Jesteśmy społecznością, która kocha książki

sorki, po prostu nie chce mi się tego czytać, mam wrażenie, że nie warto

sorki, po prostu nie chce mi się tego czytać, mam wrażenie, że nie warto

aczytalne i mocno wsteczne, ile można używać przeterminowanej ironii?

aczytalne i mocno wsteczne, ile można używać przeterminowanej ironii?

gdyby nie ta artystyczna otoczka i sprawny, wciągający język (czasem zaćmiony przez takie sobie tłumaczenie), to można by tę książkę sprzedawać po prostu jako obyczaj. kilka momentów niesamowitych, bolesnych i pięknych, ale w efekcie raczej niedosyt.

gdyby nie ta artystyczna otoczka i sprawny, wciągający język (czasem zaćmiony przez takie sobie tłumaczenie), to można by tę książkę sprzedawać po prostu jako obyczaj. kilka momentów niesamowitych, bolesnych i pięknych, ale w efekcie raczej niedosyt.

miłe, ale to tyle

miłe, ale to tyle

tradycyjnie już wiersze o niczym, nawet jakoś jeszcze bardziej o niczym niż wcześniej, ale chyba to nic jest nieco bardziej szczerze. czytania na 10 minut, ze dwie strofy ładne.

tradycyjnie już wiersze o niczym, nawet jakoś jeszcze bardziej o niczym niż wcześniej, ale chyba to nic jest nieco bardziej szczerze. czytania na 10 minut, ze dwie strofy ładne.

niby wszystko w tej książce działa, jest plastyczność, przemyślane zdania i przyjemny realizm, ale po 1/3 miałam poczucie, że już nic ciekawego się nie wydarzy i tak też było. snuta opowieść w przestrzeń, znowu takie zapiski z codzienności, które już niestety dobrze znam. z bólem serca przyznaję, że głównie nudne.

niby wszystko w tej książce działa, jest plastyczność, przemyślane zdania i przyjemny realizm, ale po 1/3 miałam poczucie, że już nic ciekawego się nie wydarzy i tak też było. snuta opowieść w przestrzeń, znowu takie zapiski z codzienności, które już niestety dobrze znam. z bólem serca prz...

Rozwiń

Zwiń