Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Autorka książki znana jest głównie jako jurorka programu "Master Chef", dlatego też ta pozycja przykuła moją uwagę. Ponadto prowadzi autorski program „Pyszne 25” na podstawie którego powstał zbiór przepisów. Postanowiłam, że sięgnę po lekturę, aby sprawdzić osobiście czy znajdę coś godnego uwagi.

Rozpocznę od okładki, która po prostu nie jest ciekawa. Gdyby nie znane nazwisko autorki i logo znanych marek widniejące u dołu strony, prawdopodobnie nie wybrałabym tej pozycji przeglądając w sklepie książki kucharskie. Jednym słowem okładka wygląda jak wzięta z czasopisma dla kobiet.

Po dedykacji można natrafić na spis treści, który jest bardzo czytelny i logiczny. Mianowicie przepisy są podzielone na te na słodko oraz na słono. Na duży plus zasługuje lista dań opisanych w książce. Jest ona w formie galerii: zdjęcie potrawy, nazwa oraz strona z przepisem. Dzięki temu nie musimy wertować całej książki w poszukiwaniu czegoś, co w danej chwili nas interesuje.

Same przepisy są również bardzo przejrzyście i ciekawie napisane. Każdy poprzedzony jest krótką informacją wstępną, ciekawostką bądź poradami, które nie nudzą czytelnika, a równocześnie są bardzo pomocne i zachęcają do własnych eksperymentów.

Sam przepis jest napisany dosyć standardowo, czyli lista składników, wielkość porcji i krótki oraz zwięzły opis wykonania potrawy. W całej książce znajduje się 70 przepisów, które można wykonać w zaledwie 25 minut za niewielkie pieniądze, co jest miłym zaskoczeniem, zważywszy na to, że autorka jest cenionym kucharzem, jurorem oraz zwycięzcą wielu konkursów, mimo to same potrawy są tanie, z dość łatwo dostępnymi w Polsce składnikami , a jednocześnie wyszukane i oryginalne. Przykładem może być przepis na zwyczajne domowe frytki w dodatku w wersji zdrowszej, ponieważ do ich zrobienia wystarczy jedynie jedna łyżka oliwy. Dodam, że można znaleźć dużo więcej podobnych pozycji dla osób będących na diecie lub chcących odżywiać się zdrowo, gdyż to warzywa w większości potraw grają pierwsze skrzypce. Jako wielbicielka ryb i makaronów, z dań które do tej pory udało mi się przyrządzić na podstawie przepisów z „Pyszne 25”najbardziej urzekło mnie spaghetti z łososiem, które jest aromatyczne i delikatne, a jednocześnie nie wymaga dużego nakładu czasu.

Książkę mogę z całego serca polecić zarówno amatorom kuchni, jak i osobom bardziej doświadczonym, szukającym czegoś nowego, bądź chcącymi zaskoczyć znajomych dobrą kuchnią.

Autorka książki znana jest głównie jako jurorka programu "Master Chef", dlatego też ta pozycja przykuła moją uwagę. Ponadto prowadzi autorski program „Pyszne 25” na podstawie którego powstał zbiór przepisów. Postanowiłam, że sięgnę po lekturę, aby sprawdzić osobiście czy znajdę coś godnego uwagi.

Rozpocznę od okładki, która po prostu nie jest ciekawa. Gdyby nie znane...

"Jakbyś kamień jadła" spod ręki Wojciecha Tochmana jest stosunkowo niepozorną, cienką książeczką.
Czarno-biała okładka, na której widnieje zdjęcie ludzi przy rzece zniszczonego miasta, jest niezbyt zachęcająca do lektury. Akcja rozgrywa się w czasach wojny na Bałkanach, zaś książka to reportaż, w którym bohater opisuje swoją podróż, rozmowy zarówno z ofiarami jak i ich oprawcami, a także własne przeżycia.

Język, którym posługuje się autor jest bardzo prosty, bezpośredni, bez zbędnych opisów i komentarzy, co z jednej strony bardzo ułatwia odbiór treści, z drugiej zaś przytłacza swą dosadnością, potęgując tym samym przedstawione obrazy. Dzięki temu zabiegowi konflikt, który był w całkiem niedalekich czasach, pokazuje jak bardzo człowiek może być okrutny i jak niewiele się zmieniło od barbarzyńskiej drugiej wojny światowej oraz sposobu traktowania nań żydów, których traktowano podobnie jak ludzi przedstawionych w książce. Obrazy matek pragnących jedynie dowiedzieć się jak zmarło ich dziecko i gdzie jest porzucone jego ciało, obozy śmierci, szczątki ludzi znajdowane w chlewach, lasach i jaskiniach - to jedynie nieliczne przykłady przedstawionych tu problemów.
Książka podzielona jest na rozdziały, z których każdy oznacza nową historię miejsca lub rodziny, spójnie połączoną z poprzednim rozdziałem. Nie uświadczymy tu nagłego urwania historii i przeniesienia nas w nowe miejsce, nowy wątek, gdyż jest to ciągła relacja z podróży po państwach zamieszanych w konflikt.

Oprócz jednowymiarowej szarej wizji doszukać się można również obrazów kontrastowych. Pokazuje to fragment: "Sarajewo: żebracy, nędza, bezrobocie, problemy, jak wszędzie w byłej Jugosławii. Ale jest też uśmiech, muzyka, kawiarnie (setki kawiarni!), hałas, tłum na deptaku i pieniądz: kolorowo ubrana młodzież w klubach techno, studenci (...)". Sprawia to wrażenie obiektywności w przedstawieniu zdarzeń, tym bardziej, że autor stara się pokazać obydwie strony konfliktu, nie skupiając się wyłącznie na jednej z nich.
Ciężko polecić tę książkę jako rozrywkę i odpoczynek. Jest to raczej pozycja dla osób pragnących odczuć brutalność wojny, chcących dowiedzieć się o tamtych zdarzeniach z pozycji szarego człowieka, a nie jedynie suchych historycznych faktów lub dla ludzi szukających czegoś odmiennego w literaturze.

Pomimo prostoty przekazu książka za sprawą przedstawionych obrazów nie jest łatwa w odbiorze. Osobie niezainteresowanej lub szukającej łatwej lektury byłoby ciężko przebrnąć przez tę pozycję.

"Jakbyś kamień jadła" spod ręki Wojciecha Tochmana jest stosunkowo niepozorną, cienką książeczką.
Czarno-biała okładka, na której widnieje zdjęcie ludzi przy rzece zniszczonego miasta, jest niezbyt zachęcająca do lektury. Akcja rozgrywa się w czasach wojny na Bałkanach, zaś książka to reportaż, w którym bohater opisuje swoją podróż, rozmowy zarówno z ofiarami jak i ich...