Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Największym zaufaniem darzę swoich rodziców. Mojego Tatę, ponieważ od zawsze podziwiałam jego mądrość, a jego opanowanie, dobroć i optymizm napawają mnie spokojem, dlatego łatwiej znaleźć rozwiązanie. W trudnych chwilach zwracam się również do swojej Mamy, dzięki której czuję, że ktoś jest zawsze po mojej stronie. Jej mocny charakter sprawia, że czuję się bezpiecznie i nic nie jest w stanie mi zagrozić. Po rozmowie z nimi spoglądam z szerszej perspektywy na sytuację i połowa ciężaru potrafi spaść z serca. Ich obecność to skarb. 🌺

Największym zaufaniem darzę swoich rodziców. Mojego Tatę, ponieważ od zawsze podziwiałam jego mądrość, a jego opanowanie, dobroć i optymizm napawają mnie spokojem, dlatego łatwiej znaleźć rozwiązanie. W trudnych chwilach zwracam się również do swojej Mamy, dzięki której czuję, że ktoś jest zawsze po...

więcej

mniej

1

Link

Właściwa czytelnicza podróż rozpoczęła się dzięki najbliższej rodzinie. Ktoś zawsze miał w ręku książkę. Najczęściej widywałam książki w rękach Taty, który jest ogromnym fanem science fiction, ale ogromne Czerwa na okładkach Diuny nie zachęcały, aby dowiadywać się o nich więcej. Jako dziecko czytano mi Baśnie Andersena, wiersze Tuwima. Do dziś Mama z Babcią wspominają, że nie mogły pominąć choćby dwóch stron, ponieważ dopominałam się o przypadkowo zagubione stronnice. Nie pamiętam swojej pierwszej książki, kojarzę kilka bliskich. Karolcia ze swoim niebieskim koralikiem. Dzieci z Bullerbyn. Pies, który jeździł koleją, który jako jeden z pierwszych przyprawił mnie o deszcz łez. Atramentowe serce, gdzie moje dziecięce serduszko biło szybciej przy imieniu Smolipalucha. Rezolutna Ania z Zielonego Wzgórza.
Pamiętnik narkomanki. Bez mojej zgody. Wstrząsnęły moim nastoletnim życiem, zaskakując, że nie wszystko jest tak bajkowe. 11 minut. S@motność w Sieci, przy których płonęły policzki.
Uwielbiam wszystko co wzbudzi emocje. Uwielbiam czuć. Uwielbiam pozycje pisane barwnie, gdzie autor kreatywnie operuje słowem. Bardzo dobrze czyta mi się prozę. Literaturę obyczajową. Literaturę faktu. Kryminały. Klasyki literatury. Ukochane pozycje? Zrób mi jakąś krzywdę. Przerwana lekcja muzyki. Lolita. Nieznośna lekkość bytu. Mistrz i Małgorzata.
Natomiast Jak myśleć o sobie dobrze to książka, która zdecydowanie coś we mnie odblokowała. Zawsze będę polecać każdemu, aby sięgnął po nią choć raz.

Właściwa czytelnicza podróż rozpoczęła się dzięki najbliższej rodzinie. Ktoś zawsze miał w ręku książkę. Najczęściej widywałam książki w rękach Taty, który jest ogromnym fanem science fiction, ale ogromne Czerwa na okładkach Diuny nie zachęcały, aby dowiadywać się o nich więcej. Jako dziecko czytano...

więcej

mniej

5

Link