Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przyznam, że nie spodziewałam się wiele po tej książce. Nigdy nie lubiłam literatury młodzieżowej, a po złych przeżyciach z prozą Małgorzaty Musierowicz postanowiłam nigdy więcej nie czytać książek z tej kategorii. Jednak na urodziny dostałam właśnie "Bransoletkę" Ewy Nowak. Poleżała trochę na półce, pokurzyła się, ale zaryzykowałam potrzebując książki do określenia mianem "lekkiej, łatwej i przyjemnej". Jako niezobowiązująca lektura na okres egzaminów sprawdziła się znakomicie. Krótkie rozdziały dodawały dynamiki, a bohaterowie nie irytowali (co niestety w przypadku książek M. Musierowicz miałam). Narracja pozwalała wczuć się w sytuację głównej bohaterki. Myślę że można się z "Bransoletki" nauczyć dystansować do swoich problemów. Z perspektywy osoby dorastającej, ale może nie tylko. ;)
Polecam tę powieść szczerze, bo zostawia po sobie naprawdę przyjemny "posmak". :)

Przyznam, że nie spodziewałam się wiele po tej książce. Nigdy nie lubiłam literatury młodzieżowej, a po złych przeżyciach z prozą Małgorzaty Musierowicz postanowiłam nigdy więcej nie czytać książek z tej kategorii. Jednak na urodziny dostałam właśnie "Bransoletkę" Ewy Nowak. Poleżała trochę na półce, pokurzyła się, ale zaryzykowałam potrzebując książki do określenia mianem...

Czytałam kilkukrotnie kiedy byłam w podstawówce. W sumie to nie wiele już pamiętam, ale darzę tą książkę masą ciepłych uczuć. Przygody dzieci z niewielkiego Bulerbyn po prostu wciągały mnie bez reszty. :)

Czytałam kilkukrotnie kiedy byłam w podstawówce. W sumie to nie wiele już pamiętam, ale darzę tą książkę masą ciepłych uczuć. Przygody dzieci z niewielkiego Bulerbyn po prostu wciągały mnie bez reszty. :)

"Zew Cthulhu" to zbiór opowiadań grozy autorstwa H. P. Lovecrafta. Czytając trzeba mieć na uwadze, że jest to pozycja leciwa oparta na motywach, które teraz zdążyły się zestarzeć i przestać straszyć. Kiedy jednak nie podchodzimy do niej jako do horroru, ale jako do pozycji z pogranicza mistycyzmu i fantastyki nadal robi wrażenie. Ale może trochę składniej.
Żadne z opowiadań nie wywołało u mnie ciarek na plecach, ale z czystym sumieniem mogę powiedzieć, że jak zaczęłam czytać to nie mogłam się oderwać. Po zakończonej lekturze nie ciągnęło mnie do książki, ale po otworzeniu na powrót świat Lovecrafta mnie wciągał. Pisarz miał naprawdę ciekawe pomysły na wykreowanie całego panteonu mistycznych istot z kultowym Cthulhu na czele.
Narracja przypomina reportaż co nie każdemu pozwoli na wczucie się w klimat. Ponad to autor często używa "wytrychów" słownych takich jak "zobaczył coś nieprzypominającego cokolwiek na ziemi", "coś niewyobrażalnego" itp. dając czytelnikowi pole do popisu przy wyobrażaniu sobie tego co widział bohater.
Na koniec wymienię jeszcze jeden aspekt, który wywarł na mnie wrażenie. Jestem pod wrażeniem z jaką sprawnością i naturalnością Lovecraft wplatał elementy rzeczywiste jak i czysto fikcyjne (miasta, postaci artystów, tytuły literatury) mieszając wszystko tak, że nie dało się rozróżnić co jest wymysłem pisarza a co dziełem naprawdę istniejącym.
Książkę jest interesująca i w pełni satysfakcjonuje czytelnika z odpowiednim nastawieniem. Trzeba pamiętać, że to co budziło grozę za życia Lovecrafta (1890 - 1937)niekoniecznie będzie budziło ja teraz. Chociaż to już kwestia indywidualna. Ja osobiście zaczęłam lekturę z ciekawości poznania źródła kultu jakim otoczony jest Cthulhu oraz sprawdzenia jakie horrory pisano kiedyś.

"Zew Cthulhu" to zbiór opowiadań grozy autorstwa H. P. Lovecrafta. Czytając trzeba mieć na uwadze, że jest to pozycja leciwa oparta na motywach, które teraz zdążyły się zestarzeć i przestać straszyć. Kiedy jednak nie podchodzimy do niej jako do horroru, ale jako do pozycji z pogranicza mistycyzmu i fantastyki nadal robi wrażenie. Ale może trochę składniej.
Żadne z opowiadań...