Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dla fanów Nicholsona lektura obowiązkowa. Biografia pokazuje tą ikonę kina nie tylko jako charyzmatycznego aktora, babiarza i hedonistę (oj nic co ludzkie nie było Mu obce;)), ale i jako intelektualistę o wszechstronnych zainteresowaniach. Jednym słowem postać bardzo intensywnie żyjącego człowieka, który ma swoje własne demony, ale i wiele talentów.

Podobno kiedyś dziennikarz zapytał Nicholsona -"Czy jest pan z siebie zadowolony?", a on odparł - "Nie zamieniłbym się z nikim innym. Właściwie szkoda mi każdego kto nie jest Jackiem Nicholsonem". Niech to pozostanie puentą:)

Dla fanów Nicholsona lektura obowiązkowa. Biografia pokazuje tą ikonę kina nie tylko jako charyzmatycznego aktora, babiarza i hedonistę (oj nic co ludzkie nie było Mu obce;)), ale i jako intelektualistę o wszechstronnych zainteresowaniach. Jednym słowem postać bardzo intensywnie żyjącego człowieka, który ma swoje własne demony, ale i wiele talentów.

Podobno kiedyś...

Jest w tej książce coś co sprawia, że zapada w pamięć. Pewnie za sprawą chorego, chciałoby się powiedzieć wprost, uczucia do młodziutkiej dziewczyny. Dziewczynce tej daleko do niewinności na jaką wskazywałaby jej metryka, zaś Humbertowi daleko do wstydu i poczucia moralności, ale kto powiedział, że literatura ma być moralna i "grzeczna"? Przyciąga obsesyjność z jaką podana jest relacja tych dwojga, relacja dziwna ale i fascynująca zarazem.

Sama pierwsza strona zaczynająca powieść...jak główny bohater pięknie o niej pisze, jak czci, jak ubóstwia, adoruje...język niewątpliwie wznosi na piedestał motywy, które same w sobie są brudne, niemoralne, a to jest sztuką. Przestaje się patrzeć na nią wyłącznie jak na historię dojrzałego mężczyzny śliniącego się do nastolatki, a zaczyna dostrzegać inne walory, jej klimat, zadawać pytanie kto kogo bardziej wykorzystał, omamił. Humbert Humbert uwodzi czytelników słowem jak uwodzi samą Lolitę i my się temu uwiedzeniu poddajemy bez reszty.

Jest w tej książce coś co sprawia, że zapada w pamięć. Pewnie za sprawą chorego, chciałoby się powiedzieć wprost, uczucia do młodziutkiej dziewczyny. Dziewczynce tej daleko do niewinności na jaką wskazywałaby jej metryka, zaś Humbertowi daleko do wstydu i poczucia moralności, ale kto powiedział, że literatura ma być moralna i "grzeczna"? Przyciąga obsesyjność z jaką podana...

Tessa niczym biblijny Hiob znosi wszystkie razy od losu, ale znosi jak - z pokorą i dumą. To, co mnie urzekło w tej książce to jej fatalizm, rosnące napięcie, sygnały, że coś się wydarzy, że to nieuniknione, sama Tessa to przeczuwa, ale brnie jak ta ćma do ognia. To często przypadek decyduje o naszym życiu i naznacza je na zawsze. Powieść skłania też do przemyśleń jak bardzo zmieniła się rzeczywistość od czasów, w których żyła Tessa, szczególnie kwestie moralności. Kiedyś kobiety potraktowane tak jak Tessa, stawały się wyrzutkami, choć kwestia ich winy była mocno niejednoznaczna, teraz dużo bardziej wyzwolone kobiety robią karierę w MTV;) Szkoda Tessy, była za dobra, za czysta na tamte czasy, a tacy zawsze cierpią.

Szczerze polecam:)

Tessa niczym biblijny Hiob znosi wszystkie razy od losu, ale znosi jak - z pokorą i dumą. To, co mnie urzekło w tej książce to jej fatalizm, rosnące napięcie, sygnały, że coś się wydarzy, że to nieuniknione, sama Tessa to przeczuwa, ale brnie jak ta ćma do ognia. To często przypadek decyduje o naszym życiu i naznacza je na zawsze. Powieść skłania też do przemyśleń jak...

Słyszałam opinie, że tego typu powieści spod pióra Jane Austen czy sióstr Bronte to takie ambitniejsze harlequiny dla kobiet....i myślę sobie jakie to powierzchowne podejście. Owszem jest o miłości, owszem na pierwszym planie perypetie kobiet, które mają być (najlepiej dobrze) wydane za mąż, ale jest to książka, która sięga znacznie głębiej.

Skomplikowana relacja Lizzy i Darcy'ego pokazuje, że nie zawsze miłość to sycylijski piorun, że może rodzić się stopniowo, może transformować, mówi o tym, że miłość to uczucie, do którego czasem trzeba dojrzeć i jak bardzo ono nas zmienia. I jak łatwo prawdziwą miłość przeoczyć w natłoku ludzkich słabostek. Darcy był dumny, Lizzy uprzedzona jak i na odwrót czy jakoś tak:) i jak między nimi iskrzyło. Ta książka ma wdzięk i za to ją uwielbiam.

Słyszałam opinie, że tego typu powieści spod pióra Jane Austen czy sióstr Bronte to takie ambitniejsze harlequiny dla kobiet....i myślę sobie jakie to powierzchowne podejście. Owszem jest o miłości, owszem na pierwszym planie perypetie kobiet, które mają być (najlepiej dobrze) wydane za mąż, ale jest to książka, która sięga znacznie głębiej.

Skomplikowana relacja Lizzy i...