Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka dobra, ale wydanie fatalne- liczne błędy w tłumaczeniu i redakcji niestety odbierają część przyjemności. Sam Cornwell też jest winny paru drobnym niedociągnięciom w kwestii historycznej poprawności, jednak wychwycą je tylko znawcy epoki lub miłośnicy Patricka O'Briana ;)

Książka dobra, ale wydanie fatalne- liczne błędy w tłumaczeniu i redakcji niestety odbierają część przyjemności. Sam Cornwell też jest winny paru drobnym niedociągnięciom w kwestii historycznej poprawności, jednak wychwycą je tylko znawcy epoki lub miłośnicy Patricka O'Briana ;)

Tolkien ma w swoim dorobku wiele niedokończonych utworów. Wszystkie mają ten sam problem- urywają się w najciekawszym momencie, pozostawiając czytelnika z uczuciem żalu i zawodu, że to już koniec, że nie ma nic więcej. Tak jest w przypadku większości "Niedokończonych opowieści", zwłaszcza "Upadku Gondolinu", tak też jest w "Upadku króla Artura". Poemat mieści się na około 80 stronach (i to zarówno w wersji polskiej, jak i oryginalnej). Resztę stanowią opracowania i eseje. Utwór utrzymany w konwencji heroicznego poematu rycerskiego, pełen patosu i bujnych opisów, pozwala doskonale wczuć się w klimat opowieści, przenieść do czasów dzielnych rycerzy i wspaniałych zamków, trubadurów i truwerów snujących swoje historie przy akompaniamencie lutni i fletu... Jak już wspomniałem, szkoda, że historia urywa się, zanim się na dobre rozkręci...

Tolkien ma w swoim dorobku wiele niedokończonych utworów. Wszystkie mają ten sam problem- urywają się w najciekawszym momencie, pozostawiając czytelnika z uczuciem żalu i zawodu, że to już koniec, że nie ma nic więcej. Tak jest w przypadku większości "Niedokończonych opowieści", zwłaszcza "Upadku Gondolinu", tak też jest w "Upadku króla Artura". Poemat mieści się na około...

Drugi tom cyklu, w moim odczuciu nawet lepszy od poprzedniego. Pomimo kilku drobnych błędów (niewłaściwe komendy i parę innych drobiazgów, które dla większości czytelników nie będą miały żadnego znaczenia), książkę czyta się przyjemnie i z zainteresowaniem śledzi się losy bohaterów. Warto polecić nie tylko miłośnikom epoki napoleońskiej, lecz także dobrej literatury przygodowej i awanturniczej.

Drugi tom cyklu, w moim odczuciu nawet lepszy od poprzedniego. Pomimo kilku drobnych błędów (niewłaściwe komendy i parę innych drobiazgów, które dla większości czytelników nie będą miały żadnego znaczenia), książkę czyta się przyjemnie i z zainteresowaniem śledzi się losy bohaterów. Warto polecić nie tylko miłośnikom epoki napoleońskiej, lecz także dobrej literatury...