Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To genialna książka. Do dziś jedna z moich ulubionych. Sugestywna, łobuzerska powieść inicjacyjna z zaskakującym zakończeniem. Bardzo dorosłym, trzeba dodać. Trudno śledzić intertekstualne tropy, ale podobne "zadania matematyczne" znajdujemy u Jerofiejewa ;)A postać Inocynta Ankoholika zupełnie niedziecięca :) Tak, że masa plusów i "pozytywów" za ulubione czarne poczucie humoru.

To genialna książka. Do dziś jedna z moich ulubionych. Sugestywna, łobuzerska powieść inicjacyjna z zaskakującym zakończeniem. Bardzo dorosłym, trzeba dodać. Trudno śledzić intertekstualne tropy, ale podobne "zadania matematyczne" znajdujemy u Jerofiejewa ;)A postać Inocynta Ankoholika zupełnie niedziecięca :) Tak, że masa plusów i "pozytywów" za ulubione czarne poczucie...

Uwielbiam.
Samotne ojcostwo podniesione do rangi misji. Ryszard budujący dwuosobowe państwo sprawiedliwości. Wizja heretyckiego ładu i sprawiedliwości innej, niż zastana na kilku piętrach opowieści: firma ochroniarska Ryszarda, heretycka komuna księdza.
Cudowny uchwycony moment rozdzielenia dziecka i rodzica - światopoglądowy bunt Nionia. Cierpienie ojca, który chce oszczędzić dziecku bólu i brudu życia (wypełnić od razu najlepszym z możliwych Bogów) no i oczywiście tego, co się dzieje w finale - nieuniknionego samodzielnego zajrzenia w pustkę. No i przestroga bystrego Piątka, że słuszne poglądy na wszystko nawet oświeconego rodzica nie mogą ciążyć na dziecku. A tu już nasze pytania: jak więc wychować, jaki margines myślowej swobody dać.

Uwielbiam.
Samotne ojcostwo podniesione do rangi misji. Ryszard budujący dwuosobowe państwo sprawiedliwości. Wizja heretyckiego ładu i sprawiedliwości innej, niż zastana na kilku piętrach opowieści: firma ochroniarska Ryszarda, heretycka komuna księdza.
Cudowny uchwycony moment rozdzielenia dziecka i rodzica - światopoglądowy bunt Nionia. Cierpienie ojca, który chce...

Ciekawa wizja polskości. Świetnie, że literat, a nie publicysta zabiera się za pisanie o Polsce, bo książka Piątka ma wielką siłę rażenia. Jak zwykle mieszanka histerii, brawury, sarkazmu i językowego kunsztu. Na pewno ciekawa i drażniąca, choć miejscami łatwa.
Jaka szkoda, że pojawił się pełen łatwizn "Antypapież"

Ciekawa wizja polskości. Świetnie, że literat, a nie publicysta zabiera się za pisanie o Polsce, bo książka Piątka ma wielką siłę rażenia. Jak zwykle mieszanka histerii, brawury, sarkazmu i językowego kunsztu. Na pewno ciekawa i drażniąca, choć miejscami łatwa.
Jaka szkoda, że pojawił się pełen łatwizn "Antypapież"