Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Utrata przyjaźni boli zawsze. Czy można jej zapobiec ? Jak zaakceptować że czasem musi się coś skończyć, aby coś innego mogło się zacząć ? Te wspomnienia i refleksje przychodziły mi na myśl podczas czytania tej książki. Utrata dziecięcej przyjaźni, osamotnienie, śmierć, uporczywe poszukiwanie jej wyjaśnienia i próba pogodzenia się ze stratą. „Serce Meduzy” porusza takie właśnie tematy. Trudne tematy, o których napisano już przecież wiele książek. Ale ta książka jest inna, jest oryginalna, mądra, pełna ciekawostek, pokazująca że życie jest piękne i bogate, choć nierzadko wypełnione bólem. Lubię czytać książki o dziecięcych problemach, relacjach, o dorastaniu. Tak dobrze jest popatrzeć na świat oczami dziecka i zauważyć to, co dotychczas było przez nas niezauważalne. Dobry debiut z bardzo ważnym przesłaniem, który polecam zarówno młodszym, jak i starszym czytelnikom, rodzicom oraz dzieciom. Moja ocena: 7/10.
„Meduzy przetrwały. Są jak ocaleńcy, którzy przeżyli wszystko, co kiedykolwiek się przydarzyło jakimkolwiek innym istotom”.

Utrata przyjaźni boli zawsze. Czy można jej zapobiec ? Jak zaakceptować że czasem musi się coś skończyć, aby coś innego mogło się zacząć ? Te wspomnienia i refleksje przychodziły mi na myśl podczas czytania tej książki. Utrata dziecięcej przyjaźni, osamotnienie, śmierć, uporczywe poszukiwanie jej wyjaśnienia i próba pogodzenia się ze stratą. „Serce Meduzy” porusza takie...

„Siedmiu mężów Evelyn Hugo” to książka zachwalana tam i tu, reklamowana wszem i wobec, a Amerykanki podobno są w niej zakochane. Podobno mam w to wierzyć, bo tak jest napisane na okładce 😁 Ale dostałam cynk, że to guzik prawda i w Ameryce pani Hugo wcale nie jest tak popularna. Ja się pytam, gdzie leży prawda?😡 Przeczytałam, a raczej wymęczyłam te 500 stron historii o fikcyjnej gwieździe Hollywood i jej siedmiu mężach (przy trzecim myślałam że już nie wytrzymie). Było tyle miłości, że zaczęły powstawać trójkąty, a nawet czworokąty 🙈 Tak, wiem.... Książka może się podobać. Bo jest kobieca, bo jest lekka, bo czyta się ją szybko. Ale czy o to w tym chodzi żeby przeczytać szybko? 🤷‍♀️ I fakt, porusza ciekawe i trudne tematy: samotność, dyskryminacje, poświęcenie, tolerancje, ale niestety zapodaje to w tak płytki sposób, że w efekcie zamiast wzruszenia i refleksji pojawił się u mnie śmiech. Bo jak się nie śmiać gdy czyta się takie „złote rady” jak: „nigdy nie pozwól by facet traktował Cię jak pierwszą lepszą” 🤦‍♀️ Moją ocenę podwyższa sympatia do Harrego - jedynego normalnego.

„Siedmiu mężów Evelyn Hugo” to książka zachwalana tam i tu, reklamowana wszem i wobec, a Amerykanki podobno są w niej zakochane. Podobno mam w to wierzyć, bo tak jest napisane na okładce 😁 Ale dostałam cynk, że to guzik prawda i w Ameryce pani Hugo wcale nie jest tak popularna. Ja się pytam, gdzie leży prawda?😡 Przeczytałam, a raczej wymęczyłam te 500 stron historii o...

Moje drugie spotkanie z twórczością Jakuba Małeckiego. Po lekturze genialnej „Rdzy”, przyszedł czas na „Dygot”. Przez dłuższy czas zwlekałam z jej przeczytaniem. A to wszystko przez... okładkę. Tak, nie podobała mi się i kojarzyła z czymś dziwnym. Jak się okazało, nie warto odtrącać czegoś, tylko dlatego że wygląda dziwnie. I między innymi o dziwności i odmienności jest ta książka. Ukazuje przeplatające się ze sobą losy dwóch rodzin, mieszkających na polskiej wsi, która lubuje się w gusłach, zabobonach, schematach i uprzedzeniach. Różne życia wypełnione radościami i tragediami, które nagle łączy „inność”. Ta książka mnie zahipnotyzowała. Budziłam się z tymi historiami i z nimi zasypiałam, a podczas czytania moja wyobraźnia pracowała na bardzo wysokich obrotach. Uwielbiam ten klimat, uwielbiam ten prosty język, który jest jednocześnie dojrzały i mądry. Książka, choć objętościowo może niezbyt obszerna, to dotyka wielu ważnych i bolesnych tematów - alkoholizmu, zdrady, upadku, przeznaczenia, odmienności. Ja sobie te książkę czytałam nieśpiesznie i uważnie, stopniowo wsiąkając w ten świat. Spróbujcie wsiąknąć i Wy.

Moje drugie spotkanie z twórczością Jakuba Małeckiego. Po lekturze genialnej „Rdzy”, przyszedł czas na „Dygot”. Przez dłuższy czas zwlekałam z jej przeczytaniem. A to wszystko przez... okładkę. Tak, nie podobała mi się i kojarzyła z czymś dziwnym. Jak się okazało, nie warto odtrącać czegoś, tylko dlatego że wygląda dziwnie. I między innymi o dziwności i odmienności jest ta...