Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Piekło jest puste, wszystkie diabły są tu.

Piekło jest puste, wszystkie diabły są tu.

Gwałtownych uciech i koniec gwałtowny; Są one na kształt prochu zatlonego, Co wystrzeliwszy gaśnie. Miód jest słodki, Lecz slodycz jego graniczy z ckliwością I zabytkiem smaku zabija apetyt. Kochaj więc umiarkowanie; zbyt skwapliwy Tak samo spóźnia się jak zbyt leniwy.

Gwałtownych uciech i koniec gwałtowny; Są one na kształt prochu zatlonego, Co wystrzeliwszy gaśnie. Miód jest słodki, Lecz slodycz jego gran...

- Śmierć jest matką piękna - powiedział Henry. - A czym jest piękno? - Trwogą. - Dobrze powiedziane - pochwalił Morrow. - Piękno rzadko jest czymś delikatnym lub pocieszającym. Wręcz przeciwnie. Automatyczne piękno jest często dość zatrważające. (...) I jeśli piękno to trwoga, w takim razie czym jest pożądanie? Wydaje nam się, że mamy wiele pragnień, ale w istocie mamy tylko jedno. Jakie? - Aby żyć - powiedziała Camilla. - Żyć wiecznie - dodał Bunny z brodą opartą na dłoni.

- Śmierć jest matką piękna - powiedział Henry. - A czym jest piękno? - Trwogą. - Dobrze powiedziane - pochwalił Morrow. - Piękno rzadko jest...

Piękno to trwoga. Jeśli nazywamy coś pięknym, drżymy przed tym.

Piękno to trwoga. Jeśli nazywamy coś pięknym, drżymy przed tym.

Czuł się tak, jakby wrzucono go na głębinę i jakby wyciagał rękę, żeby się czegoś przytrzymać i uratować. Jakby już, już miał chwycić się koła ratunkowego i nagle stwierdził, że to tylko wodorosty, lecz chwycił się ich i tak.

Czuł się tak, jakby wrzucono go na głębinę i jakby wyciagał rękę, żeby się czegoś przytrzymać i uratować. Jakby już, już miał chwycić się ko...

Cierpiała wciąż, próbując pogodzić dwie wykluczające się nawzajem rzeczy: idealizm i przenikliwość umysłu.

Cierpiała wciąż, próbując pogodzić dwie wykluczające się nawzajem rzeczy: idealizm i przenikliwość umysłu.

Chcesz się bać? Obejrzyj sobie Ogród rozkoszy ziemskich przez szkło powiększające; zobaczysz zmory.

Chcesz się bać? Obejrzyj sobie Ogród rozkoszy ziemskich przez szkło powiększające; zobaczysz zmory.

Zawsze chcemy nadać jakieś imię naszej samotności.

Zawsze chcemy nadać jakieś imię naszej samotności.

Dyskomfort wspólnego snu. Nie każdy lubi. Ja uwielbiam. Współoślepłe focze ciała zaplątane w siebie, tracące w ciemnościach i duchocie przytomność. Ciała niepanujące nad swymi granicami. Nad sen. Nad dotyk. Nad pościel.

Dyskomfort wspólnego snu. Nie każdy lubi. Ja uwielbiam. Współoślepłe focze ciała zaplątane w siebie, tracące w ciemnościach i duchocie przyt...