Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Spokojna, zrównoważona ale nie flegmatyczna... Czy tak powinna wyglądać książka o największym dramacie ludzkości - jego końcu? Najwyraźniej tak, bo mimo wszystko jest wiarygodna. Choć mam wrażenie, że narrator specjalnie prześlizguje się po trudnych tematach, żeby nie obarczać nimi czytelnika. Ogranicza się do krótkich uwag "było brudno", "ograbiono" a resztę, czytelniku znający naturę ludzką, dopowiedz sobie sam.

Spokojna, zrównoważona ale nie flegmatyczna... Czy tak powinna wyglądać książka o największym dramacie ludzkości - jego końcu? Najwyraźniej tak, bo mimo wszystko jest wiarygodna. Choć mam wrażenie, że narrator specjalnie prześlizguje się po trudnych tematach, żeby nie obarczać nimi czytelnika. Ogranicza się do krótkich uwag "było brudno", "ograbiono" a resztę, czytelniku...

Jedna z tych książek, od których trudno się oderwać. Dynamicznie rozwija się akcja i ciekawość każe czytać dalej i dalej. Nic z tego jednak nie wynika. Od kieliszka do kieliszka, płytko wypełnionego. To historia wydumana do kresu możliwości. Ogólnoświatowy zachwyt mnie zadziwia. Nic szczególnego, choć czyta się dobrze.

Jedna z tych książek, od których trudno się oderwać. Dynamicznie rozwija się akcja i ciekawość każe czytać dalej i dalej. Nic z tego jednak nie wynika. Od kieliszka do kieliszka, płytko wypełnionego. To historia wydumana do kresu możliwości. Ogólnoświatowy zachwyt mnie zadziwia. Nic szczególnego, choć czyta się dobrze.

Falowanie i spadanie jeżeli chodzi o styl. Wstawki w stylu "przerywamy audycję by nadać specjalne wiadomości" pokazujące zdziczenie ludzi budzi grozę, niesmak... i niestety nudzi. Takie zlepki nie sprzedają się dobrze.
Masterton ok, ale Głód to jego słaby punkt.

Falowanie i spadanie jeżeli chodzi o styl. Wstawki w stylu "przerywamy audycję by nadać specjalne wiadomości" pokazujące zdziczenie ludzi budzi grozę, niesmak... i niestety nudzi. Takie zlepki nie sprzedają się dobrze.
Masterton ok, ale Głód to jego słaby punkt.