Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka.
To nie jest książka o raku..

Po pierwsze, kurcze nie wiem od czego zacząć..
Może od tego, że płakałam?
Albo, że doskonale wczułam się w główną bohaterkę?
Albo, że książkę skończyłam czytać kilka dni temu i nadal nie mogę się po niej otrząsnąć.?

Bardzoo, ale to bardzo mnie poruszyła. Miłość Hazel i Gusa. On nie mógł umrzeć. Nie mógł! Dlaczego?
Chyba właśnie o to chodziło autorowi.
Chciał pokazać, że w życiu nie zawsze jest pięknie i wesoło.
Że nie zawsze dostajemy to co chcemy, nic nie jest po naszej myśli.
Miał rację..

Ale dlaczego?! Gus był cudowny, idealny, pokochałam go chyba jeszcze bardziej niż Hazel.
Niektórzy mówią, że postacie były zbyt papierowe. Mi to nie przeszkadzało, ponieważ ich losy wcale takie nie były...

Z każdą chwilą gdy czytałam tę książkę zakochiwałam się w niej. Zdecydowanie leży wśród ulubionych.! :)

Było też tam parę śmiesznych fragmetów. ;D
Bardzo spodobało mi się podejście Hazel. Do choroby. Do tego jak jest. Tego co ją czeka.
Jej miłość do książek, również mi się spodobała.

Serio! Genialna książka. Serdecznie polecam. Jeśli chcecie popłakać, pośmiać się. Książki pana Zielonego, idealnie się do tego nadają! :)

Książka.
To nie jest książka o raku..

Po pierwsze, kurcze nie wiem od czego zacząć..
Może od tego, że płakałam?
Albo, że doskonale wczułam się w główną bohaterkę?
Albo, że książkę skończyłam czytać kilka dni temu i nadal nie mogę się po niej otrząsnąć.?

Bardzoo, ale to bardzo mnie poruszyła. Miłość Hazel i Gusa. On nie mógł umrzeć. Nie mógł! Dlaczego?
Chyba właśnie o to...

muszę kupić oryginalną, całą pierwszą część. Gdzy przeczytałam pierwszą, musiałam sięgnąć po drugą i tak cały czas, aż jestem przy siódmej. Teraz muszę zrobić wszystko by zdobyć ósmą.
Książki są tak wciągające, że automatycznie jesteśmy zmuszeni by kupić kolejną część, ponieważ poprzednia kończy się w najbardziej ciekawym momęcie. Autor świetnie opisał bohaterów. Książkę czyta się lekko. Wszystko jest napisane w taki sposób, że cały czas mam wrażenie, że wrota czasu istnieją, że to wszystko to prawda, że kiedyś się wydarzyło. Opisy bohatertów, chwil z ich życia. Wszystko wydaje się takie prawdziwe. Muszę się Wam przyznać, że na serio zdaje mi się, że to prawda. Haha no nie wiem : )

Na okładce książki widzimy Anitę dotykającą palcem tajemniczego dziennika. W tle stoi Jason, Rick i Julia, a za nimi klif i Willa Argo. Nad Anitą w kółku z napisem "Ulysses Moore" namalowana jest głowa podpalacza. Okładka ciekawie skomponowana. A raczej wkładka, która zakładana jest na książkę.
A pod wkładką zwykła okładka, która jak zapewne ma przedstawiać naturalny zeszyt.
A właśnie! Tym razem wkładka jest nadzwyczajna! Po rozłożeniu jej znajdujemy grę planszową.! Gorąco polecam, fajnie się gra <3

Książka idealna na każdą porę roku, lekko i przyjemnie się czyta. Moim zdaniem od 11 lat będzie ok. Naprawdę szczerze polecam !
Muszę zbić jakiś hajs, żeby kupić kolejną część

Recenzja z mojego bloga: innyswiat3235.pinger.pl

muszę kupić oryginalną, całą pierwszą część. Gdzy przeczytałam pierwszą, musiałam sięgnąć po drugą i tak cały czas, aż jestem przy siódmej. Teraz muszę zrobić wszystko by zdobyć ósmą.
Książki są tak wciągające, że automatycznie jesteśmy zmuszeni by kupić kolejną część, ponieważ poprzednia kończy się w najbardziej ciekawym momęcie. Autor świetnie opisał bohaterów. Książkę...

Ostatnia część. Kurcze smutam... Bardzo polubiłam postać Katniss i Peety. Stwierdzam, że Kosogłos był najbardziej brutalną częścią wśród tej tryglogi. Książka bardziej wojenna.
W tej części nie było areny i trybutów. Była wojna. Podczas czytania te lektury nie wiedziałam co dzieje się u mnie w domu. Cały czas myślałam o Trzynastce. O bohaterach. O tym co się wydarzy. Bardzo przeżywałam ich losy. Biedna Prim. Biedna Katnis.
Pierwsza część "Popioły" była trochę nudna i ociągająca. Potem było już tylko lepiej.
Zakończenie- zakończenie było idealne, nie przesłodznoe, nie za ostre. Idealne. Magiczne. Bardzo mi się spodobało.
Nie wiem co jeszcze mogę napisać. Nadal jestem zszokowana tym wszystkim co się tam wydarzyło. Świat dystryktów zawładną mną. Po przeczytaniu tej książki mogę ogłosić się pełnoprawną TRYBUTKĄ!! <3

Okładka- delikatna, niebieska, z kosogłosem. Symbolizuje szczęśliwe zakończenie, choć zginęło wielu ludzi. Inna od poprzednich. Tak jak i ta książka.

Naprawdę, gorąco, gorąco polecam! Mam nadzieję, że Wy też po przeczytaniu dołączycie do Nas- Trybutów! ; )

Recenzja z mojego bloga: innyswiat3235.pinger.pl :)

Ostatnia część. Kurcze smutam... Bardzo polubiłam postać Katniss i Peety. Stwierdzam, że Kosogłos był najbardziej brutalną częścią wśród tej tryglogi. Książka bardziej wojenna.
W tej części nie było areny i trybutów. Była wojna. Podczas czytania te lektury nie wiedziałam co dzieje się u mnie w domu. Cały czas myślałam o Trzynastce. O bohaterach. O tym co się wydarzy....