego praca na niesławnej poczcie na naszym osiedlu czy jakikolwiek z miliona innych powodów - ja muszę przeć dalej razem z tymi, którzy nie wybrali łatwego zakończenia, którzy kochają mnie wystarczająco, bym pozostał przy życiu, nawet jeśli jest beznadziejne. Pocieram uśmiechniętą bliznę, od lewej do prawej i od prawej do lewej, szczęśliwy, że przypomina, bym nigdy więcej nie był takim idiotą.

Pocieram nadgarstek i patrzę na bliznę. Nie mogę uwierzyć, że to ja byłem tym gościem, który wyciął uśmiech w swoim nadgarstku, nigdzie nie odnajdując szczęścia; gościem, który myślał, że znajdzie je w śmierci. Bez względu na to, co skłoniło mojego tatę do zakończenia swojego życia - surowe wychowanie, które odebrał w domu, dorastając z ośmiorgiem starszych braci, jego praca na...